“Τα χειρότερα βρίσκονται πίσω” άρχισαν να ψιθυρίζουν δειλά- δειλά στους διαδρόμους του υπουργείου Οικονομικών, σταυρώνοντας όμως και τα… δάκτυλα.
Αν και η αποκαταστάση της… κανονικότητας θα γίνει με πολύ βραδύτερους ρυθμούς, απ’ ό,τι θα προσδοκούσαν στην οδό Νίκης και στην Πανεπιστημίου, δεν φαίνεται να επιβεβαιώνονται τα σενάρια της καταστροφής, για παρατεταμένο και πιο σκληρό lockdown.
Είναι, βλέπετε και τα στοιχεία από τους εμβολιασμούς, που παρακολουθούν (και) στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, τα οποία δείχνουν ότι μέχρι το Πάσχα θα έχει “χτιστεί” ένα τείχος ανοσίας ικανό να επιτρέψει το άνοιγμα “ευαίσθητων” δραστηριοτήτων.
Θα πείτε “ζήσε Μάη μου, να φας τριφύλλι”, ωστόσο οι επαγγελματίες του Τουρισμού και της Εστίασης έχουν άλλη άποψη επί του θέματος.
Παραμένουν επιφυλακτικοί στις Βρυξέλλες
Αυτήν τη συγκρατημένη αισιοδοξία, μαθαίνουμε ότι τη συμμερίζονται και στις Βρυξέλλες, παρά το ότι παραμένουν λίαν επιφυλακτικοί για τη δυνατότητα της ελληνικής οικονομίας να προλάβει να “τρέξει” με ρυθμούς 4,8%, όπως δηλαδή είχε προβλέψει το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών, πριν “σκάσει” το χειμερινό κύμα του κορωνοϊού.
Μεταξύ μας, ακόμα κι αν δεν το λένε επισήμως, και στην Αθήνα είναι πια στη λογική πως “ό,τι γράψει πάνω από 4% θα είναι κέρδος”.
Το ενδεχόμενο εκλογών και τα παγωμένα χαμόγελα
Από τις Βρυξέλλες μαθαίνουμε, όμως και κάτι ακόμα. Τα… φρύδια υψηλά ιστάμενων σηκώθηκαν και τα χαμόγελα “πάγωσαν”, όταν έφτασαν στα αυτιά τους οι… κουβεντούλες περί πρόωρων εκλογών μετά το Φθινόπωρο.
Μπορεί κάποιοι στην κυβέρνηση να θέλουν να “κάψουν” εδώ και τώρα την απλή αναλογική, ειδικά όταν θα έχει αρχίσει να ρέει το κοινοτικό χρήμα κι έχει γυρίσει το κλίμα στην οικονομία, ωστόσο στις Βρυξέλλες- και όχι μόνο- ουδόλως τους απασχολεί αυτό το σκεπτικό.
Κάποιοι πιο… κακοί υπενθυμίζουν, μάλιστα, ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να λησμονεί ότι έχει πολλούς ανοικτούς λογαριασμούς, ότι το χρέος της παραμένει βιώσιμο μόνο γιατί εγγυάται η Ευρώπη κι ότι εν πάση περιπτώσει η αρνητική αντίδραση των αγορών στην πρόσφατη πολιτική ανακατωσούρα στη γειτονική Ιταλία, θα πρέπει να γίνει παράδειγμα προς αποφυγήν και όχι προς μίμηση.
