THEPOWERGAME
Στον πόλεμο της Ρωσίας εις βάρος Ουκρανίας, το νερό είναι ταυτόχρονα στόχος και όπλο. Μόλις τρεις ημέρες μετά την έναρξη της εισβολής, οι ρωσικές δυνάμεις κατέστρεψαν ένα φράγμα στην Χερσώνα, το οποίο είχε αποκλείσει την πρόσβαση νερού στην προσαρτημένη από τη Ρωσία Κριμαία.
Στη Μαριούπολη, Ρώσοι στρατιώτες έκλεισαν την τοπική παροχή νερού στο πλαίσιο της βίαιης πολιορκίας στην πόλη, αφήνοντας τον εγκλωβισμένο πληθυσμό χωρίς πρόσβαση σε πόσιμο νερό ή εγκαταστάσεις υγιεινής.
Η Μόσχα έχει βάλει στο στόχαστρο της, μεταξύ άλλων τις υποδομές νερού – συμπεριλαμβανομένων αγωγών, σταθμών επεξεργασίας λυμάτων και αντλιοστασίων με σε αεροπορικές επιδρομές σε ολόκληρη τη χώρα.
Ο αποκλεισμός της παροχής νερού για τους τοπικούς πληθυσμούς, όπως έκαναν οι ρωσικές δυνάμεις στη Μαριούπολη, έχει επίσης αποδειχθεί μια ισχυρή τακτική.
«Τρεις μήνες μετά, βλέπουμε μια ανθρωπιστική καταστροφή και την λιμοκτονία πόλεων – της Μαριούπολης ή επίσης του Μικολάιβ, που έχουν μείνει χωρίς νερό για περισσότερο από ένα μήνα», τονίζει ο Τομπίας βον Λόσοφ, ερευνητής στην ολλανδική δεξαμενή σκέψης Clingendael.
Ο επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, Ζοζέπ Μπορέλ, και ο Επίτροπος για το Περιβάλλον, Βιργκίνιους Σινκεβίτσιους, κατηγόρησαν τον Μάρτιο τη Ρωσία ότι «χρησιμοποιεί την απειλή της αφυδάτωσης για να εξαναγκάσει την παράδοση της [Μαριούπολης]».
Παράβαση των διεθνών συμβάσεων
Σύμφωνα με το Politico, oι επιθέσεις σε μη στρατιωτικές υποδομές νερού παραβιάζουν τις διεθνείς συμβάσεις. Αλλά η τακτική αυτή έχει γίνει ολοένα και πιο κοινή την τελευταία δεκαετία, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή, και είναι μια τακτική στην οποία βασίζεται επίσης η Ρωσία, σύμφωνα με τον Ασοκ Σουέιν, πρόεδρο της διεθνούς συνεργασίας για το νερό της UNESCO.
«Ως στενός σύμμαχος του καθεστώτος στη Δαμασκό, η Ρωσία έχει συμβάλει σε αυτή την ″οπλοποίηση″ του νερού στη Συρία, για παράδειγμα με επιθέσεις σε αντλιοστάσια», εξηγεί ο βον Λόσοφ. «Το συριακό καθεστώς και ορισμένες από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης καθώς επίσης εξωτερικοί παράγοντες καθιέρωσαν κατά κάποιο τρόπο την μετατροπή του νερού σε ″όπλο″. Εκτοτε, είδαμε παρόμοιες καταστάσεις στην Υεμένη και στη Λιβύη», προσθέτει.
Η τακτική είναι «ελκυστική» όχι μόνο εξαιτίας του γρήγορου αντίκτυπού της, αλλά και λόγω της αποθάρρυνσης των στοχευμένων πληθυσμών, σύμφωνα με διευθυντή της δεξαμενής σκέψης Geneva Water Hub, Μάρκ Ζάιτουν.
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
