Τα ανθρωπάκια του Γιάννη Γαΐτη στέκονται πάντα ακέραια και αποφασιστικά, όποια εποχή και να τα αντικρίσεις. Η χαρακτηριστική δημιουργία του ζωγράφου απεικονίζει την ουσία της ύπαρξης με τρόπο σαφή και βαθιά ελληνικό. Φιγούρες που μας συνδέουν με το χθες, αλλά και το αύριο, ταυτίζουν την παρουσία τους με δένδρα που στέκονται ακούνητα στη θέση τους, χωρίς να επηρεάζονται από το ασταθές περιβάλλον.
Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου ζωγράφου, το Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη παρουσιάζει την έκθεση «Γιάννης Γαΐτης. Η ουσία του απρόσωπου», έως τις 14 Μαΐου. Πρόκειται για μια έκθεση που περιλαμβάνει αντιπροσωπευτικά έργα του δημιουργού και καλύπτει πολύ μεγάλο μέρος της διαδρομής του.
Ο Γιάννης Γαΐτης ξεκίνησε να ασχολείται με τα πορτρέτα και γρήγορα πέρασε σε πιο αφηρημένες συνθέσεις και γεωμετρικές δημιουργίες. Λίγο μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’60 άρχισε να διαμορφώνει το γνωστό ανθρωπάκι, που επαναλαμβάνεται αρχικά γύρω από μια κεντρική παράσταση, για να σχηματοποιηθεί και να τυποποιηθεί στη συνέχεια, αποτελώντας, επαναλαμβανόμενο σε διάφορες παραλλαγές, ένα σύμβολο και ένα μέσο ειρωνείας και κοινωνικής κριτικής.
Έργο του Γ. Γαΐτη © Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη
Έργο του Γ. Γαΐτη © Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη
Έργο του Γ. Γαΐτη © Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη
Βαθιά ουμανιστής, με έμπνευση από την Ελλάδα
Ο επιμελητής της έκθεσης, Τάκης Μαυρωτάς, επισημαίνει στον κατάλογο της έκθεσης: «Ο Andy Warhol είναι Αμερικανός και αυτό γίνεται άμεσα αντιληπτό από τις κονσέρβες Campbell και τα πορτρέτα της Marilyn Monroe, τα μπουκάλια της Coca-Cola, έως το γνωστό δολάριο. Ο Γιάννης Γαΐτης είναι Έλληνας, βαφτισμένος στο Αιγαίο, και με τη δική του αμεσότητα δίνει τις απαντήσεις του στα μεγάλα ερωτήματα της εποχής μας. Βαθιά ουμανιστής, άλλοτε με σαρκασμό και άλλοτε με χιούμορ, προσέγγιζε το πρότυπο του ανθρώπου, εκείνου που επιζητεί τον εφησυχασμό, για μια ζωή χωρίς μεγάλες ευθύνες και θυσίες, χωρίς εξάρσεις και δυνατά πάθη.
Ο Γαΐτης αντλούσε την έμπνευσή του από την καθημερινότητα και αυτήν απέδιδε με το δικό του εκφραστικό ιδίωμα. Το ένστικτό του, από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας, τον οδήγησε στο προσωπικό του ιδεώδες, με συνέπεια, αφού η μία σκέψη του διαδέχεται με συνοχή την άλλη, για να ολοκληρώσει το όραμά του. Ένα όραμα που καθιστά δυνατή την ερμηνεία του περιεχομένου του, αφού επιχειρεί να κατανοήσει κάτι από τη συνθετότητα της πραγματικότητας, με τα θεμελιώδη, παγκόσμια προβλήματα».
