Σε ρήξη οδηγείται η πολύκροτη σχέση του Έλον Μασκ με τον Ντόναλντ Τραμπ μετά την αποχώρηση του μεγιστάνα από το περίφημο DOGE της αμερικανικής κυβέρνησης και τα «καρφιά» που εκτόξευσε με αφορμή το νέο νομοσχέδιο για τον προϋπολογισμό.
Μετά την ανάρτηση του Μασκ στην πλατφόρμα X, όπου χαρακτήρισε το «μεγάλο και όμορφο» νομοσχέδιο του Αμερικανού προέδρου ως «αηδιαστική αθλιότητα», τα πράγματα πήραν εντελώς αντίθετη τροπή, παρά τις διαβεβαιώσεις του Τραμπ περί ομαλής και προδιαγεγραμμένης αποχώρησης του πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμο από την κυβέρνηση.
Ο Μασκ φαίνεται πως είναι δυσαρεστημένος, επειδή στράβωσαν οι δουλειές που κανόνιζε με το αμερικανικό δημόσιο, ενώ οι πολιτικές της κυβέρνησης δεν στηρίζουν τις επιχειρήσεις του, αντιθέτως τις βλάπτουν προς όφελος άλλων υποστηρικτών του Τραμπ.
Το Axios, επικαλούμενο άτομα που γνωρίζουν τους δύο άντρες, έγραψε ότι τέσσερις λόγοι ωθούν τον Μασκ απέναντι στον Τραμπ:
Πρώτον, η κατάργηση της φορολογικής έκπτωσης για τα ηλεκτρικά οχήματα που επηρεάζει άμεσα την Tesla. Η εταιρεία είχε ήδη δαπανήσει τουλάχιστον 240.000 δολάρια σε lobbying υπέρ του μέτρου, χωρίς επιτυχία.
Δεύτερον, η απομάκρυνσή του από τη θέση του άμισθου «ειδικού κυβερνητικού υπαλλήλου» στον Λευκό Οίκο, καθώς δεν του επετράπη να παρατείνει τη θητεία του πέραν των 130 ημερών που προβλέπει ο νόμος.
Τρίτον, η απόρριψη της πρότασης του Μασκ να χρησιμοποιηθεί το δορυφορικό δίκτυο Starlink της SpaceX για τον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας στις ΗΠΑ, με την ομοσπονδιακή αρχή αεροπορίας να προβάλλει τεχνικές και θεσμικές αντιρρήσεις.
«Πόρτα» από Τραμπ προς Μασκ και στη NASA
Τέταρτο και σημείο καμπής ή «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» ήρθε το βράδυ του Σαββάτου, όταν ο Τραμπ απέσυρε ξαφνικά την υποψηφιότητα του στενού συμμάχου του Μασκ, Τζάρεντ Άιζακμαν, για τη θέση του διοικητή της NASA. Στον Λευκό Οίκο επικράτησε η εντύπωση ότι πίσω από την απόφαση βρισκόταν ο διευθυντής Προσωπικού του προέδρου, Σέρτζιο Γκορ, ο οποίος είχε συγκρουστεί επανειλημμένα με τον Μασκ.
Ωστόσο, άλλοι αξιωματούχοι διέψευσαν αυτό το σενάριο, υποστηρίζοντας ότι Ρεπουμπλικανοί γερουσιαστές αντέδρασαν στην επιλογή Άιζακμαν λόγω της στήριξής του σε Δημοκρατικούς υποψηφίους, με αποτέλεσμα να επιλεγεί τελικά πιο «πιστός» πολιτικά υποψήφιος.
