Η κυβέρνηση έτοιμη να αλλάξει γραμμή υπέρ της νομιμότητας
Εκτός από τις θεωρίες «απονομιμοποίησης», που εσχάτως μας σερβίρει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, υπάρχει και η ανάγκη τήρησης της νομιμότητας σε αυτήν τη χώρα, μέχρι να την «απονομιμοποιήσουν» οι «προοδευτικές δυνάμεις». Εικάζω πως τόσο οι αποκαλύψεις για τον αθυρόστομο αγροτοσυνδικαλιστή Ανεστίδη όσο και ο έλεγχος στα οικονομικά του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών αποτελούν σαφές σήμα της κυβέρνησης του προέδρου Κυριάκου ότι υπάρχουν νόμοι, κανόνες και θεσμοί, που, επιτέλους, οφείλουν να κάνουν τη δουλειά τους. Παράλληλα, διαισθάνομαι -αν και κάτι έχει πιάσει το αυτί μου από το Μαξίμου- ότι αν δεν υπάρξει αλλαγή στάσης των αγροτοσυνδικαλιστών στις γιορτές, η κυβέρνηση θα μειώσει τις εκκλήσεις περί διαλόγου και θα κλιμακώσει την πίεσή της για να ανοίξουν οι δρόμοι. Τώρα, με ποιον τρόπο, δεν μπορώ να φανταστώ. Εξ όσων με πληροφορεί μια περιφερειακή πηγή που διαθέτω στο Μαξίμου, η τελευταία έκκληση διαλόγου θα γίνει σήμερα, διά στόματος πρωθυπουργού, κατά την εισαγωγική ομιλία που θα πραγματοποιήσει στο Υπουργικό Συμβούλιο. Μετά θα αρχίσουν τα όργανα! Πάντως, από την κεντρική κυβέρνηση διαμηνύουν ότι μεγάλο μέρος των αιτημάτων των αγροτών έχει ικανοποιηθεί, αλλά υπάρχει ένα… ζητηματάκι, στο οποίο επιμένουν οι αγρότες, την παραγραφή δηλαδή των διώξεων αγροτών κατά τη διάρκεια των καταλήψεων σε δρόμους. Όμως ο εκπρόσωπος Μαρινάκης ξεκαθάρισε ότι κανείς αγρότης δεν διώκεται γιατί κάνει κινητοποίηση, διώκονται μόνο όσοι ανέτρεψαν οχήματα της Αστυνομίας και τραυμάτισαν αστυνομικούς – κάτι που, άλλωστε, ανήκει στην αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης. Όσο για τα άλλα αιτήματα, το έχω ξαναγράψει σε αυτήν τη στήλη: Όποιος πάει για τα πολλά, χάνει και τα λίγα.
! Και μέσα σε όλα εμφανίστηκε και ο Γιώργος Παπανδρέου, που λέει πως ο έλεγχος από την ΑΑΔΕ στα οικονομικά του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών αποτελεί… πλήγμα για τη Δημοκρατία και το Κράτος Δικαίου. Μήπως και ο Νίκος Πλακιάς, που έθεσε ερωτήματα για τη διαχείριση του ποσού από τη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο, αποτελεί εχθρό του Κράτους Δικαίου; Γιατί αν κατάλαβα καλά, από κάτι τέτοιες καταγγελίες ξεκίνησε η έρευνα.
Η ευγνωμοσύνη του Αμπάς στον Μητσοτάκη
Δεν θυμάμαι πόσοι παράγοντες της Αριστεράς κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Μέση Ανατολή φρύαξαν κατά της ελληνικής κυβέρνησης, γιατί, δήθεν, δεν συμπαραστάθηκε στον παλαιστινιακό λαό, γιατί δεν διέκοψε σχέσεις με το Ισραήλ και άλλα πολλά. Μόλις χθες, την απάντηση την πήραν από τον πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής, που συνάντησε τον πρόεδρο Μητσοτάκη στη Ραμάλα. Ο Αμπάς ευχαρίστησε την Ελλάδα και εξέφρασε ευγνωμοσύνη στη χώρα μας «για τη στήριξη στα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού αλλά και τη δέσμευση για να επέλθει ειρήνη». Για να προσθέσει ότι «είμαστε έτοιμοι για συνεργασία με Τραμπ και τους διαμεσολαβητές, για μια ειρήνη που θα ευθυγραμμίζεται με το διεθνές δίκαιο, και αναγνωρίζουμε τη σπουδαιότητα του ρόλου της Ελλάδας». Νομίζω ότι δεν υπάρχει πιο αποστομωτική απάντηση από αυτήν του Αμπάς για τις αλλεπάλληλες κατηγορίες του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων μικροαριστερών δυνάμεων σε ό,τι αφορά τους κυβερνητικούς χειρισμούς στην κρίση της Γάζας. Εκτός κι αν θεωρούν λιποτάκτη και τον Αμπάς. Είναι ικανοί, δεν λέω!
Περί ακαταδίωκτου των μελών της ΑΑΔΕ
Από επαγγελματική διαστροφή έκανα μια σύντομη αναζήτηση για το «νομικό πλαίσιο της ΝΤΡΟΠΗΣ», που κατήγγειλε η πρόεδρος Μαρία Καρυστιανού σχετικά με το ακαταδίωκτο του διοικητή και των μελών της ΑΑΔΕ. Βρήκα, που λέτε, κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον σχετικά με όσους ψήφισαν αυτόν τον αντισυνταγματικό (σύμφωνα πάντα με την πρόεδρο του Συλλόγου των Τεμπών) νόμο. Έχουμε και λέμε: Το ακαταδίωκτο δεν υπήρχε στον αρχικό νόμο για τη σύσταση και λειτουργία της ΑΑΔΕ, τον 4389/2016. Αντίθετα, προστέθηκε το 2019 -και, μάλιστα, όχι απλώς σε άσχετο νόμο (άρθρο 64 του νόμου 4603/2019 – Επιτροπή επαγγελματικού αθλητισμού και άλλες διατάξεις), αλλά και με τροπολογία, χωρίς, δηλαδή, διαβούλευση. Ποιοι υπέγραψαν αυτό το έκτρωμα; Έχουμε και ξαναλέμε: Αλέξης Χαρίτσης, υπουργός Εσωτερικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, υπουργός Οικονομικών, Μιχαήλ Καλογήρου, υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Μαρία Ελίζα Ξενογιαννακοπούλου, υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Αικατερίνη Παπανάτσιου, υφυπουργός Οικονομικών. Τελικός υπογράφων, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας και διαπρεπής συνταγματολόγος, Προκόπης Παυλόπουλος. Για την ιστορία, πέρα από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, υπέρ ψήφισαν τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ. Αυτά για να θυμούνται οι παλιοί (ακόμη κι αυτοί της πολιτικής) και να μαθαίνουν οι νεότεροι (ακόμη κι αυτοί που εσχάτως επενδύουν τα όνειρά τους στην πρόεδρο Καρυστιανού).
Η αιτιολογική έκθεση
Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα όσα αναφέρουν στην αιτιολογική έκθεση της ρύθμισης του 2019 οι προαναφερθέντες υπουργοί. «Οι ρυθμίσεις αυτές κρίνονται επιβεβλημένες, προκειμένου να ευθυγραμμιστεί το υφιστάμενο ειδικό πλαίσιο ευθύνης, που τα ανωτέρω πρόσωπα φέρουν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, προς τις γενικώς ισχύουσες διατάξεις, αλλά και τις ειδικές διατάξεις που ισχύουν για άλλες ελεγκτικές υπηρεσίες, ώστε να εργάζονται υπό καθεστώς ασφάλειας και με προσανατολισμό στην επίτευξη των στόχων που τους ανατίθενται, διασφαλίζοντας έτσι την καλύτερη και αποτελεσματικότερη λειτουργία των υπηρεσιών της ΑΑΔΕ». Προσοχή, αυτά δεν τα γράφει κάποιος κακός νεοφιλελεύθερος, τύπου Μητσοτάκη, αλλά οι σύντροφοι Τσακαλώτος, Χαρίτσης, Καλογήρου και Ξενογιαννακοπούλου – όλοι τους επιλογές του τότε πρωθυπουργού (και νυν συγγραφέα), Αλέξη Τσίπρα. Και δεν γράφουν μόνο αυτά, αλλά συνεχίζουν, ισχυριζόμενοι ότι «με τις προτεινόμενες διατάξεις επέρχεται πλήρης ευθυγράμμιση με το ποινικό δίκαιο, καθώς η ποινική ευθύνη των ως άνω προσώπων ενεργοποιείται με τις αντίστοιχες προϋποθέσεις που τίθενται από τις σχετικές διατάξεις του Ποινικού Κώδικα».
Το παράδοξο του 2024
Για να είμαι απόλυτα ακριβής, σπεύδω να σημειώσω -για όση αξία μπορεί να έχει- ότι ο νόμος περί «ακαταδίωκτου» τροποποιήθηκε ξανά το 2024, επί κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ωστόσο, η μόνη διαφοροποίηση σε σχέση με τα ισχύοντα από το 2019 ήταν η προσθήκη στα ακαταδίωκτα πρόσωπα των υποδιοικητών της ΑΑΔΕ (που έτσι κι αλλιώς τότε καθιερώθηκαν) και η αφαίρεση από αυτά του εμπειρογνώμονα. Επί της ουσίας, δηλαδή, δεν υπήρξε καμία μεταβολή σε όσα προβλέπονταν για το πότε και πώς έχουν ποινική και αστική ευθύνη τα μέλη της ΑΑΔΕ. Μέχρις εδώ όλα καλά. Αυτό που μου έκανε εντύπωση, όμως, ήταν η συμπεριφορά των κομμάτων της αντιπολίτευσης σε αυτήν τη διάταξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που θέσπισε το ακαταδίωκτο το 2019, κατά. Το ΠΑΣΟΚ, που το ψήφισε το 2019, κατά. Το κορυφαίο, όμως: Η Νέα Αριστερά των Χαρίτση και Τσακαλώτου, που το 2019 μιλούσαν για «επιβεβλημένη ρύθμιση», κατά!
Επειδή δεν είχα δουλειά να κάνω, έψαξα και τα πρακτικά της Ολομέλειας, μήπως κάποιος αντιπολιτευόμενος εθνοπατέρας καταδέχτηκε να μας εξηγήσει γιατί είναι καλό να έχουν ακαταδίωκτο ο διοικητής και τα μέλη της ΑΑΔΕ, αλλά όχι οι υποδιοικητές – ή μήπως κάποιος είχε την ευθιξία να αναγνωρίσει ότι η διάταξη δεν δούλεψε σωστά. Δεν βρήκα τίποτα, παρά μόνο μία αναφορά του ΚΚΕ, που και το 2019 είχε καταψηφίσει. Επειδή άγιες ημέρες που είναι δεν θέλω να γίνομαι μικρόψυχος, θα υποθέσω ότι απλώς δεν θυμόντουσαν τι είχαν ψηφίσει πριν από λίγα χρόνια – αν και, τώρα που το σκέφτομαι, ακαταδίωκτο είναι αυτό, όχι κάτι ασήμαντο για να μην το θυμάσαι.
Επί της ουσίας του ελέγχου στην ΑΑΔΕ
Αφήνω στην άκρη το ακαταδίωκτο της ΑΑΔΕ και περνάω στην ουσία του ελέγχου, θέτοντας στα λαλίστατα αντιπολιτευόμενα κόμματα ένα απλό ερώτημα: Ένας άνθρωπος που έχασε δύο κόρες και μία ανιψιά (Πλακιάς) στα Τέμπη δηλώνει δημόσια σχετικά με τη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο ότι «η σύμβαση έλεγε πως τα χρήματα θα πάνε στους συγγενείς. Εγώ δεν πήρα τίποτα. Κανείς δεν πήρε τίποτα». Έπρεπε, ναι ή όχι, να ελέγξει μια επώνυμη καταγγελία η ΑΑΔΕ; Γιατί ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά μάς λένε ότι η ΑΑΔΕ λειτουργεί σαν «μακρύ χέρι» της κυβέρνησης. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για τα ίδια κόμματα που ζητούσαν ευθέως από την κυβέρνηση να παρέμβει στη Δικαιοσύνη για τα αιτήματα εκταφής εκ μέρους κάποιων συγγενών. Μήπως εκεί στην αντιπολίτευση πιστεύουν ότι υπάρχουν συγγενείς δύο ταχυτήτων ή μήπως θεωρούν ότι πρέπει να διερευνώνται μόνο όσα δεν βολεύουν την κυβέρνηση; Συγγνώμη, αλλά αυτά δεν είναι καθόλου, μα καθόλου σοβαρά πράγματα.
Εκδότης συμβουλεύει την Καρυστιανού
Πέραν των γνωστών που συμβουλεύουν την Καρυστιανού, υπάρχει και ένας σχετικά «αόρατος» μυστικοσύμβουλος, από αυτούς τους καλούς, που σταθερά και διαχρονικά αρέσκεται να έχει έναν τέτοιο ρόλο. Ο συγκεκριμένος, πέρα από τον συμβουλευτικό ρόλο στην -υπό ίδρυση- πρόεδρο, αναπτύσσει δράση και ως εκδότης και γενικώς ως άνθρωπος των media.
Ο έλεγχος και το… οξυγόνο
Παρακολουθώντας τον τρόπο με τον οποίο αντέδρασε η πρόεδρος Καρυστιανού στον έλεγχο της ΑΑΔΕ, δεν σας κρύβω ότι προβληματίστηκα ποικιλοτρόπως. Γιατί, βλέποντάς την να μάχεται υπέρ του «οξυγόνου», της Δικαιοσύνης και δεν ξέρω τι άλλο διεκδικεί το κορίτσι, δυσκολεύομαι να κατανοήσω την αντίδρασή της, επειδή πήγαν να ελέγξουν τον Σύλλογό της κάτι εφοριακοί του Πιτσιλή. Αν ήμουν στη θέση της, θα παρακαλούσα να με ελέγχουν κάθε τρεις, τέσσερις ημέρες, για να αποδεικνύω πόσο μπουκωμένος από οξυγόνο και νομιμότητα είμαι. Άλλωστε, όπως μου έλεγε και η θεία μου, «καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται». Και επειδή τελευταία έχουν γίνει της μόδας οι έλεγχοι των αλκοτέστ, δεν σας κρύβω ότι παρακαλώ να με σταματήσουν οι αστυνόμοι, δεδομένου ότι όταν πίνω είτε παίρνω ταξί είτε με πάνε άλλοι στο σπίτι. Οι φωνές και τα ποσταρίσματα της Μαρίας μου βγάζουν μια αγωνία, που δεν πρέπει να έχει, δεδομένου ότι όλα είναι (απολύτως) τακτοποιημένα. Χωρίς να γνωρίζω λεπτομέρειες, ο Σύλλογος του οποίου προεδρεύει η Καρυστιανού είναι κάτι σαν εκκλησία.
Το κάλεσμα Πιερρακάκη στους οικονομικούς συντάκτες
Χωρίς πολλές κοσμικότητες, αλλά με καλό κρασί πραγματοποιήθηκε χθες το μεσημέρι το καθιερωμένο κάλεσμα των δημοσιογράφων του οικονομικού ρεπορτάζ. Το ραντεβού είχε κλειστεί για το Amber της Κολοκοτρώνη, όπου ο Κυριάκος Πιερρακάκης και η ομάδα του υποδέχτηκαν τους συναδέλφους που καλύπτουν το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Λίγα βήματα μακριά από το «στρατηγείο» της οδού Νίκης, οι οικονομικοί συντάκτες είχαν την ευκαιρία να κάνουν μια πιο χαλαρή συζήτηση με τον «τσάρο» της Οικονομίας και το επιτελείο του, χωρίς να παραμελήσουν το ρεπορτάζ. Μάλιστα, η ανακοίνωση των νέων γενικών γραμματέων βρήκε άπαντες στο… τσούγκρισμα των ποτηριών, με τους συνεργάτες του υπουργού Κυριάκου να δίνουν κάποιες πρώτες πληροφορίες για τους δύο νέους ΓΓ του υπουργείου. Όπως καταγράφηκε σε διάφορα πηγαδάκια, τόσο η νέα ΓΓ Δημόσιας Περιουσίας, Αντιγόνη Γιαννακάκη, όσο και ο νέος ΓΓ Οικονομικής Πολιτικής και Στρατηγικής, Απόστολος Κασάπης, είναι πρόσωπα με μεγάλη επαγγελματική διαδρομή, εμπειρία σε θέσεις ευθύνης, ενώ κατά το παρελθόν έχουν συνεργαστεί ξανά είτε απευθείας με τον Πιέρ είτε με μέλη της ομάδας του.
Τα «είπανε» σε Παπασταύρου και Κίμπερλι
Ένα ιδιαίτερο δώρο διάλεξε να κάνει χθες ο υπουργός Παπασταύρου στην πρέσβειρα των ΗΠΑ, Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, που επισκέφθηκε το κτίριο της Μεσογείων και μίλησε για την υλοποίηση των ενεργειακών συμφωνιών. Συγκεκριμένα, πέρα από τα κάλαντα που άκουσαν από τις μαθήτριες και τους μαθητές του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου – Λυκείου Κορωπίου, o υπουργός Ενέργειας δώρισε στην πρέσβειρα το παραδοσιακό τριγωνάκι που «όλοι οι Έλληνες ως παιδιά έχουν πιάσει τέτοιες ημέρες στα χέρια τους», όπως της είπε. Παράλληλα, όμως, συμβολίζει και την τριμερή συνεργασία στον τομέα της ενέργειας, Ελλάδας – Ευρώπης – Αμερικής, με τη χώρα μας να αναλαμβάνει ρόλο περιφερειακού κόμβου σταθερότητας και ενεργειακής ασφάλειας. Άλλωστε, και η ίδια η πρέσβειρα τόνισε ότι η ενέργεια βρίσκεται στον πυρήνα των διμερών μας σχέσεων. Πόσο πιο καθαρά να το πει…
Το ραβασάκι στη Μελόνι, η τεράστια ιταλική επένδυση…
Δεν ξέρω αν έχουν συνειδητοποιήσει ορισμένοι κακοπροαίρετοι τι ακριβώς σημαίνει αυτό, αλλά η Μελόνι πρακτικά έβγαλε 310.000.000 ευρώ από τον ιταλικό προϋπολογισμό και τα επένδυσε σε 23 νέα τρένα στην Ελλάδα του Μητσοτάκη, τα οποία θα πιστοποιηθούν για λειτουργία σε λιγότερο από έναν χρόνο από σήμερα. Μιλάμε για μια προσωπική νίκη του ανδρός, που μάλιστα το κλείδωσε (όπως έμαθα) αυτοπροσώπως από την Ιταλίδα ομόλογό του στην τελευταία Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής την περασμένη Παρασκευή, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την οικονομική ενίσχυση της Ουκρανίας. Μετά το ραβασάκι του πρωθυπουργού στην ομόλογό του, η τυπική διαδικασία έσπευσε να ολοκληρωθεί σε λιγότερο από 48 ώρες. Και οφείλω να παραδεχτώ ότι μόνο υποχρεωμένη δεν ήταν η Μελόνι γι’ αυτό, ειδικά μετά τα Τέμπη – που, σημειωτέον, έγιναν λιγότερο από έξι μήνες αφότου ανέλαβε την πρωθυπουργία. Κάλλιστα θα μπορούσαν οι Ιταλοί να έχουν μαζέψει τα μπογαλάκια τους και να φύγουν από την Ελλάδα, ειδικά με το τοξικό κλίμα που επικράτησε τα τελευταία 2,5 χρόνια. Το γεγονός, λοιπόν, ότι η Ιταλία όχι απλά δεν έφυγε τρέχοντας, αλλά βάζει τώρα βαθιά το χέρι στην τσέπη, οφείλει να πιστωθεί στον πρωθυπουργό, καθώς είναι ψήφος εμπιστοσύνης όχι στον ελληνικό σιδηρόδρομο, αλλά στον ίδιο τον Μητσοτάκη. Ενδεικτικό αυτό της εγγύτητας μεταξύ των δύο χωρών, παράμετρος διόλου αμελητέα με βάση το διεθνές περιβάλλον.
…και το μερίδιο στην επιτυχία του Κυρανάκη
Από εκεί και πέρα, σημαντικό μερίδιο στη σημερινή επιτυχία έχει και ο υπουργός αρμόδιος για τις Μεταφορές, Κωνσταντίνος Κυρανάκης, που κατάφερε να συντονίσει αποτελεσματικά τις επιταγές του Μαξίμου, την ιταλική πλευρά μέσω του ομολόγου του, Σαλβίνι, και τον εγχώριο operator, Hellenic Train. Μάλιστα, οι σχέσεις του με τη διοίκηση της εταιρείας μόνο γαλήνιες δεν έχουν υπάρξει, όμως, αντιλαμβανόμενος την κρισιμότητα και τα διακυβεύματα, απέδειξε ότι μπορεί να φέρει εις πέρας και δύσκολες αποστολές.
Η άμεση απάντηση του Λιμενικού για τους μετανάστες
Ομολογώ ότι με εντυπωσίασε η αμεσότητα που επέδειξε κατά τη διάρκεια της χθεσινής ημέρας το Λιμενικό. Αν δεν ήξερα πόσο πολύ τα παίρνει στο κρανίο ο υπουργός Κικίλιας κάθε πρωί που διαβάζει τη στήλη, θα πίστευα ότι όντως κάτι έχει αλλάξει (επί των ημερών του) στο υπουργείο Ναυτιλίας. Παρ’ όλα αυτά, εκτιμώ απεριόριστα (γιατί το έχω ανάγκη) που μπήκαν στον κόπο (έστω έπειτα και από σχετική παρότρυνση του υπουργού Βασίλη), εκεί στον Πειραιά, οι του Λιμενικού να μου απαντήσουν επί των γραφομένων μου. Επί της ουσίας, η απάντηση επιβεβαιώνει το περιεχόμενο του χθεσινού σχολίου. Αν κατάλαβα καλά, ένα τεράστιο αλιευτικό πέρασε και δεν το εντόπισε το Λιμενικό, επειδή το drone της Frontex είχε χαλάσει και το Λιμενικό -προφανώς- δεν είχε επαρκή δικά του μέσα να το εντοπίσει. Θα περίμενα, βέβαια, από το γραφείο Τύπου να απαντήσει και για την καρατόμηση του συναδέλφου τους λιμενάρχη Χανίων, που τράβηξε όλο το κουπί το καλοκαίρι και το ευχαριστώ ήταν να τεθεί σε αργία. Αλλά γι’ αυτό σιωπή. Εξαιρετικά τα αντανακλαστικά της απάντησης και ελπίζω να είναι τα ίδια αντανακλαστικά και στην επόμενη καραβιά, που θα έλθει όχι για να καλωσορίσει, αλλά για να προλάβει.
Η μάχη των αποβλήτων
Και μια και αναφέρθηκα στον Κικίλια, να σας πω ότι υπάρχει μια φημολογία περί ενός σφοδρού υπουργικού ενδιαφέροντος σε σχέση με τη διαχείριση αποβλήτων στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος. Μαθαίνω πως η πλευρά που δεν στηρίζεται από τον υπουργό έχει αγριέψει και ετοιμάζει αντεπίθεση. Έτσι, για την ιστορία, δύο είναι οι ισχυροί παράγοντες του χώρου σήμερα. Ο όμιλος του Βασιλειάδη και ο όμιλος του Πολυχρονόπουλου.
Ο Δούκας βλέπει αξίες σε Ζωή και Καρυστιανού
Έμαθα ότι κάποιοι -όχι όλοι- θορυβήθηκαν με όσα είπε χθες ο Χάρης Δούκας για τις συμμαχίες. Ο δήμαρχος, που ασχολείται περισσότερο με το ΠΑΣΟΚ παρά με την Αθήνα (όπως είπε χθες στα parapolitika fm ο Θάνος Πλεύρης), έδωσε νέα διάσταση στα σενάρια του τύπου «να ενωθούν όλοι για να πέσει ο Μητσοτάκης». Κι όταν λέει όλοι, χωράει όλους τους καλούς. Πάμε, λοιπόν. Για την Καρυστιανού δεν αποκλείει συζήτηση, εφόσον υπάρξει σαφές πολιτικό πλαίσιο, γιατί διάλογος μπορεί να γίνει «με όσους θεωρούν και πιστεύουν ότι πρέπει να υπάρξει πολιτική αλλαγή σε προοδευτική κατεύθυνση». Αυτό, ομολογώ, δεν το έχω ξανακούσει ούτε από τον πρόεδρο Νίκο ούτε από πρωτοκλασάτους μέχρι τώρα. Αλλά τα ωραία δεν τελειώνουν εδώ. Με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου τι γίνεται; Δεν μπορεί ο διάλογος να ξεκινά με αποκλεισμούς, αλλά στη βάση αξιών και υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρχουν κοινές αρχές. Δηλαδή, μας λέει ο δήμαρχος -συγγνώμη, ο επίδοξος αυριανός ηγέτης των προοδευτικών δυνάμεων- ότι διακρίνει αξίες στο παραλήρημα της Ζωής στην Εξεταστική στη Βουλή; Ή προοδευτικά ψήγματα στην αντισυστημική -κατά δήλωσή της- Καρυστιανού; Και τι λέει γι’ αυτά η Χαριλάου Τρικούπη; Τα συμμερίζεται; Αυτό που διαισθάνομαι είναι πως στην πορεία για το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα κλάψουνε μανούλες με όσα λέγονται και ακούγονται.
Ο Καστανίδης έπαθε Μπίστη
Αποφάσισα να μη σας γράψω χθες για την ανησυχία που μου προκάλεσε μια συζήτηση, την οποία είχα το Σαββατοκύριακο με τη θεία μου από τα Χανιά, γιατί τα πράγματα έδειχναν σοβαρά. Από το πρωί του Σαββάτου η 85χρονη Χανιώτισσα με βομβάρδιζε στα τηλεφωνήματα, λέγοντάς μου ότι ο Μπίστης καλεί σε μετεκλογική συνεργασία ΠΑΣΟΚ – Τσίπρα. Αν και δεν είδα κάποια είδηση σε αυτό (βλέπετε, ο σύντροφος Νίκος τα λέει χρόνια αυτά), αρχικά είπα να μην της χαλάσω χατίρι και το έψαξα, όμως συνέντευξη Μπίστη δεν έβρισκα με τίποτα. Επειδή, όμως, η θεία μου επέμενε και χθες, κάποια στιγμή είδα κι απόειδα και τη ρώτησα αν θυμόταν τουλάχιστον σε ποιον δημοσιογράφο τα είπε όλα αυτά ο Μπίστης. «Πώς δεν κατέω; Σε αυτήνανε που ‘χε ο Κασσελάκης εκπρόσωπο», μου είπε και τότε το μυστήριο λύθηκε. Γιατί μπορεί ο Μπίστης να μη βγήκε πρόσφατα στη συναγωνίστρια Βούλα Κεχαγιά στο One, βγήκε όμως ο Χάρης Καστανίδης, ο οποίος όχι μόνο έμοιαζε εξωτερικά με τον σύντροφο Νίκο, αλλά κυρίως όσα έλεγε ήταν βγαλμένα από τους πύρινους λόγους του γνωστού «γεφυροποιού» του συγγραφέα της «Ιθάκης» με την Κεντροαριστερά. Και μπορεί να είναι γνωστό ότι ο εκ Θεσσαλονίκης νομικός δεν ανήκει στους (ευάριθμους, είναι η αλήθεια) θερμούς υποστηρικτές του Νίκου Ανδρουλάκη, αλλά πλέον μιλάμε για ανοιχτό κάλεσμα μετεκλογικής συνεργασίας, χωρίς μάλιστα το προαπαιτούμενο που θέτει ο κραταιός Νικόλας -να είναι δηλαδή το ΠΑΣΟΚ ο κορμός και ο «ισχυρός παίκτης» αυτής της σύμπραξης. Με αυτά και με εκείνα, βέβαια, έχω να παρατηρήσω ότι στο ΠΑΣΟΚ δείχνουν ευθυγραμμισμένοι στο κλίμα των ημερών, καθώς θυμίζουν οικογενειακό τραπέζι, που όλοι κάθονται μαζί από υποχρέωση, ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του και στο τέλος τσακώνονται και δίνουν ραντεβού για του χρόνου.
