Τα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών, της απολυταρχικής Βόρειας και της δημοκρατικής Νότιας Koρέας, είναι από τα πιο βαριά οπλισμένα στον κόσμο, μία ζώνη όπου ένας λάθος υπολογισμός θα μπορούσε να πυροδοτήσει μια ολέθρια σύγκρουση, με πιθανή εμπλοκή των ΗΠΑ και της Κίνας, σύμφωνα με ανάλυση του Bloomberg.
Η ένταση στην Αποστρατικοποιημένη Ζώνη ανάμεσα στις δύο χώρες είναι διαρκής και διαχρονική, ωστόσο τους τελευταίους 12 μήνες οι τριβές έχουν αυξηθεί σημαντικά και επικίνδυνα.
Η πρόσφατη «προσφορά» της Σεούλ για συνομιλίες με την Πιονγκγιάνγκ, αν και καλοπροαίρετη, θεωρείται ελλιπής έως λανθασμένη, καθώς ο διάλογος με το καθεστώς του Κιμ Γιονγκ Ουν σπάνια λειτουργεί όπως προορίζεται – δηλαδή ως «κλάδος ελαίας».
Ο Κιμ δεν επιδιώκει συμφιλίωση, αλλά την επιβίωση του καθεστώτος του, και η αυτοπεποίθησή του μεγαλώνει. Ο νέος πρόεδρος της Νότιας Κορέας, Λι Τζε Μιουνγκ, δέχεται πιέσεις να δράσει, καθώς τους τελευταίους 12 μήνες έχουν σημειωθεί επανειλημμένες παραβιάσεις των συνόρων από βορειοκορεατικά στρατεύματα, ενώ νωρίτερα αυτόν τον μήνα η Πιονγκγιάνγκ πραγματοποίησε δοκιμή βαλλιστικού πυραύλου.
Θεωρητικά οι δύο χώρες είναι ακόμα σε πόλεμο
Οι δύο Κορέες παραμένουν τεχνικά σε πόλεμο, καθώς δεν υπογράφηκε ποτέ επίσημη συνθήκη λήξης του Πολέμου της Κορέας (1950-53), πράγμα που σημαίνει ότι βρίσκονται θεωρητικά σε σύγκρουση για πάνω από επτά δεκαετίες.
Πέρυσι, ο Κιμ έκανε ρητή την αλλαγή, χαρακτηρίζοντας για πρώτη φορά τη Νότια Κορέα ως «εχθρικό κράτος». Αυτή η αλλαγή είναι ενδεικτική της νέας αυτοπεποίθησης της Πιονγκγιάνγκ, η οποία δεν είναι πλέον το απομονωμένο παρίας που αντιμετώπιζαν οι προκάτοχοι του Λι.
Ο Κιμ έχει συνάψει συνθήκη αμοιβαίας άμυνας με τη Ρωσία, έχει στείλει στρατεύματα να πολεμήσουν μαζί με τις ρωσικές δυνάμεις εναντίον της Ουκρανίας και έχει εμβαθύνει τους δεσμούς του με τον κύριο εμπορικό του εταίρο, την Κίνα. Αυτές οι συνεργασίες αμβλύνουν το πλήγμα των κυρώσεων, μειώνοντας τα κίνητρα για τον Βορειοκορεάτη ηγέτη να περιορίσει τις στρατιωτικές του φιλοδοξίες.
Τα πυρηνικά όπλα του Κιμ
Υπολογίζεται ότι η Πιονγκγιάνγκ διαθέτει περίπου 50 πυρηνικές κεφαλές, με ορισμένες να θεωρείται ότι είναι ικανές να φτάσουν στην ηπειρωτική επικράτεια των ΗΠΑ.
Ειδικοί εκτιμούν ότι ο Κιμ δεν ενδιαφέρεται για κάποια ειρηνική «ενοποίηση» ή έστω συνθήκη ειρήνης, αλλά «φαίνεται να επιδιώκει μια διαφορετική επιλογή: την κυριαρχία στη Νότια Κορέα». Ο Λι ελπίζει να το αποτρέψει αυτό μέσω της συμφιλίωσης, με ήπια ρητορική, ζητώντας την αποκατάσταση της διακορεατικής τηλεφωνικής γραμμής.
Η Νότια Κορέα είναι σύμμαχος των ΗΠΑ και μια επίθεση θα μπορούσε να σύρει τις αμερικανικές δυνάμεις σε σύγκρουση. Περισσότεροι από 28.500 Αμερικανοί στρατιωτικοί είναι σταθμευμένοι στη Νότια Κορέα εδώ και δεκαετίες.
Η ώθηση του Λι για διάλογο είναι συνετή, αλλά πρέπει επίσης να ενισχύσει την αποτροπή. Αυτό σημαίνει επιτάχυνση του εκσυγχρονισμού των νοτιοκορεατικών αμυντικών συστημάτων και εμβάθυνση του συντονισμού με την Ιαπωνία.
Πρέπει επίσης να διαχειριστεί την αυξανόμενη δημόσια υποστήριξη για την ικανότητα ταχείας ανάπτυξης πυρηνικών όπλων. Πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι ένα ρεκόρ 76% υποστηρίζει την απόκτηση τέτοιας ικανότητας. Αυτή η συζήτηση υποδηλώνει ότι η αξιοπιστία της αμερικανικής πυρηνικής ομπρέλας αρχίζει να φθίνει.
Παντρεύοντας τη στρατιωτική ισχύ με το ρεαλισμό
Η Σεούλ πρέπει να συνδυάσει τη στρατιωτική της ενίσχυση με τον ρεαλισμό. Η αναγνώριση ότι η αποπυρηνικοποίηση απέτυχε είναι στρατηγικά σοφή, καθώς θα μπορούσε να φέρει τον Κιμ πίσω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, κερδίζοντας τουλάχιστον χρόνο.
Ο Κιμ άφησε να εννοηθεί ότι θα μπορούσε να είναι ανοιχτός σε διάλογο εάν οι ΗΠΑ σταματήσουν να επιμένουν στην εγκατάλειψη των πυρηνικών όπλων από τη Β. Κορέα. Στην καλύτερη περίπτωση, η διπλωματία θα μπορούσε να επιβραδύνει τον ρυθμό ανάπτυξης των πυρηνικών στην περιοχή.
Με μια πιο τολμηρή Βόρεια Κορέα και μεταβαλλόμενες παγκόσμιες συμμαχίες, τα διακυβεύματα είναι υψηλότερα από ποτέ. Ο στόχος δεν πρέπει να είναι η επιδίωξη μιας ψευδαίσθησης ειρήνης, αλλά η αποτροπή ενός πολέμου που θα μπορούσε να ξεκινήσει ακόμα και κατά λάθος.
