Στον πάγο έχει μείνει η συμφωνία της Εκκλησίας με τον Δήμο Βάρης – Βούλας – Βουλιαγμένης για τις διάσπαρτες εκτάσεις των 362 στρεμμάτων στη Βουλιαγμένη. Ο χρόνος, ωστόσο, για την εγκυρότητα της συμφωνίας μετρά αντίστροφα, καθώς στα τέλη Μαΐου αναμένεται η έγκριση του νέου Τοπικού Πολεοδομικού Σχεδίου (ΤΠΣ) του Δήμου, ενώ στα τέλη Ιουνίου έχει προγραμματιστεί η εκδίκαση της υπόθεσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ύστερα από την προσφυγή που είχε κάνει ο Δήμος το 2021 για τις εν λόγω εκτάσεις.
Όπως επισημαίνει στο powergame.gr ο δήμαρχος Βάρης, Βούλας και Βουλιαγμένης, Γρηγόρης Κωνσταντέλλος, η προσφυγή βασίζεται στο επιχείρημα ότι ήδη από την πρώτη πολεοδόμηση της περιοχής, το 1951, η Εκκλησία είχε αξιοποιήσει μεγαλύτερες εκτάσεις από εκείνες που της είχαν αποδοθεί με βάση το αρχικό σχέδιο. Σύμφωνα με τον δήμαρχο, οι επίμαχες εκτάσεις παραμένουν εκτός ρύθμισης στο νέο ΤΠΣ, γεγονός που τις καθιστά ουσιαστικά πολεοδομικά «ορφανές». Όπως εξηγεί, αυτό σημαίνει ότι τον Ιούνιο θα πρέπει να ξεκινήσει νέα διαδικασία διεκδίκησής τους -είτε μέσω της δικαστικής οδού είτε μέσω πολιτικής συμφωνίας.
«Το παράθυρο για μια τελική συνεννόηση με την Εκκλησία κλείνει τον Μάιο», δηλώνει χαρακτηριστικά ο κ. Κωνσταντέλλος, επισημαίνοντας ότι ήδη από τον περασμένο Αύγουστο είχε υπάρξει μια πρώτη συμφωνία. Τον Νοέμβριο συγκροτήθηκαν δύο επιτροπές -μία νομική και μία τεχνική- ώστε να εξεταστούν οι λεπτομέρειες. Παρ’ όλα αυτά, από τον Δεκέμβριο, οπότε και πραγματοποιήθηκε η πρώτη κοινή συνάντηση, δεν υπήρξε καμία συνέχεια από την πλευρά της Εκκλησίας, καθώς δεν έχουν συγκληθεί ξανά οι επιτροπές.
Συγκεκριμένα, η συμφωνία προέβλεπε ότι από τα συνολικά 362 στρέμματα που διεκδικούσαν και οι δύο πλευρές, τελικά αποφασίστηκε ο δήμος να αποκτήσει το 33,4%, δηλαδή τα 121 τ.μ., τα οποία θα μετατρέψει από οικοδομήσιμους χώρους σε χώρους πρασίνου. Τα υπόλοιπα 241 στρέμματα θα περάσουν στην Εκκλησία, η οποία θα μπορούσε να τα αξιοποιήσει με τους υφιστάμενους όρους δόμησης, που είναι πολύ χαμηλοί, καθώς διαμορφώνονται στο 0,2 και 0,4.
Για το νέο τοπικό σχέδιο ο κ. Κωνσταντέλλος υποστήριξε ότι εισάγονται σημαντικοί περιορισμοί δόμησης, ιδιαίτερα στη Βουλιαγμένη, όπου προβλέπεται σημαντική μείωση στο επιτρεπόμενο ύψος των κτιρίων, με στόχο την ενίσχυση της χαμηλής κατοικίας και τη δημιουργία διπλοκατοικιών. Παράλληλα, θα περιοριστούν οι εμπορικές χρήσεις σε όλο το εύρος του Δήμου, ώστε να ενισχυθεί ο οικιστικός χαρακτήρας των περιοχών.
Ιδιαίτερη μέριμνα δίνεται στις σήμερα αδόμητες ζώνες, κυρίως στη Βουλιαγμένη και στη Βάρη, όπου οι συντελεστές δόμησης θα ελεγχθούν αυστηρά, ώστε να αποφευχθεί η δημιουργία πυκνοδομημένων πολεοδομικών ενοτήτων. Το νέο ΤΠΣ φιλοδοξεί να ισορροπήσει την ανάπτυξη με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και την ποιότητα ζωής των κατοίκων.
Τι συμβαίνει με το Ορφανοτροφείο της Βουλιαγμένης
Ένα ακόμη ακίνητο που αποτελεί σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο πλευρών είναι και το Ορφανοτροφείο της Βουλιαγμένης, ιδιοκτησίας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Το ακίνητο βρίσκεται σε μία από τις πιο περιζήτητες περιοχές της Ευρώπης, δίπλα στον εμβληματικό Αστέρα Βουλιαγμένης.
Το εν λόγω ακίνητο των 97.000 τ.μ. απαλλοτριώθηκε το 1925 από το τότε υπουργείο Γεωργίας και Υγιεινής υπέρ του Ταμείου Περιθάλψεως Προσφύγων, για ανέγερση Ορφανοτροφείου. Δύο χρόνια αργότερα, το 1927, το ελληνικό Δημόσιο μεταβίβασε την πλήρη κυριότητα της έκτασης των 97 στρεμμάτων, στην οποία ήδη λειτουργούσε Ορφανοτροφείο, στο φιλανθρωπικό ίδρυμα με την επωνυμία «Εκκλησιαστικό Ορφανοτροφείο Βουλιαγμένης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών». Το 1951 υπεγράφη η εφαρμογή του σχεδίου ρυμοτομίας Βουλιαγμένης, στο οποίο ορίστηκαν οι εκτάσεις των οποίων η επικαρπία πέρασε στην τότε κοινότητα Βουλιαγμένης, με την Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη και το Εκκλησιαστικό Ορφανοτροφείο να διατηρούν την ψιλή κυριότητα. Εντός της έκτασης δημιουργήθηκαν οικοδομικές νησίδες με πλήρη κυριότητα του Ορφανοτροφείου.
Το 1964 καταργήθηκαν οι θεσμικές γραμμές των εν λόγω νησίδων, ενώ το 1997 με το ισχύον μέχρι σήμερα Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του Δήμου Βουλιαγμένης ο χώρος του Ορφανοτροφείου χαρακτηρίστηκε ως περιοχή πρόνοιας και πρασίνου.
Το 2004 το προεδρικό διάταγμα που καθόριζε τις ζώνες προστασίας, τις χρήσεις γης και τους όρους και τους περιορισμούς δόμησης στο παραλιακό μέτωπο της Αττικής από το Φάληρο έως την Αγία Μαρίνα, ανέφερε ρητά ότι «στην έκταση που βρίσκεται το Εκκλησιαστικό Ορφανοτροφείο και στα νομίμως υφιστάμενα κτίρια επιτρέπονται οι χρήσεις κοινωνικής πρόνοιας και εστιατορίων» και επέτρεπε την επιπλέον ανέγερση μόνο ενός νέου εστιατορίου και μάλιστα υπό πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Το Εκκλησιαστικό Ορφανοτροφείο προσέφυγε στο ΣτΕ κατά του εν λόγω ΠΔ, με το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο, με την υπ. αρ. 2133/2016 απόφασή του, να απορρίπτει την αίτηση, κρίνοντας πως η σχετική διάταξη «ορίζει ως χρήση των νομίμως υφιστάμενων κτιρίων την κοινωνική πρόνοια, η οποία συνάδει απολύτως με τον σκοπό του αιτούντος ιδρύματος». Με αυτόν τον τρόπο το ΣτΕ έκανε σαφές ότι στο συγκεκριμένο ακίνητο εξακολουθούν να ισχύουν πολύ συγκεκριμένοι περιορισμοί ως προς τις χρήσεις γης και τις δυνατότητες εκμετάλλευσης και αξιοποίησής του.
Υπενθυμίζεται ότι η Εκκλησία έχει μισθώσει, εκτός από το Ορφανοτροφείο, το γνωστό εστιατόριο «Ιθάκη», καθώς και τέσσερις οικίσκους που βρίσκονται υπό πλήρη κυριότητά της. Πλειοδότης στον διαγωνισμό για το Ορφανοτροφείο αναδείχθηκε επενδυτικό σχήμα συμφερόντων του εφοπλιστή Βίκτωρα Ρέστη. Ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει πρόοδος στις σχετικές επενδύσεις.
Στους τέσσερις τσιμεντένιους οικίσκους φιλοξενούνται ωστόσο σήμερα υπομισθωτές, ανάμεσά τους και Ισραηλινοί επενδυτές, και συγκεκριμένα πρόσωπα που σχετίζονται με τη Brown Hotels. Οι εν λόγω υπομισθωτές έχουν ξεκινήσει οικοδομικές εργασίες κατασκευάζοντας μεγάλες κατοικίες. Σύμφωνα με τον Δήμο, οι παρεμβάσεις αυτές γίνονται χωρίς τις απαραίτητες άδειες και χαρακτηρίζονται παράνομες, καθώς υλοποιούνται σε αρχαιολογικό χώρο.
