Και υπουργός Επικρατείας ο αντιπρόεδρος Χατζηδάκης
Διαβάζοντας το σημερινό πρόγραμμα του προέδρου Μητσοτάκη από την επίσημη σελίδα της κυβέρνησης, έβγαλα ένα λαβράκι από αυτά που βγαίνουν συχνά, αρκεί να είσαι λίγο προσεκτικός. Μέχρι πρότινος γνωρίζαμε ότι ο Χατζηδάκης μετείχε στην κυβέρνηση με την ιδιότητα του αντιπροέδρου, πλέον όμως φέρει κι αυτήν του υπουργού Επικρατείας. Και δεν σας κρύβω ότι το αναφέρω γιατί, αν δεν με απατά η μνήμη μου, δεν υπάρχει επίσημη ανακοίνωση που να αναφέρει την κυβερνητική αναβάθμιση του Κωστή.
Αλλάζει ο εκλογικός νόμος
Ξάπλωσα προχθές το βράδυ με θέα τον Βαρδάρη, με πήρε αμέσως ο ύπνος και άρχισα να βλέπω το ένα μετά το άλλο κάτι όνειρα. Επειδή ήταν πολλά, θα αποφύγω να σας κουράσω, ξεσκαρτάροντας το καλύτερο, που αφορούσε τον υπουργό Λιβάνιο και την πρωτοβουλία που αναλαμβάνει (προσεχώς) για την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Σύμφωνα με το όνειρό μου, ο πρόεδρος Μητσοτάκης έχει δώσει ήδη τις απαραίτητες οδηγίες στον αρμόδιο υπουργό, προκειμένου να προχωρήσει, και δη άμεσα, στην επεξεργασία ενός νέου μοντέλου, σε σχέση με τον εκλογικό νόμο. Μάλιστα, στο πλαίσιο του ονείρου, κατάλαβα ότι κάπου στη χαραυγή του νέου έτους η κυβέρνηση θα επιδιώξει να ανοίξει τη σχετική κουβέντα, προσκαλώντας και τα κόμματα της αντιπολίτευσης να βάλουν ένα χεράκι. Όπως και να ’χει το πράγμα, εσείς κρατήστε ότι στον ύπνο μου είδα ότι ο αρχηγός Κυριάκος αποφάσισε να παρεκκλίνει της θεσμικότητάς του, προσεγγίζοντας το πολιτικά προφανές και συνάμα ρεαλιστικό.
Στο Πεντάγωνο σήμερα ο Μητσοτάκης
Όπως είναι λογικό, τα βλέμματα των πολιτικών σεναριολόγων είναι στραμμένα στη σημερινή εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στην αυλή του Πενταγώνου, με αφορμή τα εγκαίνια της νέας πρόσοψης του εμβληματικού κτιρίου της Μεσογείων. Το έργο φέρει την υπογραφή του διεθνούς φήμης γλύπτη και καθηγητή Κωνσταντίνου Βαρώτσου, ο οποίος έδωσε μια νέα, εντυπωσιακή ταυτότητα στην πρόσοψη, συνδυάζοντας σύγχρονα υλικά, διαφάνεια και δυναμισμό. Αυτά, όμως, έχουν ελάχιστη σημασία μπροστά στα μεγάλα και σημαντικά της σημερινής εκδήλωσης, στην οποία θα δώσει το «παρών» ανάμεσα στους άλλους και ο πρόεδρος Μητσοτάκης. Και δεν αναφέρω τυχαία ανάμεσα στους άλλους, δεδομένου ότι, όπως με πληροφορεί αξιόπιστη πηγή, ο υπουργός Δένδιας έχει προσκαλέσει κόσμο και κοσμάκη. Για παράδειγμα, κάτι μου λέει, αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς, ότι έχουν ανταποκριθεί στην πρόσκληση οι περισσότεροι εκ των βουλευτών της ΝΔ, γενικοί γραμματείς, αλλά και πλήθος εκπροσώπων του επιχειρηματικού κόσμου. Κάποιοι, μάλιστα, αντιμετωπίζουν τη σημερινή εκδήλωση και ως μία πρόβα τζενεράλε του υπουργού Άμυνας στον δρόμο προς την επόμενη μέρα της κυβερνώσας παράταξης. Επειδή είναι οι ίδιοι που άφησαν να διαρρεύσει προς τα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας ότι τελεί υπό παραίτηση, αποφάσισα να κρατώ μικρό καλάθι στα όσα φτάνουν στ’ αυτιά μου από τους συγκεκριμένους.
Ο covid «χτύπησε» τον Μητσοτάκη
Ένα τηλεφώνημα από τη θεία μου άρχισε να με γεμίζει με υποψίες, όσον αφορά την υγεία του πολυαγαπημένου της Κυριάκου. Η 85χρονη Χανιώτισσα, που τον βλέπει στην τηλεόραση και καταλαβαίνει αν είναι καλά ή όχι, χθες μετά την παρέλαση εμφανίστηκε κάπως ανήσυχη για την πορεία της υγείας του πρωθυπουργού. «Μάθε αν έχει πυρετό», μου είπε, λες και της έχω συστηθεί ως ο Γαβριλάκης της Αθήνας. Επειδή, όμως, με έβαλε σε σκέψεις, έψαξα κι έμαθα ότι όντως ο πρόεδρος Μητσοτάκης ταλαιπωρείται τις τελευταίες ώρες από μια ίωση, η οποία του έχει ανεβάσει και λίγο πυρετό. Επειδή δεν αποκλείεται να εξελιχθεί σε covid, από τα σημερινά τεστ θα κριθεί αν θα δώσει το «παρών» τόσο στο Υπουργικό Συμβούλιο όσο και στο Πεντάγωνο. Άντε τώρα με κάτι τέτοια να πείσω τους δύσπιστους ότι ακόμη ότι ο covid δεν μπορεί να πιστέψει στην ομαλή συνύπαρξη Δένδια – Μητσοτάκη.
Απουσία Καραμανλή – Σαμαρά
Την ίδια ώρα που θα δώσουν το «παρών» ο Μητσοτάκης και οι περισσότεροι Νεοδημοκράτες βουλευτές, κάτι μου λέει ότι θα υπάρξουν και δύο απουσίες, που δεν είναι άλλες από αυτές των Καραμανλή και Σαμαρά. Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί, ενώ είχαν αποδεχθεί την πρόσκληση του επί της Αμύνης υπουργού, μόλις πληροφορήθηκαν ότι θα παρευρεθεί, και κυρίως ότι θα μιλήσει ο αρχηγός Κυριάκος, έσπευσαν να την ακυρώσουν, επιβεβαιώνοντας όσους λένε ότι πλέον «δεν θέλουν ούτε να τον ακούνε ούτε να τον βλέπουν». Δυστυχώς, όμως, για τα δύο γεροντάκια, το γινάτι βγάζει μάτι και κάτι μου λέει ότι με αυτά τα γεροντίστικα που κάνουν, σε πολύ λίγο εκείνο που θα καταφέρουν, με απόλυτη βεβαιότητα, είναι να γελά ο κόσμος (ο σοβαρός) μαζί τους.
Δωρεά Μυτιληναίου
Με την ευκαιρία των σημερινών εγκαινίων της νέας όψης του υπουργείου Άμυνας, νομίζω ότι αξίζει να επισημάνω ότι πρόκειται για ένα έργο που δεν θα γινόταν αν δεν έκανε τη δωρεά των 8 εκατ. ευρώ ο πρόεδρος Μυτιληναίος ο ευεργέτης (της πατρίδας και όχι των δημοσιογράφων).
Περί παραίτησης Δένδια
Κάθε λίγο και λιγάκι κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο κάτι πληροφορίες που θέλουν τον υπουργό Δένδια τη μία να μη μιλά με τον πρωθυπουργό, την άλλη να παραιτείται και την επομένη να φεύγει από τη ΝΔ, αφού προηγουμένως έχει καταγγείλει τη μισή, με πρώτο και καλύτερο τον πρόεδρο Μητσοτάκη. Τι ισχύει απ’ όλα αυτά; Σχεδόν τίποτα, αφού, όπως μαθαίνω, ούτε θέμα παραίτησης Δένδια έχει υπάρξει ούτε ο Κερκυραίος σκοπεύει λίγο πριν από τα εβδομήντα του να αυτοκτονήσει (πολιτικά πάντα). Απεναντίας, θα έλεγα ότι έχει αποφασίσει να κάνει υπομονή, χτυπώντας στον κατάλληλο χρόνο, αν και εφόσον το επιτρέψουν οι συνθήκες εκείνης της περιόδου. Μέχρι τότε θα παραμένει ενεργός και θα κάνει αυτό που κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό δεν σημαίνει ότι, διαβάζοντας και ακούγοντας όσα κυκλοφορούν εσχάτως στην πιάτσα, δεν τα έχει πάρει άγρια στο καραφλό και κυρίως Κερκυραϊκό κρανίο του. Απεναντίας, θα έλεγα, αλλά θα αποφύγω να δώσω συνέχεια, αποφεύγοντας να εκθέσω τις πηγές μου.
Το έργο Χατζημηνά που «κάηκε»
Με αφορμή τα παραπάνω, κάπου πήρε το αυτί μου ότι εσχάτως ο υπουργός Δένδιας «έκαψε» ένα από τα καλά έργα που ετοιμαζόταν να πάρει ο φίλος μου (πλέον) Κρίστιαν Χατζημηνάς. Η απόφαση του υπουργού προκάλεσε, μάλιστα, έκπληξη στην αγορά, δεδομένου ότι επί μήνες δίνονταν διαβεβαιώσεις από ανθρώπους που εμφανίζονται ως «αντ’ αυτού» του υπουργού Νίκου. Είναι αυτό που λέμε ότι είναι κακό να λογαριάζει κανείς όταν δεν είναι σίγουρος για τις προθέσεις του ξενοδόχου.
Αύριο οι ανακοινώσεις για το νερό
Προ ημερών σάς έγραφα για τη σύσκεψη που έλαβε χώρα στο Μαξίμου υπό τον πρόεδρο Μητσοτάκη, με αποκλειστικό αντικείμενο την εξεύρεση λύσης για το νερό. Όπως με ενημέρωσε η περιφερειακή πηγή που διαθέτω στην κεντρική κυβέρνηση, ενδεχομένως και αύριο να υπάρξουν ανακοινώσεις (επίσημες) από τον υπουργό Παπασταύρου, σε σχέση με τη λύση που επέλεξε η κυβέρνηση να ακολουθήσει. Όπως σας έγραψα, πρόκειται γι’ αυτήν των Κρεμαστών, με κάτι (πολλά) έργα που θα κληθεί να υλοποιήσει η ΕΥΔΑΠ, ζωή να ’χουμε, να τα δούμε υλοποιημένα! Πάντως, επειδή η Αθήνα κινδυνεύει να ξεμείνει στα σοβαρά από νερό, προσωπικά δεν θα κοιμόμουν αν μάθαινα ότι τη λύση στο πρόβλημα θα την αναλάβει ο Χάρης ο Σαχίνης της ΕΥΔΑΠ, χωρίς να έχω κάτι προσωπικό με τον άνθρωπο. Απλώς μιλάμε για έναν Οργανισμό που είναι πιο αργός και από την καθυστέρηση.
Με jet στην Αθήνα η Κίμπερλι
Με το jet του κουμπάρου του Αργυρού αναμένεται να φτάσει στην Αθήνα το ερχόμενο Σάββατο η νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ, Κίμπερλι Γκίλφοϊλ. Για τα υπόλοιπα σας έχω ενημερώσει, που σχετίζονται με το πάρτι στο μπουζουξίδικο «Κέντρο Αθηνών» και τη μάζωξη στην πρεσβευτική κατοικία με αφορμή την παρουσία των δύο Αμερικανών υπουργών, που θα βρεθούν στη χώρα μας προκειμένου να συμμετάσχουν σε ένα άκρως ενδιαφέρον συνέδριο για τα ενεργειακά. Το φρέσκο νέο που έμαθα σχετίζεται με κάτι βόλτες που σκοπεύει να κάνει στα ελληνικά νησιά η νέα πρέσβειρα, με το σκάφος του ομογενούς Βασιλάτου, κουμπάρου του Αργυρού. Θέλω να πιστεύω ότι η Κίμπερλι έχει ενημερωθεί αρμοδίως για το βιογραφικό του συγκεκριμένου σκάφους, που δεν είναι και το καλύτερο που θα μπορούσε να συναντήσει στη ζωή της. Σε κάθε περίπτωση, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, που λένε και στο χωριό μου.
Εξελίξεις στην Εκκλησία
Από αίσθηση και όχι από κάποιου είδους πληροφόρηση, αντιλαμβάνομαι ότι βρισκόμαστε λίγο προ της έναρξης εξελίξεων στα ηγετικά κλιμάκια της Ελλαδικής Εκκλησίας. Ήδη, άλλωστε, οι «στρατοί» των εν ζωή αγίων έχουν παραταχθεί, περιμένοντας το πυρ για να κινηθούν.
Η Ράπτη για δήμαρχος Ψυχικού – Φιλοθέης
Από κάτι καλές αυτοδιοικητικές πηγές έμαθα ότι η Ζωή Ράπτη, η βουλευτίνα της ΝΔ, εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει την πρώτη πίστα της πολιτικής, επιστρέφοντας στα παλιά γνώριμα λημέρια της. Συγκεκριμένα, σκέφτεται σοβαρά να διεκδικήσει στις επόμενες εκλογές τον Δήμο Ψυχικού – Φιλοθέης, από τον οποίο ξεκίνησε, για όσους δεν το γνωρίζουν, την πολιτική της καριέρα.
Έκαναν όλοι αυτό που έπρεπε
Να, λοιπόν, που οι εορτασμοί για την 28η Οκτωβρίου έβγαλαν τη μεγαλύτερη είδηση – και αυτή δεν είναι άλλη από το ότι δεν συνέβη τίποτα εκτός προγράμματος. Προτού υποτιμήσετε αυτό που γράφω, αναλογιστείτε πόσες φορές σε αυτήν τη χώρα το αυτονόητο έγινε ζητούμενο. Και για να μην πάτε μακριά, απλά σκεφτείτε ότι εδώ και δύο βδομάδες διαπραγματευόμαστε κατά πόσο το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη μπορεί να γίνει κάτι σαν «αγωνιστικό λούνα παρκ». Χθες, λοιπόν, όλα κύλησαν ρολόι, κάτι που αποδεικνύει δύο πράγματα. Πρώτον, ότι όταν η Πολιτεία θέλει (έχει υπουργό για την Αστυνομία τον Χρυσοχοΐδη, θα σημειώσω), μπορεί να περιφρουρήσει την ομαλότητα. Και δεύτερον, ότι οι διάφοροι «αντισυστημικοί» απλώνονται μέχρις εκεί που τους παίρνει. Μόλις, λοιπόν, υπήρξαν τα πρώτα έμμεσα αγωνιστικά καλέσματα, όλοι έκαναν αυτό που έπρεπε. Η κυβέρνηση ξεκαθάρισε ότι θα υπάρξει μηδενική ανοχή και η Αστυνομία λειτούργησε με σχέδιο και προσοχή στη λεπτομέρεια. Και κάπως έτσι οι σεμνές τελετές αντίστασης έλαβαν τέλος προτού ξεκινήσουν. Είναι η διαφορά από το να είσαι υπουργός και να πανηγυρίζεις έξαλλα για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και ύστερα από λίγο να λες ότι αν δεν ήσουν υπουργός (ενώ είσαι), θα κατέβαινες μαζί με τη Ζωή και την Καρυστιανού στην πλατεία.
Η σιωπηρή πλειοψηφία
Υπάρχει, όμως, και κάτι ακόμα που λειτούργησε αποτρεπτικά στην εκδήλωση δεξιών και αριστερών ακτιβισμών. Αναφέρομαι σε αυτό που λέμε «σιωπηρή πλειοψηφία», τους ίδιους τους πολίτες που με τη στάση τους έστειλαν το μήνυμα ότι οι εθνικές επέτειοι είναι ημέρες μνήμης και όχι ευκαιρία για κάθε είδους happening. Μη νομίζετε ότι αυτό πέρασε απαρατήρητο από τους διάφορους «αντισυστημικούς». Το αντίθετο: αυτοί είναι οι πρώτοι που «μετράνε» τις αντιδράσεις του κόσμου για να καθορίσουν τη στάση τους. Και μόλις είδαν ότι τυχόν παρατράγουδα θα συσπείρωναν τον κόσμο γύρω από την κυβέρνηση και όχι απέναντί της, κατά το κοινώς λεγόμενο μαζεύτηκαν. Αν, λοιπόν, υπάρχει ένα ηθικό δίδαγμα από αυτήν την ιστορία, είναι ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, αυτό το οποίο διαμορφώνει τους συσχετισμούς, θέλει πρώτα και πάνω απ’ όλα την ησυχία του. Και όταν αυτή η ησυχία διαταράσσεται, πρώτα θα «μαυρίσουν» αυτόν που τη διαταράσσει και μετά θα εξετάσουν αν μπορούσε κάτι να γίνει καλύτερα.
Η νέα απουσία του «ντουέτου των μουτρωμένων»
Όποιος έχει παρακολουθήσει έστω και για μία φορά εκ των έσω τους εορτασμούς για την 28η Οκτωβρίου γνωρίζει πολύ καλά ότι το τρισάγιο και η κατάθεση στεφάνων στο Γ’ Σώμα Στρατού αποτελούν κεντρικό κομμάτι του τελετουργικού της ημέρας στη Θεσσαλονίκη. Γι’ αυτό, λοιπόν, χθες το πρωί ξύπνησα με τη βεβαιότητα ότι όσοι πολιτικοί αρχηγοί επέλεξαν να «ανηφορίσουν» στη συμπρωτεύουσα θα έδιναν το «παρών». Ωστόσο, το «ντουέτο των μουτρωμένων», Ανδρουλάκη – Φάμελλου, φρόντισε και πάλι να με διαψεύσει, καθώς επέλεξαν να εμφανιστούν απευθείας στην εξέδρα των επισήμων για τη στρατιωτική παρέλαση. Είναι από τις περιπτώσεις που πραγματικά οι λέξεις χάνουν την αξία τους. Δεν έχουν περάσει παρά λίγες μόνο ώρες από τότε που η απουσία των δυο τους (και των περισσότερων πολιτικών αρχηγών) από την κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου αποδοκιμάστηκε σφόδρα απ’ όλους. Μέχρι και σε φιλικά προς τα κόμματα της αντιπολίτευσης ΜΜΕ γράφτηκαν εξαιρετικά βαριές -αλλά δίκαιες- κουβέντες για τις άδειες καρέκλες που άφησαν οι αρχηγοί των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της «δημοκρατικής παράταξης». Και αυτοί τι έκαναν; Έλειψαν ξανά, αφήνοντας τον Μητσοτάκη να αποδώσει τιμές στους πεσόντες του ’40 με μόνη αντιπολιτευτική εκπροσώπηση τον Δημήτρη Νατσιό.
Ν’ αλλάξουν πλευρό
Αλήθεια, δεν ξέρω αν το «ντουέτο των μουτρωμένων» πιστεύει ότι η απουσία τους είναι κάποια πράξη αντίστασης στο «καθεστώς Μητσοτάκη». Το τι πιστεύουν και το τι δεν πιστεύουν είναι δική τους υπόθεση, όπως δική τους υπόθεση είναι να το εξηγήσουν και στον κόσμο από τον οποίο ζητούν ψήφο. Εγώ θα πω ότι αν πιστεύουν κάτι τέτοιο, είναι ώρα ν’ αλλάξουν πλευρό, γιατί κάποια στιγμή θα ξυπνήσουν πιασμένοι. Η απόδοση τιμών στους ήρωες της πατρίδας δεν μπορεί και δεν πρέπει να εξαρτάται από την παρουσία του πρωθυπουργού – και δη ενός πρωθυπουργού που, τους αρέσει ή όχι, εξελέγη και επανεξελέγη με ποσοστά άνω του 40%. Ποσοστά που Ανδρουλάκης και Φάμελλος τα βλέπουν μόνο σε εσωκομματική κάλπη – και αν, εδώ που τα λέμε. Όσο θα συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τον Μητσοτάκη υστερικά και μικρόψυχα, σαν να είναι δικτάτορας, τόσο η κοινωνία θα κλείνει τ’ αυτιά της ακόμα και στη σωστή κριτική των κομμάτων τους.
Εντυπώσεις μιας έρευνας
Ελλείψει ειδήσεων τη χθεσινή μέρα, έπιασα να διαβάσω λίγο πιο προσεκτικά την έρευνα σχετικά με την Κεντροαριστερά, που διεξήγαγε η Prorata για το Ινστιτούτο ΕΝΑ. Ομολογώ ότι δεν έγινα σοφότερος – αλλά πιθανότατα γι’ αυτό φταίει το γεγονός ότι είμαι ένας ταπεινός γραφιάς του Κουρτάκη και όχι οργανικός διανοούμενος της δημοκρατικής παράταξης. Αυτό, ωστόσο, που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι η έρευνα προσεγγίζει τις πεποιθήσεις των ερωτηθέντων ως προς τη σχέση ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, λες και μιλάμε για δύο αλληλοαποκλειόμενα μεγέθη: ή όλα στο κράτος ή όλα στο κεφάλαιο. Πρόκειται για έναν διαχωρισμό ξεπερασμένο εδώ και τουλάχιστον 25 χρόνια – αν όχι και παραπάνω. Ως προς τις απαντήσεις, τώρα, αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το χαμηλό ποσοστό ερωτηθέντων που κρίνουν ότι η Αριστερά είναι ο κατάλληλος χώρος να υπηρετήσει πολιτικές για το κράτος Δικαίου (29%), τις μεταρρυθμίσεις (19%), την ασφάλεια των πολιτών (18%) και την οικονομική ανάπτυξη (17%). Θα το πω όσο πιο διακριτικά μπορώ: είτε οι σύντροφοι πάσχουν από χαμηλή αυτοεκτίμηση είτε πρέπει να ξανασκεφτούν τις προτεραιότητές τους.
Ο αρχηγός των διασπασμένων
Μένω λίγο ακόμα στην έρευνα Prorata – ΕΝΑ, καθώς μου τράβηξε το μάτι το κομμάτι της σχετικά με την ενότητα του δημοκρατικού χώρου και με το καταλληλότερο πρόσωπο για να δώσει τέλος στον κατακερματισμό του. Η πλειονότητα, λοιπόν, των κεντροαριστερών ερωτηθέντων απαντά ότι κύρια αιτία του κατακερματισμού αποτελεί η φθορά του οράματος της Αριστεράς. Περίπου ένας στους τρεις ερωτηθέντες θεωρεί είτε ότι δεν υπάρχει ηγετική φυσιογνωμία είτε ότι οι ηγεσίες των κομμάτων τορπιλίζουν τις ενωτικές πρωτοβουλίες. Αυτό, ωστόσο, που έχει ενδιαφέρον είναι πως μόλις ένας στους δέκα εντοπίζει σημαντικές ιδεολογικές και προγραμματικές διαφορές μεταξύ των κομμάτων του χώρου. Ως προς τα πρόσωπα που μπορούν να ενώσουν τον χώρο, Αλέξης Τσίπρας (33%) και «κανένας» (26%) έχουν αφήσει πίσω τους υπόλοιπους πολιτικούς του χώρου. Μάλιστα, στο σύνολο των κεντροαριστερών ψηφοφόρων ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν είναι καν τρίτος, καθώς υπολείπεται κατά μία μονάδα του Χάρη Δούκα (7%), ισοψηφώντας στην τέταρτη θέση με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου (6%). Προτού, όμως, ξεσηκωθεί η εσωκομματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ, σπεύδω (πράγμα σπάνιο για εμένα) να υπερασπιστώ τον κραταιό Νικόλα, σημειώνοντας ότι δεν θα λάμβανα υπόψη μου τη συγκεκριμένη έρευνα. Όχι γιατί είναι «πειραγμένη», αλλά γιατί, όπως ήδη σας είπα, δεν νομίζω ότι οι ερωτήσεις είναι ευθυγραμμισμένες με το βασικό ζητούμενο των πολιτών, που είναι η σύνθεση.
Γιατί να μην τον μαστιγώσουν;
Σας έγραφα προχθές ότι το πραγματικό πρόβλημα του Ανδρουλάκη είναι ότι δεν έχει τη δυνατότητα να «χτίσει» αξιοπιστία, αναγνωρίζοντας τα όποια θετικά των κυβερνήσεων Μητσοτάκη. Αυτή, φυσικά, είναι η δική μου άποψη, ενός ταπεινού γραφιά. Ο Χάρης ο Δούκας, από την άλλη, με αφορμή την υπόθεση Παπαβασιλείου, βρήκε την ευκαιρία να «καρφώσει» τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υπονοώντας ότι είναι υπερβολικά επιεικής με τη ΝΔ. «Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να έχει έωλα μηνύματα», ήταν το μήνυμα του πρώτου δημότη της πρωτεύουσας, για να καταλήξει ότι «η θέση μας πρέπει να είναι ξεκάθαρη κι αυτή η θέση να είναι ότι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να συγκυβερνήσουμε με τη Νέα Δημοκρατία». Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως ο Δούκας των Αθηνών να είναι και αυτός soft. Μια καλή ιδέα θα ήταν ο σύντροφος Παπαβασιλείου να μαστιγωθεί δημόσια έξω από τη Χαριλάου Τρικούπη για το έγκλημα καθοσιώσεως να αναγνωρίσει τα θετικά των πρώτων ετών της «χούντας Μητσοτάκη». Μόνον έτσι θα πάρουν το μήνυμα οι «ιδεολογικά ύποπτοι» σύντροφοι. Αν αναρωτιέστε, λοιπόν, πώς επιβιώνει με τόσα αυτογκόλ ο Ανδρουλάκης, δεν έχετε παρά να κοιτάξετε προς το μέρος του πιο ισχυρού δελφίνου του ΠΑΣΟΚ.
Ο Κωνσταντινόπουλος και η ομάδα Δούκα
Αν και περασμένα, ξεχασμένα, κρίνω σκόπιμο να σας μεταφέρω μια πληροφορία από καλές ΠΑΣΟΚικές πηγές. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή (την πληροφορία), ο άνθρωπος που (πρώτος) άφησε να διαρρέυσουν οι αναρτήσεις του μόλις 72 ωρών διευθυντή του προέδρου Ανδρουλάκη ήταν ο σύντροφος Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, ο οποίος τις «έριξε» στην ομάδα που διαθέτουν οι παλιοί υποστηρικτές του δημάρχου Δούκα. Οπότε, αντί να κυνηγά τον «δικό» μας Δρούζια ο αρχηγός Νίκος, ας σκεφτεί κάποια στιγμή στον ελεύθερο χρόνο του πως τα κάστρα (ακόμη κι αυτά του ΠΑΣΟΚ) πέφτουν από μέσα.
Αναταραχή στους βουλευτές
Με αυτά και κάτι άλλα, είναι λογικό να υπάρχει μεγάλη αναταραχή στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, καθώς ουκ ολίγοι βουλευτές φοβούνται ότι δεν θα επανεκλεγούν. Οι περισσότεροι εκ των ανησυχούντων προσφεύγουν κυρίως για συζήτηση στον Γερουλάνο, τον οποίο θεωρούν φαβορί για να διαδεχτεί τον πρόεδρο Ανδρουλάκη. Κάποιοι κουβεντιάζουν και με τον Δούκα και με τη Διαμαντοπούλου, αλλά κυρίως με τον παρ’ ολίγον αρχηγό Παύλο. Ο πρόεδρος Ανδρουλάκης, που γνωρίζει τη σχετική κινητικότητα, όρισε επιτροπή ψηφοδελτίων με υπεύθυνο τον Πέτρο Λάμπρου, 81 ετών. Κάποιοι, μάλιστα, λένε πως ώρες ώρες τα έχει χαμένα, με την καλή έννοια, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων. Άλλωστε, και ο πατέρας μου δεν είναι λίγες οι φορές που θυμάται διάφορα που, ενώ μου τα έχει πει τουλάχιστον τρεις φορές, μου τα ξαναλέει, λες και πρόκειται για αποκάλυψη, που δεν έχω ξανακούσει.
H διαφωνία Γερουλάνου
Επειδή το έφερε ο λόγος για τον παρ’ ολίγον αρχηγό Γερουλάνο, να σας πω ότι ήταν ο μόνος που στον στενό κύκλο των συζητήσεων στο ΠΑΣΟΚ διαφώνησε πως η τροπολογία για τον Άγνωστο Στρατιώτη είναι αντισυνταγματική. Εν συνεχεία σιώπησε, ενώ, αν και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, δεν ήταν αυτός που εκπροσώπησε το ΠΑΣΟΚ. Κάποιοι έσπευσαν να δώσουν ερμηνεία, αποδίδοντας τη στάση του ως ένα ακόμη επεισόδιο στην αντιπαράθεσή του με τον δήμαρχο Δούκα για την Α’ Αθηνών. Είναι απ’ αυτές τις αντιπαραθέσεις που προσωπικά μου προκαλούν αφόρητη υπνηλία, της οποίας προηγείται ένα αδιάκοπο χασμουρητό. Πάντως, να φανταστείτε την απόγνωση των ΠΑΣΟΚων, που βλέπουν ως σωτήρα τον Γερουλάνο.
Γιατί τον παραιτήσατε τότε;
Ως παλιός φανατικός του ραδιοφώνου, θυμάμαι μια φάρσα του Θανάση Λάλα και του Λάμπη Ταγματάρχη τη δεκαετία του ’90, που είχαν καλέσει σε ένα αστυνομικό τμήμα για να καταγγείλουν τον ξυλοδαρμό του Γαλιλαίου από τα ΜΑΤ. Καθώς έπεσαν σε όργανο ολίγον τι… μπουζούκι, άρχισαν να τον ρωτάνε αν ανήκει σε αυτούς που πιστεύουν ότι η Γη γυρίζει. Όταν ο έρμος ο αστυνομικός απάντησε καταφατικά, Λάλας και Ταγματάρχης με μια φωνή ρώτησαν: «Γιατί τον δείρατε τότε;». Θα με ρωτήσετε τι πάω και θυμάμαι, αλλά αν διαβάσετε τι απάντησε χθες ο αγαπημένος της στήλης σύντροφος Τσουκαλάς για τον σύντροφο Παπαβασιλείου, θα με καταλάβετε. «Ο κ. Παπαβασιλείου απάντησε ο ίδιος με μία ανακοίνωση. Εξήγησε τη θέση του σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ, αναφέροντας πως υπήρξε διαχρονικά μέλος της παράταξης και στήριξε και στηρίζει όλους τους προέδρους, και ότι θεωρεί τον κ. Μητσοτάκη ως τον πρωθυπουργό της διαφθοράς και της αναξιοπιστίας. Οι δύο αναρτήσεις στην αρχή της θητείας του πρωθυπουργού δεν συνιστούν συνολική αναγνώριση της πορείας του. Αντίθετα, στο τέλος ανέφερε και ακριβώς ποια είναι η σημερινή του άποψη για τα δεδομένα της διακυβέρνησης Μητσοτάκη». Το διαβάζω και η απορία βγαίνει αυθόρμητα από τα βάθη της μαύρης ψυχής μου. Γιατί τον παραιτήσατε τότε;
Ο διαγωνισμός για τη διαφήμιση, οι εταιρείες και η Κεφαλογιάννη
Εκεί που έβγαζα τον σκύλο μου βόλτα και χάζευα στο κινητό μου, έπεσα πάνω σε μια πολύ, μα πολύ ενδιαφέρουσα ανακοίνωση, με τα τελευταία επίσημα στοιχεία της αγοράς media. Διαβάζοντάς τα, καταλαβαίνει κανείς ότι η ελληνική αγορά επικοινωνίας ελέγχεται ουσιαστικά από τέσσερις πολυεθνικούς ομίλους. Οι Interpublic (IPG), Omnicom, WPP και Dentsu κρατούν στα χέρια τους σχεδόν το 94% της διαφημιστικής δαπάνης, ενώ μαζί με τη Havas φτάνουν στο 96%. Και τώρα, με τη συγχώνευση IPG-Omnicom προ των πυλών, που θεωρείται βέβαιη, ο νέος όμιλος θα ελέγχει περί το 60% της αγοράς. Αριθμοί, δηλαδή, που δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες. Συνεχίζω, όμως, γιατί το πράγμα έχει ζουμάκι. Γύρισα στο σπίτι και, όπως συνηθίζω να κάνω έπειτα από κάθε βόλτα (τι διαστροφή κι αυτή ), μπήκα στη «Διαύγεια». Χωρίς πολύ κόπο, από μια σύντομη έρευνα διαπίστωσα ότι δεν έχει υπάρξει ούτε ένας (ζωγραφιστός) διαγωνισμός όπου αυτοί οι τέσσερις να κατέβηκαν απέναντι, τουλάχιστον εγώ δεν βρήκα κάτι τέτοιο. Μου φάνηκε σαν να έχουν μοιράσει την πίτα. Ή, για να σας το πω πιο ωμά, σαν να μυρίζει καρτέλ. Κάπου εδώ, μάλιστα, νομίζω πως αρχίζει να σοβαρεύει το πράγμα. Ενώ αυτή η κατάσταση θα έπρεπε να σημάνει συναγερμό, η υπουργός Τουρισμού, Κεφαλογιάννη, επιλέγει να υπερασπιστεί στα δικαστήρια τον διαγωνισμό για το rebranding του ελληνικού τουρισμού, με όρους που αποκλείουν τις ελληνικές εταιρείες και αφήνουν το πεδίο αποκλειστικά στα «διεθνή δίκτυα». Επειδή γνωρίζω και από την καλή και από την ανάποδη την Όλγα, έσπευσα να ρωτήσω αν μπορεί να κάνει κάτι η κοπέλα. Μου είπαν, λοιπόν, ότι είναι στο χέρι της να το σταματήσει – και να βγάλει το υπουργείο Τουρισμού από αυτήν την περιπέτεια, που έχει προκαλέσει την αντίδραση των ελληνικών διαφημιστικών. Πάντως, σπεύδω να κάνω μια πρόβλεψη, επισημαίνοντας ότι με αυτήν την εικόνα στη μιντιακή αγορά, δύσκολο να μην αρχίσουν να δυσανασχετούν μέχρι και οι καναλάρχες.
! Από κει και πέρα, επειδή τα νούμερα τεκμηριώνουν και κάτι παραβάσεις, αρμόδια να τις ελέγξει είναι η Επιτροπή Ανταγωνισμού, που θεωρώ περισσότερο από πιθανόν να δράσει προς την κατεύθυνση αποκατάστασης της νομιμότητας. Στο παρελθόν, άλλωστε, έχει δείξει μεγάλη ευαισθησία για το ενδεχόμενο συγκέντρωσης μεγάλου μεριδίου της αγοράς, όπως με τη ΔΕΗ και την Dixons-Κωτσόβολο ή τον ΟΤΕ και τα data centers, και έχει επιβάλει βαριά πρόστιμα στον τομέα των κατασκευών. Αν, λοιπόν, έχει παρέμβει για περιπτώσεις πολύ μικρότερου μεριδίου αγοράς, πώς μπορεί να μείνει θεατής σε μια αγορά όπου τέσσερις παίκτες ελέγχουν σχεδόν το 94% της πίτας; Πίτα ολόκληρη και σκύλος χορτάτος δεν γίνεται. Εκτός κι αν μιλάμε για την ελληνική διαφημιστική αγορά, όπου, κατά πώς φαίνεται, όλα γίνονται, αρκεί να είσαι στο «σωστό» δίκτυο.
Αμπελαλέ για Τσίπρα
Αργά το απόγευμα που έπιασα να γράφω αυτές τις γραμμές, σκέφτηκα να ψάξω το μήνυμα του συντρόφου Τσίπρα για την 28η Οκτωβρίου. Βέβαιος ότι τα καθεστωτικά ΜΜΕ είχαν «θάψει» τις δηλώσεις του οσονούπω προέδρου Τσίπρα, έψαξα παντού: γκούγκλαρα, μπήκα στα επίσημα social media του πρώην πρωθυπουργού, μέχρι και την ηλεκτρονική «πόρτα» του Ινστιτούτου του χτύπησα. Απόλυτη σιωπή! Αρχικά δεν σας κρύβω ότι ανησύχησα, τόσο που σκέφτηκα να στείλω μήνυμα στο «αμπελαλέ», όπως έλεγε το amber alert ο Τάκης Τσουκαλάς. Ωστόσο, στη συνέχεια σκέφτηκα πιο λογικά, καταλήγοντας ότι ο σύντροφος Τσίπρας πιθανότατα είναι απορροφημένος, βάζοντας τις τελευταίες πινελιές στην «Ιθάκη» του. Ενδεχομένως, δε, χθες να είχε έμπνευση για να δουλέψει καλύτερα το κεφάλαιο για τις παλιές του απόψεις περί παρελάσεων, σαν αυτές που ανέβαζε το μακρινό 2011 (πώς περνούν τα χρόνια…) στις σελίδες του.
Ο νεκρός και οι πολιτικά πεθαμένοι
Η αρχική μου σκέψη ήταν να μη δώσω συνέχεια στο θέμα της κηδείας του Διονύση Σαββόπουλου. Δυστυχώς, όμως, αυτοί που επιδίωξαν να δικαιολογήσουν την απουσία τους τώρα πρέπει να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα (για να το πω κομψά). Αναφέρομαι, φυσικά, στον σύντροφο Χαρίτση, που «την ώρα της κηδείας, επέλεξα να τον αποχαιρετήσω ακούγοντας σε λούπα την αριστουργηματική “Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη”. Το θεώρησα πιο τίμιο από το να σταθώ στη Μητρόπολη δίπλα στον Άδωνι Γεωργιάδη και το μισό Υπουργικό Συμβούλιο και να ακούω τον πρόεδρο Μητσοτάκη να αποχαιρετά τον “φίλο του τον Νιόνιο”». Τώρα, πώς γίνεται ο καλός σύντροφος να μην μπορεί να σταθεί μία ώρα δίπλα στον Γεωργιάδη και για μια τετραετία στεκόταν «κλαρίνο» δίπλα στον Πάνο τον Καμμένο, θα μας το πει σε επόμενη ανάρτησή του. Από κοντά και ο σύντροφος Σαουλίδης, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, που πρώτα μας είπε πόσο σπουδαίος καλλιτέχνης ήταν ο Σαββόπουλος και μετά πέρασε στο «παρασύνθημα», λέγοντας ότι «παρ’ όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια συνδέθηκε με συγκεκριμένες πολιτικές». Όταν, μάλιστα, ρωτήθηκε αν αυτές οι πολιτικές με τις οποίες συνδέθηκε ο εκλιπών ήταν και ο λόγος απουσίας του αρχηγού Ανδρουλάκη, ο Σαουλίδης το έκανε ακόμα καλύτερο, καθώς αναρωτήθηκε ποια είναι η σκοπιμότητα να κηδευτεί ο Σαββόπουλος δημοσία δαπάνη. Συνεπώς, αν κρίνουμε από τα λεγόμενα του στελέχους του ΠΑΣΟΚ, ο κραταιός Νικόλας απουσίαζε για… δημοσιονομικούς λόγους. Θα μπορούσα να πω πολλά, αλλά στο χωριό μου στην Κρήτη λένε ότι ο πεθαμένος δεν πέρδεται. Και εν προκειμένω δεν αναφέρομαι στον Νιόνιο, αλλά στους πολιτικά πεθαμένους.
