Ξαναμπαίνει στην κυβερνητική ατζέντα -με δύο σενάρια- η διεύρυνση της ασφαλιστικής βάσης έναντι «φυσικών καταστροφών», μετά τις θεομηνίες που έπληξαν τη Θεσσαλία και τη Μαγνησία, αλλά και τις φωτιές στο τέλος Αυγούστου, για τις οποίες κινδυνεύει με… εκτροχιασμό ο νέος προϋπολογισμός, λόγω ανακατεύθυνσης πόρων.
Το θέμα άνοιξε ήδη στο Μέγαρο Μαξίμου και το οικονομικό επιτελείο εξετάζει τρόπους μέσω των οποίων αφενός διασφαλίζονται τα δημοσιονομικά και αφετέρου ελαχιστοποιείται το κόστος για τον προϋπολογισμό, ώστε τα μέτρα στήριξης να είναι στοχευμένα σε αδύναμες ομάδες.
Ήδη αναλύεται η ευρωπαϊκή εμπειρία, η οποία δείχνει ότι η Ελλάδα απέχει μακράν απ’ τα τεκταινόμενα στην ΕΕ, καθώς στη χώρα μας η ασφάλιση έναντι φυσικών φαινομένων περιορίζεται στο 15%, με μόλις 2 στα 10 σπίτια να είναι ασφαλισμένα και αυτά στην πλειονότητά τους επειδή είναι με δανεισμό και η ασφάλιση είναι υποχρεωτική.
Υποχρεωτική όμως είναι η ασφάλιση σε Γαλλία Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, αλλά και Ρουμανία.
Τα σενάρια που έχουν πέσει στο τραπέζι είναι δύο και συγκεκριμένα:
- Η υποχρεωτικότητα να αφορά περιοχές υψηλού κινδύνου (ζώνες που γειτνιάζουν με δάσος, περιοχές που θα χαρακτηριστούν επικίνδυνες για πλημμύρες ή για σεισμούς). Η υποχρεωτική ασφάλιση του ακινήτου μπορεί να λειτουργήσει ως «ανάχωμα» για την κατασκευή αυθαιρέτων, τα οποία δεν θα ασφαλίζονται. Σε αυτό το σενάριο «δένει» η υπόσχεση του οικονομικού επιτελείου στον πρόεδρο της ΕΑΕΕ, Αλέξανδρο Σαρρηγεωρηγίου, για την ενίσχυση του 3ου πυλώνα ασφάλισης, κυρίως με φορολογικά κίνητρα, όπως αφαίρεση από τα εισοδήματα του κόστους ασφάλισης για Ζωή και Φυσικές Καταστροφές, αλλά και στον 2ο πυλώνα, τα Επαγγελματικά Ταμεία, ιδίως όσον αφορά τη φορολογία των εφάπαξ επιδομάτων, που σήμερα φτάνει στο 40%, ανάλογα με το ύψος της παροχής.
- Το δεύτερο σενάριο αφορά ένα μοντέλο που εξετάζεται παγκόσμια και είναι πιο κοντά στα δικά μας δεδομένα, μέσω των συμπράξεων Δήμων – ασφαλιστικών εταιρειών για καλύψεις πρόσθετες του κράτους, καθώς από μόνος του κανένας κρατικός φορέας δεν μπορεί να αναλάβει το βάρος και το κόστος μιας μεγάλης καταστροφής, είτε αυτή είναι πυρκαγιά, είτε σεισμός, είτε πλημμύρα, όπως συνέβη στην προκειμένη περίπτωση. Το ασφαλιστικό πακέτο θα συνάπτεται από τους δήμους που είναι σε «κόκκινες» περιοχές και θα επιμερίζεται στους δημότες μέσω της δημοτικής φορολόγησης. Για παράδειγμα, μετά τον σεισμό στην Κρήτη, όπου καταστράφηκε το Αρκαλοχώρι, ένα πρόγραμμα σύμπραξης θα μπορούσε να οδηγήσει μέσω της πολιτείας στην αποκατάσταση των πληγέντων και σε δεύτερο χρόνο σε πλήρη αποζημίωση των πληγέντων και από τις ασφαλιστικές, αλλά και το κράτος. Σε αυτές τις συμπράξεις, ο ασφαλιστικός κλάδος είναι υπεύθυνος για την ανάπτυξη και την εισαγωγή λύσεων, ενώ το κράτος ορίζει τους κοινωνικοπολιτικούς στόχους και το νομικό και κανονιστικό πλαίσιο. Μία άλλη περίπτωση αποτελεί το Μάτι. Οι αποζημιώσεις δόθηκαν έπειτα από 4 χρόνια, μέσα από δαιδαλώδεις γραφειοκρατικές διαδικασίες και άλλα προβλήματα, πολεοδομικά κ.λπ.
Στη χώρα μας ο πρόσφατος νόμος για την υποχρεωτική ασφάλιση σε ζώνες υψηλής επικινδυνότητας των νέων κτισμάτων, που έγινε από το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας, θεωρείται άτολμος. Η κυβέρνηση έχει αντιληφθεί το πρόβλημα, ιδιαίτερα μετά τις πρόσφατες καταστροφές, και βρίσκεται «κοντά» στην υιοθέτηση προτάσεων, με στόχο να καλυφθεί το σύνολο των κατοικιών της χώρας και η ασφαλιστική αγορά να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί, για έναν κίνδυνο με υψηλό ρίσκο, σε μια σεισμογενή χώρα, όπως η Ελλάδα.
