Γεύμα Μητσοτάκη – Παπαχελά στο NYNN (πρώην Hilton)
Ύστερα από κάμποσο καιρό, χθες ένας φίλος μου, που βρέθηκε στο εξαιρετικό (όπως μου μεταφέρουν κάτι τακτικοί θαμώνες) House of NYNN, εντόπισε σε ένα τραπέζι τον πρόεδρο Μητσοτάκη να απολαμβάνει το μεσημεριανό του με τον διευθυντή της «Καθημερινής», Αλέξη Παπαχελά. Αφού σας πω ότι ο πρωθυπουργός έχει κάνει στέκι το NYNN, σπεύδω να επισημάνω, για όση αξία έχει , ότι η συνύπαρξη των δύο ανδρών αποκτά ιδιαίτερη αξία, δεδομένου ότι, όπως είχα πληροφορηθεί, οι σχέσεις τους πέρασαν μια κρίση. Εν όψει των εορτών αποφάσισαν να τα πουν από κοντά , προκειμένου να λυθούν οι όποιες παρεξηγήσεις. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, κάτι μου λέει ότι ο αρχηγός Κυριάκος εσχάτως έχει αποδεχτεί εισήγηση να ξεκινήσει να ρίχνει γέφυρες προς τους ισχυρούς των media. Βλέποντας όλα αυτά, δεν σας κρύβω ότι άρχισα να παίρνω τα πάνω μου, αφού ελπίζω ότι κάποια στιγμή ο πρόεδρος Μητσοτάκης θα άρει το εμπάργκο στο οποίο με έβαλε στις αρχές του καλοκαιριού, επειδή υποψιάστηκε ότι η μάνα μου είχε διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στα νότια της Κρήτης, ανοίγοντας τις πύλες εισόδου, προκειμένου να έρθουν χιλιάδες μετανάστες από τη Λιβύη.
Ρέμος – Τσίπρας, σημειώσατε 1
Μια και εδώ τα λέμε όλα, να σας εξομολογηθώ τη χθεσινή αμαρτία μου: Δεν παρακολούθησα την ομιλία του συντρόφου και οσονούπω προέδρου Αλέξη – ούτε εκ του σύνεγγυς ούτε εξ αποστάσεως. Αρκέστηκα μόνο στα ρεπορτάζ των καλών συναδέλφων και σε όσα μου μετέφεραν δύο, τρεις καλοί φίλοι. Ο λόγος της απουσίας μου ήταν ότι προτίμησα να δω από κοντά τον φίλο μου τον Αντώνη Ρέμο (ο οποίος με έκανε γνωστό στο Πανελλήνιο και τον ευχαριστώ για πολλοστή φορά, γιατί το είχα ανάγκη, μια και νιώθω υπερβολικά αποκλεισμένος μετά το εμπάργκο του Μαξίμου) να ανάβει τα λαμπάκια στο χριστουγεννιάτικο δέντρο της Θεσσαλονίκης, παρά να νιώσω τα δικά μου «λαμπάκια» να ανάβουν ακούγοντας τον πρώην πρωθυπουργό να μας λέει πώς μας έσωσε το 2015. Διαβάζοντας διαγώνια όσα συνέβησαν στο «Παλλάς», το πρώτο συμπέρασμα ήταν «πολύ κακό για το τίποτα» – ή, για να μείνω στο πνεύμα του βιβλίου, όπως ο Τσίπρας έβαλε τη χώρα σε μια εξάμηνη περιπέτεια και κατέληξε ξανά στα μνημόνια, έτσι έκανε «όπα» τον ΣΥΡΙΖΑ από το 2023 και εντεύθεν, για να φτάσει χθες να μαζέψει ξανά τα ίδια πρόσωπα σε μια παρουσίαση του βιβλίου στο οποίο γράφει πόσο καλά τα έκανε εκείνος (και πόσο άχρηστοι ήταν όσοι πήγαν να φωτογραφηθούν στην παρουσίαση, παριστάνοντας ότι ο συγγραφέας δεν τους «έθαψε» κανονικά). Τελικά, ίσως βιαστήκαμε να κοροϊδέψουμε εκείνη τη στροφή 360 μοιρών που είχε πει πριν από λίγα χρόνια ο πρώην πρωθυπουργός – μπορεί να το εννοούσε ακριβώς όπως το είπε.
Εντυπωσιακά… ίδιος
Τώρα, ως προς την ουσία της ομιλίας, από όσα σκόρπια αποσπάσματα πρόλαβα να βρω, δεν σας κρύβω ότι εντυπωσιάστηκα – όχι από την πρωτοτυπία του λόγου του πρώην πρωθυπουργού, αλλά από την προθυμία ορισμένων να μας λένε πόσο έχει αλλάξει αυτός ο αμετανόητος τύπος. Να με συγχωρείτε, αλλά όσα χρέωσε χθες στην κυβέρνηση ο σύντροφος Αλέξης τα χρέωνε στον Μητσοτάκη και στους υπουργούς του από το 2019 έως το 2023, με τα γνωστά αποτελέσματα στην κάλπη. Και, αν δεν με απατά η μνήμη μου, κάπως διασύρθηκε στις δύο κάλπες. Όσο για τη δική του αντιπρόταση; Περισσότεροι φόροι στους πλουσίους και «καθαρά χέρια». Για το πρώτο δεν χρειάζεται να πει κανείς τίποτα, αφού την τελευταία φορά που ο λαός τού έδωσε την ευκαιρία να το κάνει, γονάτισε στους φόρους μέχρι και τη θεία μου στα Χανιά, που ζει με τη σύνταξη του μακαρίτη του μπάρμπα μου. Ωστόσο, το δεύτερο είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο: ο πρωθυπουργός που επί των ημερών του λειτουργούσε παρα-υπουργείο Δικαιοσύνης (με τον Μίμη τον Παπαγγελόπουλο), που δύο υπουργοί του καταδικάστηκαν από το Ειδικό Δικαστήριο, που στήθηκε η σκευωρία Novartis και κατόπιν επιδιώχθηκε η δικαστική της συγκάλυψη, αυτός ο άνθρωπος έρχεται να μιλήσει για ανάγκη επαναθεμελίωσης του κράτους Δικαίου. I rest my case, που λένε και στην Ιθάκη.
! Το πόσο προβλέψιμος ήταν, όμως, χθες ο Τσίπρας φαίνεται από το γεγονός ότι στο Μαξίμου με πρώτο τον εκπρόσωπο Μαρινάκη επικεντρώνονται στο ήθος του πρώην πρωθυπουργού ήδη από τα τέλη Αυγούστου.
Φίλοι για πάντα
Θυμάστε κάτι τύπους (ο ένας πρέπει να λεγόταν Λορέντζο) στην αρχή του Millenium, που μπήκαν σε ένα ριάλιτι (νομίζω το Bar), βγήκαν και μετά έκαναν ένα συγκρότημα που το λέγανε Φίλοι για Πάντα; Είχαν βγάλει και ένα τραγούδι με τίτλο «Ταινία φαντασίας», που είχε έναν πολύ ωραίο στίχο, που έλεγε «και για μας μένει μια θέση πίσω – πίσω στον εξώστη στριμωχτά». Θα μου πείτε, τι πάω και θυμάμαι. Όχι, δεν νοστάλγησα τα νιάτα μου, αλλά όλα αυτά μου ήρθαν στο μυαλό μου βλέποντας τις θέσεις που είχε κρατήσει ρεζερβέ ο σύντροφος Αλέξης στους Σωκράτη Φάμελλο, Αλέξη Χαρίτση και Πέτρο Κόκκαλη. Μιλάμε για τρεις εν ενεργεία προέδρους (απο)κομμάτων που προήλθαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, οι δύο εκ των οποίων διετέλεσαν υπουργοί του Αλέξη και ο τρίτος αποτέλεσε επιλογή του για την Ευρωβουλή. Πού τους έβαλε να κάτσουν; Όπως λέει και το άσμα: «πίσω πίσω, στον εξώστη στριμωχτά». Πηγαίνοντας πιο πέρα τη μουσική μου αναδρομή, θα έλεγα ότι πρόκειται για μια χειρονομία του πρώην πρωθυπουργού να τους δείξει ότι παραμένουν «φίλοι για πάντα», αν και το πιο πιθανό είναι να τους δείχνει με τρόπο για ποια θέση τους προορίζει στο νέο κόμμα.
Παρουσίαση του βιβλίου του Τσίπρα, «Ιθάκη»©powergame.gr
! Μια και έπιασα τα ριάλιτι, στις παρουσίες που ξεχώρισα ήταν και αυτή του Ορέστη Τσανγκ. Δεν ξέρω τι μήνυμα ήθελε να περάσει, αλλά θα μπορούσε να εκληφθεί ως μια αναγνώριση ότι ο σύντροφος Τσίπρας είναι… Survivor.
Το απολάμβαναν Φάμελλος – Χαρίτσης
Πάντως, τώρα που το σκέφτομαι, μιλάμε για κατάντια του Φάμελλου και του Χαρίτση. Καμία αξιοπρέπεια, αρχηγοί κομμάτων να κάθονται από κάτω και να ακούνε τον Τσίπρα να τους λέει ότι «σήμερα, δυστυχώς, αυτό που κυριαρχεί στον προοδευτικό χώρο δεν είναι η έγνοια για την παραγωγή εναλλακτικού σχεδίου, ούτε καν η αγωνία για την αλλαγή της σημερινής διακυβέρνησης. Αλλά η έγνοια και η αγωνία για το ποιος θα είναι πρώτος στο χωριό» και λίγο πιο μετά «κόμματα περίκλειστα στην αυταρέσκειά τους και ηγεσίες που δίνουν την αίσθηση ότι λίγο τους απασχολεί αν η σημερινή κυβέρνηση θα κερδίσει και μια τρίτη τετραετία. Αρκεί να είναι στις θέσεις τους». Κάπως σαν πολιτικό… κατούρημα το κατάλαβα, αν και οι ίδιοι μάλλον, εξ όσων είδα σε κάτι sites, το απολάμβαναν λες και τους έλουζε με ανθόνερο. Επί της ουσίας ο Τσίπρας τους πήγε από το 30% του 2019 στο 20% το 2023, τους παράτησε, τους φόρτωσε τον Κασσελάκη, επέτρεψε τη διάσπαση του κόμματος σε μισή ντουζίνα κομμάτια και τώρα τους κάλεσε όλους στο «Παλλάς», για να τους πει ότι εξαιτίας τους δεν έχει πέσει ακόμα ο Μητσοτάκης. Αυτό, όμως, που υποψιάζομαι ότι δεν έχει υπολογίσει ο οσονούπω πρόεδρος Τσίπρας είναι ότι οι σύντροφοι του αριστερού κομματικού σωλήνα είναι τόσο αναξιοπρεπείς, που δεν θα του βάλουν εμπόδιο στο νέο του εγχείρημα. Και εκεί θα αρχίσουν τα δύσκολα για τον ίδιο, καθώς οι δικαιολογίες τελείωσαν στις σελίδες της «Ιθάκης».
Σωκράτης Φάμελλος και Αλέξης Χαρίτσης στην παρουσίαση του βιβλίου του Τσίπρα, «Ιθάκη»©powergame.gr
! Δεν μπορώ να μη σχολιάσω το θράσος του Νίκου «13-0» Παππά, που παρά τα όσα του έσουρε στο βιβλίο του ο Αλέξης, εμφανίστηκε χαμογελαστός στο «Παλλάς», έτοιμος για νέες περιπέτειες. Μεγάλη επιτυχία πρέπει να θεωρείται και η παρουσία της Κατσέλη, έπειτα από μια μακρά περίοδο ψυχρότητας. Ήταν ίσως η πιο… ανεξάρτητη παρουσία εκτός ΣΥΡΙΖΑ στη χθεσινή εκδήλωση.
Δεν αντέχει ο Αλέξης το πολιτικό σύστημα, γίνεται… αντισυστημικός
Ανάμεσα στα βαρύγδουπα που μας είπε χθες ο Τσίπρας στην ομιλία του-όχι πια για την Ιθάκη αλλά για το όραμά του για το μέλλον- έδωσε μια απάντηση και για την παραίτησή του από τη βουλευτική έδρα. «Παραιτήθηκα από την ασφάλεια της βουλευτικής καρέκλας, γιατί πιστεύω ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα δεν αποτελεί μέρος της λύσης, αλλά μέρος του προβλήματος». Μερικές φορές δεν ξέρω τι να πρωτοπώ με αυτά που εξομολογείται ο ανανεωμένος Αλέξης. Πρώτον, την επιβεβαίωση ότι για δύο χρόνια βολεύτηκε στην ασφάλεια της βουλευτικής του καρέκλας. Κι επειδή είχε πιει το αμίλητο νερό, καθώς δεν κούνησε το δαχτυλάκι του ως βουλευτής, αποφάσισε χθες να περάσει στο στρατόπεδο των αντισυστημικών. Γιατί, για παράδειγμα, τι διαφορετικό λέει ο σύντροφος Αλέξης από τους κεραυνούς που εξαπολύει κατά του συστήματος η Καρυστιανού; Επίσης, έχω μια απορία.
Αλήθειες από τον Χουλιαράκη
Στο τι είπαν οι κεντρικοί ομιλητές δεν θα σταθώ πολύ, γιατί ο λιβανωτός για το βιβλίο περίσσεψε. Όμως θα σταθώ στην τοποθέτηση του σοβαρού της παρέας, Γιώργου Χουλιαράκη, που υπεραμύνθηκε του μνημονίου που μας έφερε καπέλο ο Τσίπρας μετά την κωλοτούμπα. Τι είπε ο τότε και τώρα συνεργάτης του Αλέξη; Ότι στη διαπραγμάτευση πρώτη προτεραιότητα ήταν η ανάκτηση της δημοσιονομικής αξιοπιστίας της χώρας. Και ρωτάω εγώ ο αφελής: Τώρα, που η χώρα έχει ανακτήσει τη δημοσιονομική της αξιοπιστία, χάρη στις πολιτικές του Μητσοτάκη, γιατί τα αντιπολιτευτικά βιολιά έχουν χάσει τη μιλιά τους; Αν ήταν τότε στόχος, σήμερα, που έχει επιτευχθεί και με το παραπάνω, γιατί ο Τσίπρας είπε και χθες ότι η κυβέρνηση ρίχνει τη χώρα στα βράχια;
Αλήθειες από τον Χουλιαράκη (2)
Θα σταθώ για λίγο ακόμη στον Χουλιαράκη, που άδειασε στην τοποθέτησή του προκαταβολικά τον αμετανόητο Αλέξη. «Μας παρέδωσαν το 2015 μια ρημαγμένη πατρίδα στα νύχια των δανειστών», είπε στην ομιλία του ο Τσίπρας. Όμως ο νυν σύμβουλός του παραδέχτηκε πως στην ανάγκη που βρέθηκαν για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους στηρίχθηκαν στην πρώτη αναδιάρθρωση που έγινε την περίοδο 2011-2012. Είχε γίνει δουλίτσα, πριν ο Τσίπρας μέσω της προεδρικής εκλογής ρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, παρά τις συμβουλές του Τσακαλώτου και άλλων να μη βιαστούν να έρθουν στην εξουσία. Αλλά αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή κρύφτηκε στο σκίσιμο των μνημονίων με έναν νόμο και ένα άρθρο και τα προγράμματα της Θεσσαλονίκης, που έφεραν το πισωγύρισμα και ένα ακόμα πιο δυσβάσταχτο μνημόνιο. Για να μην ξεχνιόμαστε, δηλαδή.
O «doer» Θεοδωρικάκος
Έχει περάσει στα ψιλά της επικαιρότητας, όμως θα πρέπει να το επισημάνω, γιατί, όπως και να το κάνουμε, έχει την αξία του. Είναι γνωστό ότι ο υπουργός Θεοδωρικάκος έχει βάλει πολύ ψηλά στις προτεραιότητες την επιστροφή χρημάτων στο δημόσιο ταμείο από παλαιότερα επενδυτικά σχέδια που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Χρήματα που, αν έχω καταλάβει καλά, κανείς δεν αναζήτησε μέχρι σήμερα και απλώς… χάθηκαν για το Δημόσιο. Το σχέδιο, λοιπόν, αποδίδει και μάλιστα με πολύ ικανοποιητικό τρόπο. Όπως με ενημερώνει μια καλή σχετικώς πηγή, μέχρι σήμερα έχουν βεβαιωθεί μέσω της ΑΑΔΕ 90 εκατ. ευρώ, με το σχέδιο να συνεχίζεται. Δεν τα λες και λίγα… Γι αυτό εσχάτως το προσωνύμιο «doer» συνοδεύει τον υπουργό Θεοδωρικάκο, ο οποίος δείχνει να το απολαμβάνει (το προσωνύμιο εννοώ ).
Στη Νέα Υόρκη η Κεραμέως
Μια καλή βδομάδα ήταν η προηγούμενη για την υπουργό Κεραμέως και ακόμη καλύτερη η τρέχουσα, ενδεχομένως και η επόμενη. Μετά την κοινωνική συμφωνία που πέτυχε με τους κοινωνικούς εταίρους (που δεν το λες και λίγο πράγμα), ακολούθησαν οι Ημέρες Καριέρας στη Δράμα και τώρα Νέα Υόρκη. Όπως έμαθα στις 7 Δεκεμβρίου, η υπουργός Νίκη θα βρίσκεται στις ΗΠΑ για το Rebrain, την πρώτη διοργάνωση του προγράμματος εκτός Ευρώπης, ένα project που έχει εξελιχθεί σε προσωπικό της στοίχημα και έχει πλέον ανοίξει νέους διαύλους επικοινωνίας με την ομογένεια. Σύμφωνα τα όσα μου μετέφερε μια σχετικώς καλά ενημερωμένη πηγή, οι προεγγραφές πολλαπλασιάζονται καθημερινά, με Έλληνες ακόμη και από τις πιο απομακρυσμένες πολιτείες των ΗΠΑ, αλλά και από τον Καναδά. Για όσους τώρα δεν γνωρίζουν τι ακριβώς είναι το Rebrain, σπεύδω να σας το κάνω λιανά. Είναι μια διαδικασία που προωθεί τη διασύνδεση των Ελλήνων του εξωτερικού με την εγχώρια αγορά εργασίας, αλλά και αναδεικνύει τα σημαντικά κίνητρα επιστροφής: 50% μείωση φόρου για 7 χρόνια, άμεση αναγνώριση ιατρικών ειδικοτήτων και στοχευμένες ευκαιρίες σε δυναμικούς κλάδους.
! Τα στοιχεία της Eurostat δείχνουν ξεκάθαρη εικόνα: από τους 660.000 που έφυγαν την περίοδο της κρίσης, 420.000 έχουν ήδη επιστρέψει, ενώ την τελευταία διετία το ισοζύγιο φαίνεται να γυρίζει υπέρ αυτών που επιστρέφουν. Η παρουσία στη Νέα Υόρκη συνοδεύεται από 35 ελληνικές εταιρείες, που αναζητούν στελέχη σε τεχνολογία, ενέργεια, AI, φάρμακο, τουρισμό, υγεία, κατασκευές, χρηματοοικονομικά και νομικά επαγγέλματα. Η υπουργός Κεραμέως, όπως μαθαίνω, θέλει να στείλει ένα μήνυμα ότι η Ελλάδα αλλάζει και είναι ξανά έτοιμη να προσελκύσει τα παιδιά της, που είναι και συνάμα ταλέντα, πίσω στη μαμά πατρίδα.
Επί αμερικανικού εδάφους
Μια και βρίσκομαι στη Νέα Υόρκη, να παραμείνω στις ΗΠΑ, για να σας πω ότι η τέταρτη και πιο θερμή φορά ήταν αυτή που ο υπουργός Παπασταύρου συνάντησε τον υπουργό Εσωτερικών και Επικεφαλής του Συμβουλίου Ενεργειακής Κυριαρχίας των ΗΠΑ, Νταγκ Μπέργκαμ. Ο Αμερικανός υπουργός εγκωμίασε τη λαοπρόβλητη κυβέρνηση Μητσοτάκη και τον υπουργό Σταύρο, λέγοντας ότι οδηγούν τις ενεργειακές εξελίξεις με το παράδειγμά τους. Η συνάντηση κράτησε μία ώρα και αν και δεν κατάφερα λόγω της διαφοράς ώρας να μάθω πολλά, καταλαβαίνω ότι δρομολογούνται σημαντικές νέες εξελίξεις στον Κάθετο Διάδρομο. Κατόπιν, πριν συναντήσει τον ομόλογό του, Κρις Ράιτ, ο Παπασταύρου πήγε κατευθείαν στο Fox Business, όπου και μίλησε για τις ενεργειακές συμφωνίες ΔΕΠΑ-AKTOR-Venture Global, αλλά και για τη συνεργασία της ExxonMobil με την Energean και την HelleniqEnergy.
Στη Θεσσαλονίκη η Κίμπερλι
Στη Θεσσαλονίκη βρίσκεται σήμερα η Κίμπερλι, όπου θα έχει συνάντηση με τον υφυπουργό Γκιουλέκα (τι της επιφύλασσε η τύχη της δύσμοιρης…) στο ΥΜΑΘ-Διοικητήριο Θεσσαλονίκης. Ακολούθως η Γκίλφοϊλ θα δει την περιφερειάρχη, Αθηνά Αηδονά, χαρά στο κουράγιο της, και αναφέρομαι στην Αμερικανίδα πρέσβειρα. Γιατί δεν το λες και εύκολο μεροκάματο να βλέπεις χονδρική και μάλιστα την ίδια μέρα τον Γκιουλέκα και την Αηδονά. Με αφορμή τα παραπάνω, να σας πως ότι η νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ θα παρακαθίσει στο γενέθλιο δείπνο για τα 50 χρόνια του ΣΕΒΕ, που θα πραγματοποιηθεί στο Hyatt, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνου Τασούλα.
Ανδρουλάκης υπέρ των μπλόκων και κατά των δημοσιογράφων
Σας έγραφα χθες για τη Μιλένα Αποστολάκη, που θεώρησε «χοροφυλακίστικη» την ερώτηση του συναγωνιστή Παπαχλιμίντζου αν το ΠΑΣΟΚ είναι υπέρ ή κατά των μπλόκων. Δεν πέρασαν παρά λίγες μονάχα ώρες μέχρι ο πρόεδρος Ανδρουλάκης να βγάλει από τη δύσκολη θέση τη συντρόφισσα Μιλένα – καλύπτοντας, μάλιστα, και με το παραπάνω την επίθεσή της στον Παπαχλιμίντζο. «Λένε τα παπαγαλάκια της Νέας Δημοκρατίας: “Μα, θα κλείσετε τους δρόμους;”. Κλείνουν τους δρόμους γιατί τους κλείνουν το σπίτι και τους οδηγούν να αλλάξουν επάγγελμα. Και εμείς στεκόμαστε στο πλευρό τους». Αυτά ήταν τα λόγια του κραταιού Νικόλα: νέτα, σκέτα και ωραία. Το ΠΑΣΟΚ στέκεται δίπλα στους αγρότες που κλείνουν τους δρόμους και όποιος τολμά να τους ρωτάει γι’ αυτό είναι χωροφύλακας, παπαγαλάκι – και ίσως αύριο να ανακαλύψουν ότι είμαστε ενεργούμενα της νέας τάξης πραγμάτων ή έμμισθοι της Μπίλντερμπεργκ. Την υποστήριξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα μπλόκα ας την κρίνουν οι πολίτες στην κάλπη. Καλό θα ήταν, όμως, στη Χαριλάου Τρικούπη την επόμενη φορά που θα μιλήσουν για την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα να ρίξουν πρώτα μια ματιά στον καθρέφτη τους.
Τι έλεγε το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ για τα μπλόκα
Μια και έχουμε καιρό να παίξουμε το αγαπημένο κουίζ της στήλης, προσπαθήστε να σκεφτείτε ποιος μπορεί να είπε τη φράση «κατανοούμε τα προβλήματα των αγροτών. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τον τρόπο που θέλουν να επιλύσουν τα προβλήματα αυτά». Μήπως ο νυν Κώστας Τσιάρας; Μήπως κάποιο στέλεχος της ΝΔ; Κάποιος κακός νεοφιλελεύθερος, που δεν θέλει να ακούγεται η φωνή της «αγροτιάς»; Λυπάμαι, χάσατε. Τα λόγια αυτά ανήκουν στην Κατερίνα Μπατζελή, την περίοδο που υπηρετούσε ως υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Για να μην έχετε κενά, λοιπόν: το ΠΑΣΟΚ είναι υπέρ των μπλόκων όταν είναι στην αντιπολίτευση, αλλά δεν μπορεί να καταλάβει τη χρησιμότητά τους όταν είναι στην κυβέρνηση. Καθαρές, σοσιαλδημοκρατικές κουβέντες.
Λίγο ακόμα κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ για τους αγρότες
Μια και έπιασα την τότε ρητορική του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ απέναντι στους κακούς αγρότες που έκλειναν τους δρόμους, βρήκα και άλλο ένα δημοσίευμα της εποχής. Και τι δημοσίευμα, διαμάντι. Ανατρέχοντας, που λέτε, στο «Βήμα» της 24ης Ιανουαρίου 2010, η συντρόφισσα Κατερίνα επιφύλασσε επιθετικούς χαρακτηρισμούς για όσους σήμερα σπεύδει να χαϊδέψει το ΠΑΣΟΚ. «Αυτοί που κλείνουν τους δρόμους παίρνουν τις υψηλότερες επιδοτήσεις», είχε καταγγείλει η «κηπουρός» του ΓΑΠ, συμπληρώνοντας ότι «πρόκειται για ένα συνονθύλευμα χωρίς επαρκή νομιμοποίηση» . Όσο για το πανελλαδικό συντονιστικό των αγροτών; Αυτό για την τότε υπουργό ήταν «αχταρμάς που αγγίζει τα όρια του αναρχοσυνδικαλισμού», τους εκπροσώπους του οποίου κατήγγειλε ότι «οι περισσότεροι είναι επιχειρηματίες ή ορίζονται από προσωπικές στρατηγικές, τρελαίνονται από τη δημοσιότητα, περιφρονούν την πολιτική ηγεσία της χώρας και θεωρούν εαυτούς μικρούς ανεξάρτητους ηγέτες, που δεν έχουν να δώσουν λογαριασμό σε κανέναν». Αν δεν κάνω λάθος, και τότε στο ΠΑΣΟΚ ήταν ο Νίκος Ανδρουλάκης και δεν τον θυμάμαι να διαμαρτύρεται – εκτός εάν τότε ήταν παπαγαλάκι…
Η κόντρα Κυρανάκη – Hellenic Train και η ρήτρα παράδοσης τρένων το 2027
Η καθυστέρηση στη νέα σύμβαση «Δημοσίων Υπηρεσιών» μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Hellenic Train συνδέεται, όπως πληροφορείται η στήλη, με την πίεση που ασκεί ο αναπληρωτής επί των Μεταφορών (και ορθώς πράττει) Κυρανάκης στους Ιταλούς, ώστε να δεσμευτούν πως μέσα στο 2027 θα μπορούν να φέρουν νέους συρμούς στο ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο. Η συμφωνία για νέους συρμούς είχε γίνει κατά τη συνάντηση του προέδρου Μητσοτάκη με την Ιταλίδα ομόλογό του, Τζόρτζια Μελόνι, πριν από κάμποσους (όχι πολλούς) μήνες. Η Hellenic Train επικαλείται την έλλειψη ετοιμοπαράδοτων συρμών, αλλά το υπουργείο, όπως πληροφορούμαι, πιέζει ακόμα και τώρα ώστε να βρεθεί λύση. Στην εταιρεία παρουσίασαν, μάλιστα, και στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η παράδοση νέων συρμών απαιτεί τέσσερα και πέντε χρόνια με βάση τον φόρτο εργασίας των μονάδων παραγωγής. Η κυβέρνηση εξακολουθεί, πάντως, όπως σας έγραψα και παραπάνω, να πιέζει και γι’ αυτό δεν έχουμε ακόμα έτοιμη τη νέα σύμβαση «Δημοσίων Υπηρεσιών», που θα αντικαταστήσει την προηγούμενη, που ψηφίστηκε από τη Βουλή επί της υπουργίας Καραμανλή του νεότερου και έχει ήδη μετατραπεί σε κουρελόχαρτο, όχι μόνο λόγω της τραγωδίας των Τεμπών.
Ο αρχηγός των δυσαρεστημένων Ανδρουλακικών
Διαβάζοντας το χθεσινό ρεπορτάζ στο σάιτ των ομόσταβλων Παραπολιτικών σχετικά με ενδεχόμενη συμμαχία Ανδρέα Σπυρόπουλου και Στέφανου Ξεκαλάκη εν όψει του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, προσπαθούσα να σκεφτώ τι ήταν αυτό που έφερε τους δύο παλιούς φίλους του Ανδρουλάκη ξανά κοντά (και μακριά από τον πρόεδρο Νίκο). Δεν πέρασε πολλή ώρα και οι απορίες μου λύθηκαν, χάρη σε μια «παλιά καραβάνα» της ομάδας Ανδρουλάκη, που ήταν παρών σε όλες τις μάχες του κραταιού Νικόλα, αλλά πλέον έχει αποστασιοποιηθεί από την «προεδρική φρουρά» της Χαριλάου Τρικούπη. Όπως μου εξήγησε, το ξαφνικό bromance Σπυρόπουλου – Ξεκαλάκη έχει να κάνει με την προσπάθεια του γραμματέα Ανδρέα να ηγηθεί των «δυσαρεστημένων Ανδρουλακικών» – μιας δεξαμενής που ολοένα και γεμίζει, εδώ που τα λέμε. Σύμφωνα με την πηγή μου, πρόκειται για ένα project που «τρέχει» εδώ και περίπου ένα εξάμηνο, με συναντήσεις μεσαίων στελεχών σε όλη την Ελλάδα. Ο στόχος; Στο περίφημο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ (όποτε τέλος πάντων αυτό γίνει) ο κραταιός Νικόλας να διαπιστώσει ότι δεν είναι τόσο… κραταιός, οπότε να αναγκαστεί να στραφεί στους παλιούς του φίλους, προκειμένου να διατηρήσει τον έλεγχο στη Χαριλάου Τρικούπη.
Στον Λαυρεντιάδη η εφημερίδα Espresso
Επιστροφή έπειτα από χρόνια στον θαυμαστό χώρο των media για τον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη , που χθες έγινε γνωστό ότι (ξανά)απέκτησε την εφημερίδα Espresso (την είχε και μέσω Κυριακίδη πριν από κάμποσα χρόνια) και δύο ακόμη εφημερίδες που ανήκαν στον όμιλο Φιλιππάκη. Η εξέλιξη αυτή δεν μπορεί παρά να είναι άκρως σημαντική , δεδομένου ότι από τη μία δείχνει τον στρατηγικό σχεδιασμό του Γιάννη Φιλιππάκη να ασχοληθεί αποκλειστικά και μόνο με τα πολιτικά έντυπα που διαθέτει, πουλώντας τα υπόλοιπα σε έναν επιχειρηματία που, εκτός από ρευστότητα, φαίνεται ότι διαθέτει και όρεξη να δραστηριοποιηθεί εκ νέου στα media. Για την ιστορία και μόνο να σας πω ότι σταθερά και διαχρονικά οι σχέσεις των Λαυρεντιάδη και Φιλιππάκη είναι εξαιρετικές, ακόμη κι όταν κάποιοι που ευεργετήθηκαν από τον πρώτο αποφάσισαν να του γυρίσουν την πλάτη.
Οι μέρες ιστορικής μνήμης και τα επιπλέον 63 εκατ. για την Πελοπόννησο
Μπορεί στην Πελοπόννησο ακόμα να διαφωνούν μεταξύ τους για το πού ξεκίνησε η Επανάσταση του 1821, αλλά και ποια μέρα αξίζει να μνημονεύεται περισσότερο στα βιβλία της Ιστορίας, ωστόσο τον Δεκέμβριο του 2025 είναι αρκετοί εκείνοι που κάνουν συζητήσεις και φλυαρίες στις πλατείες και τα καφενεία για νέες ιστορικές μέρες του τόπου τους. Οι γνωστοί καλόκαρδοι φίλοι μου από την περιοχή, φρόντισαν, με την υπερβολή που τους χαρακτηρίζει, να μού μεταφέρουν όλες τις λεπτομέρειες για την τελευταία -χρονικά- «ιστορική στιγμή». Σύγχρονοι πρωταγωνιστές οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι : ο αναπληρωτής επί των Οικονομικών Παπαθανάσης, ο περιφερειάρχης Πτωχός και ο διοικητής της Ειδικής Υπηρεσίας Δίκαιης Ανάπτυξης Καλλίρης. Μετά από 12 μήνες στενής συνεργασίας, ατέλειωτα πήγαινε-έλα μελετών, ιδεών και προτάσεων, κατάφεραν να ανακοινώσουν την εξασφάλιση επιπλέον χρηματοδότησης ύψους 63,8 εκατ. ευρώ από το Σχέδιο Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης για τους τέσσερις μεταλιγνιτικούς δήμους της Πελοποννήσου. Η χρηματοδότηση θα καλύψει την υλοποίηση οκτώ μεγάλων έργων, όχι μόνο υποδομών αλλά και κοινωνικών δομών, ψηφιακών τεχνολογιών και ότι άλλο χρειάζεται για την ανάπτυξη της περιοχής.
! Η εξέλιξη αυτή ενισχύει το αφήγημα του Δημήτρη Πτωχού για νέες επενδύσεις και ευκαιρίες για τους νέους. Αλλά για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους από τον σχεδιασμό και την έγκριση της χρηματοδότησης μέχρι το κόψιμο της κορδέλας, ο δρόμος είναι μακρύς, γεμάτος καθυστερήσεις, γραφειοκρατία που κάνουν κάθε έργο να μοιάζει με Οδύσσεια. Μήπως, λοιπόν, λέω μήπως, εκεί κάτω από το αυλάκι να αποφασίσουν να ορίσουν την 1η Δεκεμβρίου 2025 ως ημέρα ιστορικής μνήμης; Άλλη μία δε θα έβλαπτε κανέναν.
