Η διαφήμιση του κυβερνητικού έργου
Παρά το γεγονός ότι ετοιμάζομαι να κοινωνήσω, άρα θα πάω να εξομολογηθώ στον πνευματικό μου, δεν σας κρύβω ότι έχω ένα βάρος που με συνοδεύει από το καλοκαίρι, όταν ο πρόεδρος Μητσοτάκης με κατέστησε συνυπεύθυνο για τις ροές των μεταναστών από τη Λιβύη στη Γαύδο. Τότε με έθεσε σε κατάσταση εμπάργκο και, με δεδομένο ότι, με εξαίρεση τον Πίνατ, δεν υπάρχει άνθρωπος ζωγραφιστός στο Μαξίμου που να μη με θέλει σουβλιστό, έπειτα από μήνες παραμένω ξεχασμένος, κάπως σαν μετανάστης σε κέντρο υποδοχής. Με δεδομένο τον ιδιότυπο αποκλεισμό μου, προσπαθώ δεξιά κι αριστερά να ξεκλέψω καμιά πληροφορία, μήπως και καταφέρω να τη σκαπουλάρω και το 2026. Τηλεφωνώντας στη γνωστή περιφερειακή πηγή, ζήτησα να μάθω δυο, τρία παρασκήνια από το χθεσινό (τελευταίο γι’ αυτόν τον χρόνο) Υπουργικό. Όπως μου είπε, έγινε παρουσίαση απολογισμού του 2025 και προγραμματισμού του 2026. Αν κατάλαβα καλά, από δω και πέρα η εντολή που δόθηκε από τον πρόεδρο Μητσοτάκη είναι να αναδειχθούν τα πεπραγμένα από κάθε υπουργείο όσο γίνεται περισσότερο, ειδικά στις τοπικές κοινωνίες, κι αυτό γιατί δεν αρκεί μόνο η κεντρική επικοινωνία του Μαξίμου.
! Μια και ασχολήθηκα με την επικοινωνία στις τοπικές κοινωνίες, υποθέτω ότι τα τσακάλια του Μαξίμου έχουν αντιληφθεί πως βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη ένα σχέδιο, που στόχο έχει να ελεγχθούν (από κάτι εξωθεσμικούς) πολλά από τα Μέσα Ενημέρωσης της επαρχίας. Στο πλαίσιο αυτό, ρέει χρήμα σε εκδότες, ιδιοκτήτες site και καναλάρχες σε βουνά και λαγκάδια.
Το πολιτικό κεφάλαιο του Μητσοτάκη
Παρά το γεγονός ότι δεν μου μιλάει κανείς από το Μαξίμου, δεν σας κρύβω ότι έχω αρχίσει να αυτοαποθεώνομαι, όταν βρίσκομαι μόνος μου στο γραφείο. Κάτι σαν τον Φουσκίδη δηλαδή. Χθες, λοιπόν, αν θυμάστε, στο σχόλιο για τα τρένα που μας στέλνει η Μελόνι, σας έγραφα για την καθοριστική συμβολή του προέδρου Μητσοτάκη, προκειμένου να επιτευχθεί ο συγκεκριμένος στόχος. Πριν προλάβετε να διαβάσετε τα δικά μου, άρχισε να λέει κάτι αντίστοιχα δικά του ο αναπληρωτής Κυρανάκης, στο πλαίσιο της σχετικής αναφοράς που έκανε για τη συμφωνία για τους νέους συρμούς. Όπως είπε, πρώτη φορά ξένη κυβέρνηση επενδύει τόσα λεφτά σε υποδομές άλλης χώρας. Μάλιστα, ο αναπληρωτής Κωνσταντίνος αποκάλυψε (με καθυστέρηση, αφού είχα προηγηθεί στις αποκαλύψεις) ότι αν δεν έκανε προσωπική παρέμβαση ο πρωθυπουργός στη Μελόνι, κάτι τέτοιο δεν θα γινόταν. Κάπου εδώ άρχισα να σκέφτομαι ότι όσο και να μη θέλω να το παραδεχτώ και να το παίρνω κάπως σαν υπόθετο, η συγκεκριμένη επιτυχία είναι απόρροια του πολιτικού κεφαλαίου που έχει δημιουργήσει ο πρόεδρος Μητσοτάκης και της διεθνούς εμβέλειάς του. Σκέφτηκα ότι καμία άλλη κυβέρνηση και κανένας άλλος πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να πετύχει κάτι τέτοιο για τη χώρα του. Τι σας γράφω μέρες που είναι και κυρίως γνωρίζοντας ότι σας κουράζει κάθε συζήτηση που σχετίζεται με τα σοβαρά και την προοπτική. Βλέπετε, κάτι μου λέει ότι έχετε εθιστεί, όπως και εγώ, άλλωστε, με τους κάθε λογής συνταξιούχους του τόπου.
Ο Φλωρίδης, ο Νταλάρας και ο Καζαντζίδης
Έχοντας βρει σε γιορτινή διάθεση την περιφερειακή πηγή μου, δεν σας κρύβω ότι προσπάθησα να την ξεζουμίσω. Και εκεί που την ξεζούμιζα, άρχισε να μου διηγείται κάτι ωραία, που δεν σας κρύβω ότι μου μετρίασαν τον πόνο που μου προκάλεσε η διάγνωση του Χρήστου Θέου, όσον αφορά το δεξί μου πόδι. Με αυτά που μου έλεγε η πηγή μου, άρχισε να μου… διασκεδάζει το «ρωγμώδες υποφλοιώδες κάταγμα» που έχω υποστεί -από το περπάτημα παρακαλώ- «στην αρθρική επιφάνεια της κνήμης με συνοδό οστικό οίδημα». Αφήνω τα δικά μου, που δεν είναι και τόσο γιορτινά, για να επιστρέψω στα του χθεσινού Υπουργικού Συμβουλίου. Μετά τον απολογισμό-προγραμματισμό που έκαναν οι υπουργοί Επικρατείας, Χατζηδάκης και Σκέρτσος, πήρε τον λόγο για να παρουσιάσει το δικό του νομοσχέδιο ο Φλωρίδης. Ανάμεσα στα πολλά, ο υπουργός Δικαιοσύνης είπε ότι διαχρονικά οι κυβερνήσεις παραπονούνται πως υποεκτιμάται το έργο τους. Την απάντηση στο γιατί συμβαίνει αυτό την έδωσε ο ίδιος με μια φράση του θρυλικού Καζαντζίδη για τον Νταλάρα: «Καλός τραγουδιστής, αλλά εγώ μιλάω στην ψυχή των ανθρώπων». Για την ακρίβεια, είχε πει: «Έχει ψυχή να κλάψει τραγούδια όπως εγώ;». Με τον δικό του τρόπο ο Φλωρίδης έκρουσε τον κώδωνα σε κάποιους συναδέλφους του, σχετικά με το τι πιστεύουν για το έργο τους από τη μία και τι πιστεύει για τους ίδιους (τους υπουργούς) η κοινωνία από την άλλη.
Το ΑΙ και οι αγρότες
Προσπαθώντας να χωνέψω χριστουγεννιάτικα την κουτσαμάρα μου, συνέχισα επί ώρα να κουβεντιάζω με την περιφερειακή πηγή μου, που για κάποιον άγνωστο -ομολογώ- λόγο είχε τα κέφια της. Εκεί που μου μετέφερε διάφορα ωραία από το Υπουργικό Συμβούλιο, μου πέταξε και ένα άσχετο, αλλά, πιστέψτε με, άκρως πιπεράτο. «Είμαστε στον κόσμο μας», μου είπε με νόημα, επισημαίνοντάς μου ότι αν υπήρχε τρόπος να ακούσει κανείς τι έλεγαν οι υπουργοί (μεταξύ τους) θα έβγαιναν στα μπλόκα, εκτός από τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους, και τα αγγούρια παρέα με τα κατσίκια. Γιατί δεν είναι δυνατόν, όπως μου έλεγε, ενώ ο κόσμος καίγεται, να συζητούν επί μία ώρα για το ΑΙ. Φυσικά, τώρα που το σκέφτομαι, υπάρχει περίπτωση η σχετική συζήτηση να έγινε εν όψει του αδιεξόδου με τους αγρότες. Βλέπετε, με το ΑΙ θα μπορούσε η κυβέρνηση να δείξει πεντακάθαρους τους δρόμους, στρωμένους μάλιστα ακόμη και με… ροδοπέταλα.
! Πάντως, εκτός από την άκαιρη συζήτηση για το ΑΙ, κάτι μου λέει ότι αυτοί που ενημέρωσαν χθες τον πρόεδρο Μητσοτάκη για το αγροτικό ενδεχομένως να βόσκουν σε άλλο σύμπαν.
Μια σύγκριση πόνου
Η θεία μου από τα Χανιά, που περιμένει πώς και πώς τον πρόεδρο Μητσοτάκη να φτάσει σήμερα στα πατρογονικά του, δεν τον χάνει στην κυριολεξία από τα μάτια της. Το ακριβώς αντίθετο με αυτό που της συνέβαινε με τον συχωρεμένο τον μπάρμπα μου, που δεν ήθελε (όσο ζούσε) να τον βλέπει στα μάτια της. Κι όταν έφυγε από αυτόν τον μάταιο κόσμο, έσπευσε η χήρα να γεμίσει με φωτογραφίες ακόμη και τον φούρνο, προφανώς γιατί υπήρξαν φορές που ενδεχομένως να τον είχε ονειρευτεί (τον μπάρμπα μου) ψητό με πατάτες! Βλέποντας η 85χρονη Χανιώτισσα τον πολυαγαπημένο της Κυριάκο να επισκέπτεται μαζί με τον πρόεδρο του Ισραήλ, Ισαάκ Χέρτζογκ, στο οικογενειακό σπίτι του Ιωνά Καρούση, ο οποίος δολοφονήθηκε το περασμένο έτος κατά τη διάρκεια τρομοκρατικής επίθεσης στη Γιάφα του Τελ Αβίβ, έσπευσε να με πάρει τηλέφωνο. «Είδες πώς πενθούν τα παιδιά τους οι κακορίζικοι», μου είπε, σαν να θέλει να μου πει και κάτι ακόμη, χωρίς να τολμά να το εκστομίσει. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι εκείνη την ώρα δεν είχα δει το επίμαχο στιγμιότυπο και, όταν το είδα, κόντεψα να βάλω τα κλάματα, αντικρίζοντας τους δύο χαροκαμένους γονείς, που βιώνουν βουβά και ταπεινά την απώλεια του παιδιού τους. Με την ευκαιρία, να σας πω ότι ο αρχηγός Κυριάκος, που και στο παρελθόν έχει συναντήσει τους γονείς του Ιωνά στην Αθήνα και την Ιερουσαλήμ, εξέφρασε στη μητέρα, στον πατέρα και στην αδελφή του αδικοχαμένου φοιτητή την αμείωτη οδύνη του και τον θαυμασμό του για τον τρόπο (πάλι σαν αιχμή μου φάνηκε, αντίστοιχη με της θείας μου) με τον οποίο έχουν αντιμετωπίσει αυτήν την τραγωδία.
! Από κάτι αυτόπτες μάρτυρες που βρέθηκαν στην Ιερουσαλήμ έμαθα ότι κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στο σπίτι του αδικοχαμένου Ιωνά, ο υπουργός Γεραπετρίτης, ακούγοντας (κυρίως βλέποντας) τους γονείς, φάνηκε να δακρύζει…
Στη Νέγκα (του Action24) ο Κυριάκος
Θυμάστε που πριν από κάμποσο καιρό ο πρόεδρος Μητσοτάκης, λόγω κορονοϊού, είχε ακυρώσει μια προγραμματισμένη συνέντευξη που επρόκειτο να παραχωρήσει στη φιλενάδα μου, Αθηναΐδα Νέγκα, στο Action24; Ε, λοιπόν, ήρθε ο καιρός να τη δώσει (τη συνέντευξη), αφού, όπως έμαθα, ήδη έγινε το σχετικό «γύρισμα».
Συνέντευξη Γεραπετρίτη
Και, μια και αναφέρθηκα στον υπουργό Γεραπετρίτη, να σας πω ότι σήμερα παραχωρεί μια διαφορετική συνέντευξη, άκρως προσωπική, στους συναγωνιστές Χιώτη και Παπαδόπουλο στο ραδιόφωνο του ΣΚAΪ. Και είναι διαφορετική η συνέντευξη, γιατί εκτός όλων των άλλων ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας επιλέγει ο ίδιος αυτοπροσώπως και τη μουσική που «ντύνει» την παρουσία του στον ραδιοθάλαμο του Φαλήρου.
Πέφτει ο θυμός, ανεβαίνει η προοπτική
Η δημοσκόπηση της Pulse για τον ΣΚΑΪ του προέδρου Αλαφούζου είχε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον εύρημα. Αναφέρομαι, φυσικά, στο ερώτημα ως προς το βασικό κριτήριο που θα καθορίσει την ψήφο στις επόμενες εκλογές – και αυτό εδώ και καιρό δεν είναι ούτε η τιμωρία ούτε ο θυμός ούτε η αγανάκτηση. Είναι η προοπτική και η ελπίδα. Με άλλα λόγια, η εποχή που οι πολίτες πήγαιναν στην κάλπη για να «ρίξουν μαύρο» φαίνεται να απομακρύνεται, μαζί με τις μνήμες των μνημονίων. Μάλιστα, δεν είναι τυχαίο ότι όχι μόνο μειώνονται κι άλλο οι «ψηφοφόροι-τιμωροί», αλλά ότι ταυτόχρονα αυξάνονται (όχι ραγδαία, αλλά σημαντικά) και εκείνοι που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν για να επιβραβεύσουν όσα θεωρούν σωστά – προεξοφλώντας εμμέσως πλην σαφώς ότι θα ψηφίσουν ΝΔ. Και μπορεί, παρά την άνοδο, η τελευταία κατηγορία να είναι ακόμα πολύ χαμηλά, ωστόσο δεν είναι η μόνη «δεξαμενή» από την οποία μπορεί να ψαρέψει ψήφους ο πρόεδρος Μητσοτάκης, καθώς πολλοί δηλώνουν πως θα ψηφίσουν «σιγουριά» – ένας τομέας που ο αρχηγός Κυριάκος υπερέχει καθαρά των αντιπάλων του. Φαίνεται, λοιπόν, ότι τα σενάρια πολιτικής εκδίκησης, τα αφηγήματα οργής και οι εύκολες υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα δεν συγκινούν όπως παλιά. Οι πολίτες -και όσοι έζησαν τη χρεοκοπία και οι νεότεροι- ζυγίζουν προγράμματα, ζητούν ρεαλισμό και, κυρίως, αναζητούν μια πειστική εικόνα για το αύριο.
Άλλη η ελπίδα του 2015, άλλη του 2025
Συνεχίζω λίγο πάνω (με την καλή πάντα έννοια) στο θέμα της δημοσκόπησης της Pulse, γιατί άκουγα χθες στο ERTnews τον Κώστα Τσουκαλά να σχολιάζει ακριβώς το εύρημα της «ελπίδας». Να σας πω την αλήθεια, στην αρχή ξαφνιάστηκα – όχι με αυτά που είπε, αλλά με το ότι το ΠΑΣΟΚ επέλεξε, παραδόξως, να σταθεί στα πραγματικά ενδιαφέροντα στοιχεία των μετρήσεων. Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, μίλησε για τη στιγμή που «θα μπουν τα διλήμματα» και ο κόσμος θα επιλέξει «ποιος του διασφαλίζει ελπίδα, προοπτική και ασφάλεια», εκτιμώντας ότι τότε «ο συνεπής αγώνας του ΠΑΣΟΚ και του Νίκου Ανδρουλάκη» θα αξιολογηθεί θετικά. Ωστόσο, όσο και αν η στόχευση είναι σωστή, η ανάγνωση είναι λίγο… συζητήσιμη. Και αυτό γιατί η «ελπίδα» που επικαλείται σήμερα το ΠΑΣΟΚ του προέδρου Ανδρουλάκη θυμίζει σε πολλά σημεία την «ελπίδα» του αρχηγού Τσίπρα – χωρίς, όμως, τη φρεσκάδα που είχε προ δεκαετίας ο σημερινός συγγραφέας της «Ιθάκης». Μόνο που άλλη ήταν η ελπίδα του 2015 και άλλη εκείνη του 2025. Και οσονούπω του 2026. Τότε ήταν κραυγή ρήξης. Σήμερα είναι άσκηση αξιοπιστίας. Και εκεί, τα πράγματα ζορίζουν.
Ο Ανδρουλάκης νοικιάζει στο Κτηματολόγιο
Επειδή διάβασα προ ημερών κάτι ωραία που έγραψε ο πρόεδρος Ανδρουλάκης για τα ενοίκια που πληρώνουν τα ΕΛΤΑ, θυμήθηκα ότι και ο ίδιος εδώ και κάτι χρόνια νοικιάζει (ως ιδιοκτήτης) κάτι γραφεία στο Κτηματολόγιο, στο αγαπημένο του Ηράκλειο. Κάποιος μου είπε ότι προσφάτως υπήρξε ανανέωση στη σχετική σύμβαση ενοικίου με την υπηρεσία του Δημοσίου.
Ο Βοτανικός προσελκύει επενδυτή για τον ΠΑΟ
Εκεί που έκανα φυσιοθεραπεία, έχοντας παραδοθεί στα μαγικά χέρια του φίλου μου Δημήτρη Σκορδή, ήρθε ένας φίλος, από αυτούς που έρχονται δίπλα σου χωρίς να τους καλέσεις, και άρχισε να μου λέει κάτι περίεργα (σχεδόν ακαταλαβίστικα). Σύμφωνα με αυτά, εσχάτως ο πρόεδρος Αλαφούζος ξεκίνησε να συζητάει την πώληση του ΠΑΟ. Μάλιστα, σύμφωνα με τον τύπο που με πλησίασε στο κρεβάτι του πόνου, ο άνθρωπος που συζητάει με τον Γιάννη Αλαφούζο περιμένει πώς και πώς να ολοκληρωθεί το project του Βοτανικού και ακολούθως να προσέλθει για τις υπογραφές.
Ψάχνει στη ζούλα για τον αντι-Ζούλα
Μια και αναφέρθηκα στον πρόεδρο Αλαφούζο, να σας πω ότι από κάτι καλές πηγές -που σπάνια με ρίχνουν στα βράχια- μαθαίνω ότι εσχάτως βρίσκεται στην αναζήτηση προσώπου, που θα κληθεί να μαζέψει το απόλυτο Βατερλό του φίλου μου του Ζούλα. Όταν τον βρει, εξυπακούεται ότι ο τελευταίος θα την κάνει στη ζούλα.
Ο Παυλόπουλος στο Open του Σαββίδη
Για να καταλάβετε πόσο έχει ξεπέσει το πράγμα σε αυτήν τη δύσμοιρη χώρα, θέλω να σας επισημάνω κάτι που ενδεχομένως να μην το πήρατε χαμπάρι μέσα στο κλίμα των ημερών. Πριν από δύο ημέρες, στην εκπομπή των Στραβελάκη – Καραμήτρου (δεν έχει καμία σχέση με τον γνωστό ήρωα «πού πας, ρε Καραμήτρο»), στο Open του Σαββίδη, εμφανίστηκε ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος. Ένας από τους πρώην που έχουν βαλθεί να στείλουν σπίτι του τον πρόεδρο Μητσοτάκη, επειδή δεν μπόρεσε να τους κρατήσει πολιτικά ζωντανούς. Θα αποφύγω να σχολιάσω το γεγονός ότι ένας πρώην ανώτατος πολιτειακός άρχοντας πηγαίνει στο στούντιο μιας πρωινής εκπομπής, σ’ ένα κανάλι που ανταγωνίζεται αυτά των χωριών μας (σε νούμερα τηλεθέασης), και θα μείνω μόνο στο άλλο, που έχει να κάνει με τον ξεπεσμό (τον πολιτικό πάντα) του ανδρός. Γιατί περί ξεπεσμού πρόκειται να βλέπουμε τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας (φαντάζεστε αλήθεια τον Καραμανλή τον πρεσβύτερο να δίνει συνέντευξη στο New Channel εκείνης της εποχής;) να κλαψουρίζει, σε μια προσπάθεια να δείξει πόσο χρήσιμος είναι, σε αντίθεση με τον αρχηγό Κυριάκο, που δεν έχει πλέον (σύμφωνα με τα εμμονικά γεροντάκια) καμία χρησιμότητα. Αυτή ακριβώς, όμως, η εμμονή είναι που κάνει ακόμη και τους πικραμένους Νεοδημοκράτες να λένε «τι θέλουν να μας πουν τα φαντάσματα;». Πιστέψτε με, τώρα που το ξανασκέφτομαι, αρχίζω να δικαιώνω έναν φίλο μου, που νόμιζα ότι ήταν υπερβολικός, ο οποίος μου έλεγε ότι τα γεροντάκια που θέλουν να ρίξουν τον Μητσοτάκη πιθανόν και να συγκλίνουν με τα «θέλω» των Ρώσων. Για την ιστορία και μόνο, να σας πω ότι το Open, που εμφανίστηκε ο Παυλόπουλος, αν δεν με απατά η μνήμη μου, ανήκει στον Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος, αν δεν κάνω (επίσης) λάθος, ζει και βασιλεύει στο Ροστόφ της Ρωσίας.
Ο Μπουρλά της Pfizer στην παρουσίαση του Άδωνι
Πλήθος κόσμου βρέθηκε χθες στο Βελλίδειο στη Θεσσαλονίκη, στην παρουσίαση του βιβλίου «Ρώμη: Από την Άνοδο στην Πτώση», του υπουργού Άδωνι. Δεν θα αναφερθώ στα πολύ ενδιαφέροντα που ανέλυσε στην ομιλία του ο συγγραφέας, αφού εν πολλοίς περιλαμβάνονται στο βιβλίο του. Ωστόσο, από τα όσα είπε ξεχώρισα την αναφορά που έκανε στον λόγο που τον οδήγησε να γίνει δεξιός. «Ένας από τους λόγους που έγινα δεξιός ήταν η πειθαρχία, κάτι που είχε η Ρώμη», ανέφερε, προσθέτοντας: «Σήμερα στην Ελλάδα την πειθαρχία τη θεωρούμε φασισμό και καταπίεση». Το αξιοσημείωτο της συγκεκριμένης αναφοράς είχε να κάνει και με το γεγονός ότι ο Άδωνις συνέδεσε την παρουσία του ισχυρού άνδρα της Pfizer, Άλμπερτ Μπουρλά, με την πειθαρχία. «Εάν δεν είχε πειθαρχία, δεν θα έφτανε από τη Θεσσαλονίκη στην κορυφή του παγκόσμιου κολοσσού της Pfizer», σχολίασε.
Ο άθλιος σχολιασμός του Αντώνη Λιάκου
Ένα επιεικώς άθλιο σχόλιο για την τριμερή συνάντηση Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου έκανε ο καθηγητής Αντώνης Λιάκος. Ο τελευταίος, που μόλις προ ημερών δόξαζε στο Παλλάς την «Ιθάκη» του Αλέξη Τσίπρα, κάνοντας λόγο για «εκδοτική έκρηξη», μίλησε για τον «Νετανιάχου και τα εξαπτέρυγά του», επισημαίνοντας: «Να μια εικόνα αντί φάτνης στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο του Μαξίμου». Βαδίζοντας και αυτός στα χνάρια της Εφημερίδας των Συντακτών, εξέφρασε τη θλίψη του γιατί «η χώρα αλλάζει προσανατολισμό, ερήμην της Βουλής. Άστρο λαμπρό μας οδηγεί στη Μέση Ανατολή. Όχι όμως για αλληλεγγύη στα σφαγμένα βρέφη, αλλά στη συμμαχία με τον Ηρώδη». Ναι, αυτήν τη συμμαχία, που ενόχλησε σφόδρα την Τουρκία, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον κύριο καθηγητή. Άσε που ανερυθρίαστα ο άλλοτε θεωρητικός του εκσυγχρονισμού προσβάλλει ευθέως τις επιλογές μιας κυρίαρχης και αδελφής χώρας, όπως είναι η Κύπρος. Μένει να μάθουμε αν οι ύβρεις αυτές είναι δικής του έμπνευσης ή απηχούν τη «φωνή του κυρίου» του. Ας ρίξει όμως μια ματιά στην ενόχληση που εκφράζει ο τουρκικός Τύπος. «Κοινοί λογαριασμοί στο τρίγωνο του κακού», γράφει η φιλοκυβερνητική Σαμπάχ. Πολύ πετυχημένη ατάκα, ας την κρατήσει ο κύριος καθηγητής για την επόμενη φορά που θα βγάλει χολή για την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης.
! Εννοείται ότι του ΠΑΣΟΚ, που είναι κινούμενο μεταξύ μπλόκων και φλερτ με Ζωή και Καρυστιανού, του ξέφυγε το θέμα και απλώς σιώπησε. Λες και πολιτεύεται σε άλλον πλανήτη.
«Πονάει» πολύ η ένταξη του ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ
Αφού είδαν κι απόειδαν αγροτοσυνδικαλιστές και όλα τα κόμματα σε συγχορδία, τώρα που ο ΟΠΕΚΕΠΕ πέρασε στην ΑΑΔΕ και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, άρχισε το ροκάνισμα και η αποδόμηση της Ανεξάρτητης Αρχής. Τον χορό έσυρε πρώτη η Καρυστιανού, με αφορμή τον έλεγχο στα οικονομικά του Συλλόγου των Τεμπών, με κατηγορίες του τύπου «έχουν το ακαταδίωκτο» οι επικεφαλής της ΑΑΔΕ. Τη σκυτάλη πήρε ο Φάμελλος του εναπομείναντος ΣΥΡΙΖΑ, που -χωρίς αποδείξεις- ισχυρίζεται πως δεν έβαλε όρο η ΕΕ την ένταξη του ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ για να δώσει τα κονδύλια – για να πάρει αποστομωτική απάντηση από τον πρωθυπουργό για το θέμα αυτό. Τώρα διαβάζουμε ρεπορτάζ ότι το προσωπικό της ΑΑΔΕ δεν επαρκεί για τους ελέγχους και τη χορήγηση των επιδομάτων. Ένα άλλο που κυκλοφορεί στην πιάτσα -παίζει και στα μπλόκα δυνατά- είναι ότι με τον τρόπο αυτόν εκχωρείται ένας πολύτιμος οργανισμός σε μια αρχή που κατ’ όνομα είναι ανεξάρτητη, αλλά ελέγχεται από τους ξένους! Μέχρι να το χωνέψουν όλοι, ποιος ξέρει τι άλλο θα ακούσουμε. Είπαμε, αυτή η αλλαγή και οι διώξεις για τους αγροτο-μπαχαλάκηδες είναι που εξοργίζουν τα παράκεντρα, τα οποία θέλουν τη χώρα ρημαδιό.
Δεν κρατιέται ο Καραχάλιος
Η έφοδος της ΑΑΔΕ δεν μου άφησε χώρο να σας πω χθες για όσα είπε ο Νίκος Καραχάλιος στον Alpha Radio, αλλά όσα είπε ο καλός επικοινωνιολόγος δεν είναι για να περάσουν στο ντούκου. Επανέρχομαι, λοιπόν, γιατί μετά την πρόσφατη εξαγγελία κόμματος από τη Μαρία Καρυστιανού, μπορεί να ήταν αναμενόμενος ένας νέος κύκλος εμφανίσεων Καραχάλιου, αλλά αυτό που δεν περίμενε κανείς ήταν το εύρος και η σφοδρότητα των αιχμών. Ο σύντροφος Νίκος, που λέτε, δεν μάσησε τα λόγια του. Έθεσε ευθέως το ερώτημα που ακούστηκε περισσότερο από κάθε άλλο: «Αν αμελεί τα του Συλλόγου των Τεμπών, μπορεί να διοικήσει τη χώρα;». Μια φράση που, είτε συμφωνεί κανείς είτε διαφωνεί μαζί της, χτυπά στην «καρδιά» το πολιτικό εγχείρημα Καρυστιανού. Ο Καραχάλιος μίλησε για «αμέλεια», για υποχρεώσεις που δεν τηρήθηκαν «by the book», αλλά και για έναν έλεγχο της ΑΑΔΕ που -όπως είπε- «δεν γίνεται έτσι αυθαίρετα». Ακόμη πιο βαριά, όμως, ήταν η αποστροφή για τη στήριξη από τις οικογένειες των θυμάτων. «Δεν είναι κανένας γονέας μαζί της», είπε, προσθέτοντας ότι του είχε ειπωθεί το αντίθετο. Και κάπου εκεί η συζήτηση έφυγε από την πολιτική φιλολογία και μπήκε στο πεδίο της αξιοπιστίας. Γιατί άλλο να σηκώνεις ένα ηθικό φορτίο κι άλλο να σηκώνεις ένα κόμμα.
Από τους «σοφούς» στη γερόντισσα που μιλάει αραμαϊκά
Στη συνέχεια, όμως, ο Νίκος Καραχάλιος άφησε στην άκρη τα πολιτικά και πέρασε στα οργανωτικά του υπό σύσταση κόμματος. Αποκάλυψε, μάλιστα, ότι υπάρχει «ομάδα σοφών», που, όπως είπε, «έφτιαξε πρόγραμμα και μετά η Καρυστιανού εξαφανίστηκε – ghosting το λένε οι νέοι», φτάνοντας στη γερόντισσα από τη Συρία, που «μιλάει αραμαϊκά και τη γλώσσα του Θεού». Ο ίδιος επέμεινε ότι «η γερόντισσα υπάρχει» και ότι «άλλαξε ημερομηνίες, μετέφερε αποφάσεις και επηρέασε κινήσεις», θέτοντας το ερώτημα που προκάλεσε τα περισσότερα σηκωμένα φρύδια: «Μπορεί ένα ολόκληρο κίνημα να εναπόκειται στις διαθέσεις ενός μεταφραστή;». Και για να μη μείνει καμία παρεξήγηση, έκλεισε με το τρίπτυχο που, κατά τη γνώμη του, πρέπει να ενώνει: «Πρώτα η Ελλάδα, όχι πρώτα η Μαρία. Δεν μας ενώνουν γερόντισσες και αστρολόγοι από το Χάρβαρντ». Ας μου επιτραπεί κλείνοντας μια παρατήρηση, ότι μέχρι τώρα διασπάσεις και αλληλομαχαιρώματα μεταξύ πρώην συντρόφων τα βλέπαμε σε εν λειτουργία κόμματα. Τώρα είπαμε να πρωτοτυπήσουμε και να κάνουμε διασπάσεις σε υπό σύσταση κινήματα. Τι να πω; Το πνεύμα των Χριστουγέννων να βάλει το χέρι του.
