Γιορτή του Πατέρα: Γιοι στα βήματα των ηθοποιών μπαμπάδων τους

Will και Jaden Smith @ EPA / PETER FOLEY

Η Γιορτή του Πατέρα μπορεί να μην έχει την αναγνώριση που έχει η αντίστοιχη της μητέρας, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει.

Αν και οι μαμάδες παίρνουν τα πρώτα εύσημα για το μεγάλωμα ενός παιδιού και βιώνουν την ανιδιοτελή αγάπη, οι μπαμπάδες είναι πάντα εκεί για να στηρίξουν την οικογένεια.

Τα χρόνια που ήθελαν τη μητέρα στο σπίτι να μεγαλώνει τα παιδιά έχουν περάσει πια και μαμάδες και μπαμπάδες μοιράζονται από κοινού το μεγάλωμα των παιδιών τους.

Κάθε οικογένεια έχει τους κανόνες της και έχει βάλει τις προτεραιότητες που την εξυπηρετούν.

Έτσι, σήμερα, Κυριακή, και κάθε τρίτη Κυριακή κάθε Ιουνίου, οι μπαμπάδες έχουν την τιμητική τους και χρειάζονται την αναγνώρισή μας.

Η Γιορτή του Πατέρα

Η πρώτη γνωστή ιστορικά περίπτωση οργανωμένου εορτασμού της Γιορτής του Πατέρα έλαβε χώρα στο Φέαρμοντ της Δυτικής Βιρτζίνια των Ηνωμένων Πολιτειών στις 5 Ιουλίου 1908.

Διοργανώθηκε από την Γκρέις Γκόλντεν Κλέιτον, η οποία ήθελε να γιορτάσει προς τιμήν των 210 νεκρών πατέρων που έχασαν τη ζωή τους σε ορυχείο, στην αποκαλούμενη Τραγωδία του Μόνονγκα, μερικούς μήνες πριν στο Μόνονγκα της Δυτικής Βιρτζίνια, τον Δεκέμβριο του 1907. Είναι πιθανόν η Κλέιτον να επηρεάστηκε από τον πρώτο εορτασμό της ημέρας της μητέρας, που έλαβε τόπο την ίδια χρονιά, λίγα μίλια μακριά.

Η Κλέιτον διάλεξε την πιο κοντινή Κυριακή στα γενέθλια του προσφάτως εκλιπόντος πατέρα της για να διεξαχθεί η εορτή. Όλη την αναγνώριση για τη Γιορτή του Πατέρα την πήρε η Σονόρα Ντοντ από το Σποκέιν της πολιτείας Ουάσινγκτον. Η Ντοντ, μη γνωρίζοντας τίποτα για την προηγούμενη διοργάνωση στη Βιρτζίνια και επηρεασμένη επίσης από την Ημέρα της Μητέρας, διοργάνωσε από μόνη της τη Γιορτή του Πατέρα, δύο μόλις χρόνια αργότερα από αυτήν της Κλέιτον.

Ήθελε να τιμήσει τον πατέρα της, ο οποίος υπήρξε βετεράνος του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου (1861-1865), καθώς και όλους τους υπόλοιπους βετεράνους πατέρες του συγκεκριμένου πολέμου.

Το πρώτο νομοσχέδιο που πήγε στο αμερικανικό Κογκρέσο και αφορούσε την επισημοποίηση της Γιορτής του Πατέρα το 1913 καταψηφίστηκε. Χρειάστηκαν δέκα χρόνια και πολλές αποτυχημένες προσπάθειες για να γίνει επίσημη γιορτή και μόνο μετά την απόφαση του Νίξον το 1972 οριστικοποιήθηκε η γιορτή ως μόνιμη εθνική εορτή των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.