Ρεζά Παχλαβί: Ο εξόριστος πρίγκιπας διεκδικεί την ηγεσία του Ιράν

Τον δρόμο για τη μετάβαση σε ένα πιο δημοκρατικό καθεστώς θέλει να ανοίξει ο εξόριστος πρίγκιπας του Ιράν Ρεζά Παχλαβί

Ο εξόριστος πρίγκιπας του Ιράν, Ρεζά Παχλαβί © EPA/SALVATORE DI NOLFI

Ο εξόριστος διάδοχος του ιρανικού θρόνου, Ρεζά Παχλαβί, εμφανίστηκε ξανά στο διεθνές προσκήνιο ζητώντας να ηγηθεί της χώρας του σε μια μεταβατική φάση από τη θεοκρατία προς τη δημοκρατία, με φόντο την έκρυθμη κατάσταση στη Μέση Ανατολή, με πρωταγωνιστές Ιράν και Ισραήλ. Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου στο Παρίσι, την ώρα που το καθεστώς της Τεχεράνης δέχεται διεθνείς πιέσεις και πολεμική κατακραυγή λόγω της σύγκρουσης με τις ΗΠΑ και του πυρηνικού του προγράμματος, ο Παχλαβί δήλωσε έτοιμος να αναλάβει την προσωρινή ηγεσία της χώρας «για λογαριασμό του λαού».

«Αυτό είναι το δικό μας Τείχος του Βερολίνου»

Με σαφείς αναφορές στις ιστορικές στιγμές της κατάρρευσης του ανατολικού μπλοκ, ο Παχλαβί δήλωσε: «Αυτό είναι το δικό μας Τείχος του Βερολίνου. Οι θεμέλιοι λίθοι αυτής της 46χρονης τυραννίας τρίζουν. Το καθεστώς είναι ηττημένο και πρέπει να τελειώσει». Παράλληλα, προειδοποίησε ότι οι επόμενες μέρες είναι κρίσιμες: «Στεκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι. Ο ένας δρόμος οδηγεί στην αιματοχυσία και το χάος. Ο άλλος σε μια ειρηνική και δημοκρατική μετάβαση».

Ο γιος του τελευταίου Σάχη του Ιράν, Μοχαμάντ Ρεζά Παχλαβί, τον οποίο ανέτρεψε η Ισλαμική Επανάσταση του 1979, κάλεσε τη Δύση να μην δώσει «σανίδα σωτηρίας» στο σημερινό θεοκρατικό καθεστώς. «Αν η Δύση συνεχίσει να ελπίζει σε συμφιλίωση με το καθεστώς, θα υπάρξει μόνο περισσότερο αίμα και καταστροφή. Αυτό το καθεστώς δεν πρόκειται να υποχωρήσει μετά τον εξευτελισμό του. Θα αντιδράσει βίαια μέχρι τέλους», τόνισε χαρακτηριστικά.

Ο Ρεζά Παχλαβί ανακοίνωσε την ίδρυση μιας «ασφαλούς πλατφόρμας» για τον συντονισμό της δράσης των αντιφρονούντων και των εσωτερικών αντιστάσεων ενάντια στη δικτατορία του Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ. Όπως υπογράμμισε, αυτή η πρωτοβουλία αποσκοπεί στη «χάραξη μιας κοινής πορείας προς ένα ελεύθερο και δημοκρατικό Ιράν».

«Είμαστε ένας υπερήφανος, αρχαίος και ανθεκτικός λαός. Προς τους συμπατριώτες μου: αυτή είναι η στιγμή μας. Είμαι μαζί σας. Ας χτίσουμε μαζί το νέο Ιράν», είπε συγκινημένος από το βήμα στο Παρίσι.

Παχλαβί: Η χώρα είναι έτοιμη, ο στρατός διασπασμένος, ο λαός ενωμένος

Ο πρίγκιπας υποστήριξε ότι το καθεστώς βρίσκεται πλέον σε πλήρη αποσύνθεση. «Οι αξιόπιστες πληροφορίες δείχνουν ότι η οικογένεια του Χαμενεΐ και των ανώτερων αξιωματούχων προετοιμάζονται να διαφύγουν στο εξωτερικό. Ο στρατός είναι διασπασμένος. Ο λαός ενωμένος. Η χώρα βράζει από κάτω προς τα πάνω».

Αναφέρθηκε επίσης σε επικοινωνίες που είχε με Ιρανούς από διάφορα κοινωνικά στρώματα: «Μίλησα με αξιωματικό των ενόπλων δυνάμεων, μια μητέρα που φεύγει από την Τεχεράνη, έναν εργάτη από το Ταμπρίζ, μια νεαρή ακτιβίστρια του κινήματος “Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία”. Όλοι τους εκπροσωπούν ένα μαχόμενο αλλά ανθεκτικό έθνος. Δεν ζητούν την ελευθερία τους. Την διεκδικούν με πράξεις».

Ασκώντας σφοδρή κριτική στον Ανώτατο Ηγέτη, ο Παχλαβί κατηγόρησε τον Χαμενεΐ ότι έχει οδηγήσει την εθνική οικονομία στην καταστροφή, έχει καταληστέψει τις υποδομές και τον πλούτο της χώρας για να επενδύσει σε ένα παράνομο πυρηνικό πρόγραμμα, έχει διαλύσει την εσωτερική ασφάλεια και έχει στερήσει από τον λαό του την κυριαρχία του.

«Χαμενεΐ και η διαλυμένη τρομοκρατική του κλίκα έχουν αποτύχει. Το καθεστώς έχει φτάσει στο χείλος της κατάρρευσης. Για το καλό του ιρανικού λαού, απάντησε στους βομβαρδισμούς των ΗΠΑ με παραίτηση», είπε χαρακτηριστικά, αναφερόμενος στα αμερικανικά χτυπήματα στις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Φορντό, της Ισφαχάν και της Νατάνζ.

Ο Ρεζά Παχλαβί, που έλαβε τον τίτλο του πρίγκιπα το 1967 κατά τη στέψη του πατέρα του, ήταν μέχρι πρόσφατα μια πολιτικά περιθωριακή φυσιογνωμία. Είχε αυτοανακηρυχθεί βασιλιάς στην εξορία το 1981, μετά τον θάνατο του πατέρα του, ενώ ζούσε στις ΗΠΑ όπου εκπαιδευόταν ως πιλότος. Πλέον, έχει εξελιχθεί σε συχνό συνομιλητή των διεθνών ΜΜΕ και σε μια φωνή που, ακόμη κι αν δεν απολαμβάνει καθολικής αποδοχής στο εσωτερικό, βρίσκει ευήκοα ώτα στην ιρανική διασπορά και στη Δύση.

Στο παρελθόν έχει ταχθεί υπέρ ενός δημοκρατικού μοντέλου με σεβασμό στην ελευθερία της πίστης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ωστόσο, η επανεμφάνισή του σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή, με τόση πολιτική αυτοπεποίθηση και συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, καταγράφεται ως αξιοσημείωτη στροφή.