Επιμένουν οι υπερασπιστές του Συμφώνου Σταθερότητας
-Όσοι έτρεφαν ελπίδες ότι η πανδημία και οι τεράστιες ανακατατάξεις που προκάλεσε στις οικονομίες και στις κοινωνίες, θα έβαζε μυαλό σε όσους υπηρετούν το μοντέλο της “σιδηράς πειθαρχίας”, θα πρέπει να χαμηλώσουν τον πήχη των προσδοκιών τους. Πριν καλά- καλά διαλυθούν τα νέφη της αβεβαιότητας, πριν καλά- καλά μετρήσουμε τις απώλειες σε όσους απασχόλησης και κοινωνικής συνοχής, ακούγονται όλο και πιο δυνατά φωνές από το Βορρά– δεν είναι έκπληξη- για την ανάγκη να επιστρέψουμε και μάλιστα γρήγορα στους κανόνες της δημοσιονομικής πειθαρχίας!
-Αφήνοντας στην άκρη το Β. Σόιμπλε, ο οποίος αρθρογράφησε στους F.T. για τον κίνδυνο η Ευρώπη να αντιμετωπίσει κρίση χρέους, αν δεν συμμαζέψει τα “ανοίγματα” για τη στήριξη επιχειρήσεων- νοικοκυριών, δεν μπορεί παρά να προβληματίζει το γεγονός ότι ένας ενεργός υπουργός Οικονομικών και συγκεκριμένα ο Αυστριακός βγήκε δημοσίως και υποστήριξε ότι η Ενωμένη Ευρώπη δεν μπορεί να γίνει Ένωση Χρέους! Και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για το πού πάει το πράγμα, ο κ. Blümel κατονόμασε Γαλλία και Ιταλία ως ενορχηστρωτές της προσπάθειας να αλλάξουν οι κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας!
–Γερμανία και Ολλανδία επί του παρόντος δεν έχουν πάρει θέση μετά την πρόσκληση του Αυστριακού για…. συμμαχίες κατά της αναθεώρησης της Συνθήκης του Μάαστριχτ, ωστόσο αυτό δεν έχει να κάνει με τη διαφωνία τους αλλά με το ότι πάνε σε εκλογές. Και όλα δείχνουν ότι λίαν συντόμως, πιθανότατα μπαίνοντας στο 2022 θα έχουμε μια ακόμα σκληρή μάχη Βορρά- Νότου, με τις ακραίες αντιευρωπαϊκές δυνάμεις να καραδοκούν. Δυστυχώς το πάθημα δεν έγινε μάθημα για τους Ευρωπαίους…
-Το μόνο παρήγορο στην παρούσα φάση είναι ότι η ΕΚΤ εξακολουθεί να κινείται στη λογική των έκτακτων συνθηκών, με την Κ. Λαγκάρντ να αποκρούει τις πιέσεις από τους Γερμανούς και τους συμμάχους τους για άρση εδώ και τώρα των ειδικών “εργαλείων” νομισματικής πολιτικής..
Το ελληνικό παράδοξο με τον πληθωρισμό
-Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που είχε αρνητικό πληθωρισμό και το Μάιο. Παρά τις μεγάλες αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων- όπως άλλωστε παρατηρείται διεθνώς- και παρά τις “τσιμπημένες” τιμές σε κάποια οπωροκηπευτικά, ο πυρήνας του πληθωρισμού (αγαθά και υπηρεσίες) παρέμεινε σε αρνητικό έδαφος. Θα πείτε “και είναι κακό να έχεις μειώσεις τιμών;”. Το πρόβλημα δεν είναι οι μειώσεις τιμών, που όντως καταγράφονται ακόμα και σε υπηρεσίες πρώτης γραμμής, αλλά η έλλειψη ζήτησης, η έλλειψη κατανάλωσης, που μαρτυρά πρόβλημα στην πραγματική οικονομία.
-Επί του παρόντος στο οικονομικό επιτελείο δεν ανησυχούν, ωστόσο όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη προβληματίζονται για το αν ο “τσιμπημένος” πληθωρισμός είναι συγκυριακός ή απαιτείται αύξηση επιτοκίων, είναι προφανές ότι το ζήτημα θα απασχολήσει και την Αθήνα. Και μάλιστα λίαν συντόμως….
