Με πολύ χαμηλό τζίρο ολοκληρώθηκαν οι αγοραπωλησίες έργων Ευρωπαϊκής Τέχνης 19ου αιώνα, μέσω του οίκου Sotheby’s στη Νέα Υόρκη. Το συνολικό ποσό έκλεισε στα 743.400 δολάρια με πολλά έργα να μένουν απούλητα και αρκετά να αλλάζουν χέρια σε τιμές κάτω των αρχικών εκτιμήσεων.
Το πρώτο βασικό συμπέρασμα είναι ότι ο άνισος αγώνας της ΕΚΤ για την άνοδο του πληθωρισμού, η ενεργειακή κρίση και η γεωπολιτική αιχμαλωσία της Ευρώπης ρίχνουν την ψυχολογία των επενδυτών που ήδη έχουν πάψει να βρίσκουν ενδιαφέρουσα την κατηγορία της ευρωπαϊκής τέχνης 19ου αιώνα.
Αυτό συμβαίνει για τον εξής λόγο: τα πολύ καλά, αυθεντικά ζωγραφικά έργα 19ου αιώνα έχουν αρχίσει να εξαφανίζονται, αφού ήδη, τα περισσότερα βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.
Πλέον, δεν εμφανίζονται συχνά πίνακες εξαιρετικής ποιότητας, θεματογραφίας και σπανιότητας, στη δευτερογενή αγορά, επομένως η ζήτηση δεν είναι τόσο δυνατή για εκείνα που τίθενται προς πώληση.
Η τάση για ευρωπαϊκή τέχνη 19ου αιώνα έχει αρχίσει να πέφτει και για έναν ακόμη λόγο: το μεγαλύτερο μέρος των επενδυτών και νέων συλλεκτών στρέφεται κυρίως στη Σύγχρονη Τέχνη. Μάλιστα, τα τελευταία δύο χρόνια, προτιμά να τοποθετεί χρήματα στη ψηφιακή τέχνη και τα NFT, επιβεβαιώνοντας πως μια νέα κατηγορία έχει αρχίσει να μαρκάρει τη διεθνή art market.
Χαρακτηριστικό είναι το γράφημα της Artprice που επιβεβαιώνει τη μικρή θέση που κατέχει στην παγκόσμια αγορά τέχνης η κατηγορία του 19ου αιώνα. Καταλαμβάνει μόνο ένα 10%, την ώρα που η Μοντέρνα, μεταπολεμική και Σύγχρονη Τέχνη αγγίζουν το 81% της αγοράς.
ΠΤΩΣΗ
Έξω από τα προγνωστικά έπεσαν πολλά έργα αγγίζοντας τιμές κάτω της αρχικής εκτίμησης. Παράδειγμα αποτελεί ο πίνακας του Γάλλου ζωγράφου Hugues Merle (1823 – 1881) με τίτλο «A Spanish Beauty». Παρά το γεγονός ότι είναι λάδι σε καμβά με διαστάσεις 55,8×45,7εκ., χρονολογίας 1857 και υπογεγραμμένο ως Hugues Merle, δεν κατάφερε να πιάσει τις εκτιμώμενες τιμές των 10.000 με 20.000 δολαρίων.
Χωρίς να έχει κρατημένη τιμή (ρεζέρβα), το έργο άλλαξε χέρια στα 9.450 δολάρια, συμπεριλαμβανομένων και των προμηθειών του οίκου.
Κατά τα ίδια, το έργο του Ολλανδού ζωγράφου Albert Johan (Jan) Neuhuys (1844 – 1914) με τίτλο «The Sewing Lesson» (λάδι σε καμβά 129,5×106,5εκ.) πωλήθηκε σε τιμή πολύ πιο κάτω από τις προβλέψεις των εκτιμήσεων. Οι τιμές της εκτίμησής του κυμαίνονταν από 6.000 έως 8.000 δολάρια, αλλά αγοράστηκε έναντι 3.780 δολαρίων.
Μια άλλη περίπτωση ήταν το γλυπτό του Pierre Jules Mêne (1810-1879) «Jument Arabe et son Poulain, No. 1 (Kemlem-Handani)». Είχε αρχική τιμή εκτίμησης 4.000 με 6.000 δολάρια, όμως αγοράστηκε χαμηλότερα, έναντι 3.024 δολαρίων.
Επιπλέον, δεν ήταν λίγα τα φαβορί που δεν κατάφεραν να προσελκύσουν το συλλεκτικό και επενδυτικό ενδιαφέρον, μένοντας απούλητα, παρά την παλαιότητά τους.
Ο πίνακας του Ιταλού ζωγράφου Rubens Santoro (1859 – 1942) με θέμα το κανάλι της Βενετίας (τίτλος: «Venetian Canal») δεν έπιασε τις εκτιμώμενες τιμές των 60.000 με 80.000 δολαρίων και επέστρεψε στον ιδιοκτήτη του. Ήταν ένα από τα φαβορί της δημοπρασίας μιας και είχε αξιολογηθεί ως ένα καλό και εμπορικό έργο. Είναι λάδι σε καμβά (41,9×33εκ.), και φέρει υπογραφή ‘Rubens Santoro’.
