Σε μία περιπλάνηση σε τοπία που πάλλονται από την αόρατη πνοή του ανέμου προσκαλεί η έκθεση ζωγραφικής «Άνεμος, η ηχώ του τοπίου», της Αγγελικής Αντωνέα, σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Νιόβης Κρητικού.
Η έκθεση εγκαινιάζεται στον πολυχώρο Art Project Space (Φαλήρου 66), την Πέμπτη 12 Ιουνίου 2025, στις 18:00, και πραγματοποιείται με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος και της Παγκόσμιας Ημέρας Αιολικής Ενέργειας (15 Ιουνίου), υπό την αιγίδα της Ελληνικής Επιστημονικής Ένωσης Αιολικής Ενέργειας (ΕΛΕΤΑΕΝ).
Μέσα από μια σειρά εικαστικών έργων, η δημιουργός προσεγγίζει τον άνεμο ως συνδετικό άξονα που κινητοποιεί τις μορφές και τις σχέσεις, αναδεικνύοντας την αλληλεπίδραση ανθρώπου και φυσικού περιβάλλοντος. Συνδυάζοντας στους ζωγραφικούς της πίνακες τα μέσα της χαρακτικής με τις χειρονομιακές παρεμβάσεις, η Αγγελική Αντωνέα αποτυπώνει τον άνεμο ως ενέργεια, με βαθιά επίδραση στο κοινωνικό γίγνεσθαι, αιχμαλωτίζοντας τη ροή του.
Οι βασικές θεματικές είναι το ελληνικό τοπίο και ο τρόπος που αυτό συνομιλεί και συγκινεί τον θεατή. Άλλοτε ορμητικός, άλλοτε ευχάριστος και άλλοτε υπαινικτικός, «μα πάντα παρών -με τη δυναμική του- στο ελληνικό τοπίο», ο άνεμος δίνει πνοή στη ζωγραφική επιφάνεια, όπως αναφέρει η καλλιτέχνις για την έκθεσή της. «Προσπάθησα να τον συλλαβίσω, να αποδώσω τον αντίλαλό του, να απεικονίσω την ηχώ του. Δεν ξέρω τι κατάφερα. Ξέρω, όμως, ότι απήλαυσα την (μοναχική) παραγωγική διαδικασία παρέα με τα έργα, όπως το καθένα σχεδίαζε το επόμενο. Επιθυμία μου είναι σε αυτήν την έκθεση αυτά τα έργα, αυτόνομα πλέον, να προκαλέσουν αισθητική συγκίνηση».
Η έκθεση «Άνεμος, η ηχώ του τοπίου» εστιάζει στη μεταμορφωτική δύναμη του ανέμου. Η κίνησή του αποτυπώνεται στα τοπία της γης, στην επιφάνεια της θάλασσας· σε ορισμένα έργα εμφανίζονται δέντρα που γέρνουν, ιστιοφόρα, ενώ σε άλλα διακρίνονται σύγχρονες ανθρώπινες κατασκευές -ανεμογεννήτριες που κινούνται στον ρυθμό του ανέμου.
Πρόκειται για μια πρωτοβουλία που τοποθετείται στο μεταίχμιο τέχνης και τεχνολογίας, διερευνώντας πώς ο άνεμος -μια δύναμη πρωτογενής και διαχρονική- εξακολουθεί να αγγίζει και να μεταμορφώνει το τοπίο, την ύλη και να ορίζει την ανθρώπινη εξέλιξη.
