Το αμέσως επόμενο διάστημα αναμένεται να υποβληθούν οι προσφορές για τρεις καλοκαιρινές άγονες γραμμές, που έχει προκηρύξει το υπουργείο Ναυτιλίας. Οι καλοκαιρινές άγονες γραμμές χαρακτηρίζονται ως μία καινοτομία που εφάρμοσε το υπουργείο και αφορούν τρίμηνης διάρκειας δρομολογήσεις δημόσιας υπηρεσίας. Πληρώνονται, δηλαδή από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, με απλά λόγια, από τους φορολογουμένους.
Για φέτος το προϋπολογισθέν ποσό ανέρχεται στα 7,1 εκατομμύρια ευρώ για τρεις συγκεκριμένες γραμμές: η μία ξεκινά από τη Θεσσαλονίκη και μέσω Λήμνου καταλήγει στη Μυτιλήνη, η άλλη πάλι από τη συμπρωτεύουσα στις βόρειες Σποράδες και η τρίτη από τη Σητεία μέσω Κάσου και Καρπάθου στη Ρόδο. Μέχρις εδώ, όλα καλά.
Βέβαια, ορισμένοι κύκλοι της ακτοπλοϊκής αγοράς σχολιάζουν πως είναι παράξενο που κάποιες γραμμές σαν κι αυτές αποφασίστηκε να επιδοτηθούν μόνο για το καλοκαίρι. Το συμβούλιο ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, που αποτελεί το όργανο στο οποίο συμμετέχουν το υπουργείο αλλά και οι ακτοπλοϊκές εταιρείες και στο οποίο την πλειοψηφία έχει το υπουργείο, αποφάσισε στις 24 Φεβρουαρίου πράγματι να γίνουν οι σχετικές διαγωνιστικές διαδικασίες. Ωστόσο, ομόφωνα ψήφισε να μην μπει το ελάχιστο όριο ταχύτητας των 25 μιλίων, που παρά ταύτα το υπουργείο κατόπιν αποφάσισε να βάλει, «φωτογραφίζοντας», σύμφωνα με την ακτοπλοϊκή αγορά, πλοία της Seajets, συμφερόντων του Μάριου Ηλιόπουλου. Επίσης, αποφάσισε πως μπορούν να είναι και Γ’ κατηγορίας πλοία. Δηλαδή, πλοία ηλικίας πάνω από 20 ετών. Τέτοια παλιά πλοία, που δύνανται να πετύχουν μεγάλες ταχύτητες και δεν είναι δρομολογημένα σε κανονικές για το καλοκαίρι γραμμές, είναι στη συντριπτική τους πλειονότητα αυτά της προαναφερθείσας εταιρείας, εξηγούν οι ίδιες πηγές, μιλώντας για εξόφθαλμες παρεμβάσεις, αφού όλα τα πλοία της Seajets, με εξαίρεση ένα, είναι πάνω από 20 ετών. Εξάλλου, είναι κατ’ εξοχήν η εταιρεία που αγοράζει τέτοια μεταχειρισμένα πλοία από το εξωτερικό, τα οποία κατόπιν συχνά τα συναντά κανείς σε τέτοιες άγονες γραμμές.
Επιπλέον, εγείρονται κι άλλα ερωτήματα, όπως γιατί το υπουργείο Ναυτιλίας είναι διατεθειμένο να πληρώσει, για παράδειγμα, 2,6 εκατομμύρια για να πηγαίνει ένα γρήγορο, αλλά κατά πάσα βεβαιότητα παλιό πλοίο, από τη Σητεία στη Ρόδο; Αν μη τι άλλο, δεν θα έπρεπε οι κρατικές επιδοτήσεις να πηγαίνουν σε πλοία με μειωμένες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα; Και μειωμένες εκπομπές σημαίνουν χαμηλές ταχύτητες και σύγχρονα πλοία και όχι το αντίθετο, όπως τώρα επιτρέπεται. Είναι σαν να δίνεται κίνητρο για να αγοραστούν μεταχειρισμένα παρωχημένα πλοία από το εξωτερικό και να μπουν στο Αιγαίο μόνο και μόνο για να εισπράττουν από τον δημόσιο κορβανά. Δυστυχώς, αυτές οι επιλογές δίνουν τροφή σε ολοένα και περισσότερα στόματα, που μιλούν για σχέσεις στοργής του υπουργείου με τη συγκεκριμένη εταιρεία.
