Η Αν Απλμπάουμ, δημοσιογράφος και πρώην συνεργάτης στον Economist, έχει κερδίσει το Πούλιτζερ για τα βιβλία που έχει δημοσιεύσει και τη στήλη της στο The Atlantic. Καλεσμένη στο 29th Annual Government Roundtable του Economist, αναφέρθηκε στον πόλεμο στην Ουκρανία και στα σχέδια του Πούτιν. «Η κατάσταση συνεχίζει να είναι δύσκολη στην Ουκρανία, αλλά και στη ρωσική οικονομία» σημείωσε, υπογραμμίζοντας στη συνέχεια ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι πίσω από τον πόλεμο και πρέπει να καταλάβουμε τον λόγο που συνεχίζει τις εχθροπραξίες παρά τις τεράστιες απώλειες. Όπως είπε, ο Πούτιν βλέπει τον εαυτό του ως ηγέτη μίας νέας ρωσικής αυτοκρατορίας και θεωρεί ότι με αυτόν τον τρόπο θα κερδίσει μία θέση στην ιστορία. Θεωρεί, επίσης, ότι οι Ουκρανοί δεν έχουν αυτοσυνειδησία και στην ουσία είναι Ρώσοι.
Το δεύτερο κομμάτι για την Αν Απλμπάουμ είναι ότι το 2014, όταν είχαμε τη λεγόμενη «Επανάσταση της αξιοπρέπειας» στο Κίεβο και βγήκαν οι Ουκρανοί με σημαίες της ΕΕ στους δρόμους, κάτι που για τους ίδιους αποτελούσε σύμβολο του κράτους δικαίου και ξεκινούσαν να φωνάζουν σλόγκαν κατά της διαφθοράς απέναντι σ’ έναν διεφθαρμένο και αυταρχικό πρόεδρο που κινούνταν προς τη Ρωσία. Όταν κέρδισαν εκείνη τη μάχη, αναγκάζοντας τον τότε πρόεδρο να φύγει από τη χώρα, όλο αυτό αντανακλούσε όσα φοβόταν ο Πούτιν: Τη γλώσσα της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, των ανεξάρτητων δικαστηρίων και των δημοσιογράφων. Όλες αυτές οι ιδέες που βρίσκονται στο κέντρο της εθνικής ταυτότητας της Ουκρανίας τις θεωρούσε ως μία ηθική απειλή προς την ισχύ του. Η προβολή της προσπάθειάς του να υπονομεύσει αυτές τις ιδέες, ήταν ο πόλεμος που ξεκίνησε με την εισβολή στην Κριμαία το 2014 και συνεχίστηκε το 2022 με την εισβολή στην Ουκρανία. «Είναι κομμάτι του πολέμου εις βάρους της δημοκρατίας και των αξιών που θέλει να διαλύσει» ξεκαθάρισε.
Στόχος του Πούτιν να αμφισβητήσει το διεθνές status quo
Ένας τρίτος λόγος είναι ότι θέλει να καταδείξει πως ο κόσμος του κράτους δικαίου όπως διαμορφώθηκε από τον ΟΗΕ, δεν ισχύει πλέον και πως μπορεί να αμφισβητεί τα πάντα δίχως κυρώσεις. Εισέβαλε στην Ουκρανία το 2022 για να αποδείξει πως μπορεί να τα διαλύσει όλα και δεν περίμενε πως η Δύση θα απαντούσε. Θεωρούσε πως ο δημοκρατικός κόσμος είναι διεφθαρμένος και διαιρεμένος, ενώ ο κόσμος του είναι ενωμένος και ισχυρός. Είχε την εικόνα ενός κόσμου στο πλαίσιο του οποίου οι δικτάτορες θα ορίζουν όσα συμβαίνουν και δεν θα υπάρχει διεθνές δίκαιο και διεθνής κοινότητα, ούτε ρόλος για την ΕΕ και τις ΗΠΑ τις οποίες βλέπει ως απειλές. «Μόλις καταλάβεις αυτό, γίνεται ξεκάθαρο το γιατί έπρεπε να συνεχίσει τον πόλεμο, γιατί ο πόλεμος δεν αφορά μόνο τις εδαφικές κτήσεις, αλλά έχει να κάνει με τη διάλυση του μεταπολεμικού κόσμου και της Ουκρανίας, αλλά και την επανίδρυση αυτού που έχει περιγράψει ως μία νέα τάξη πραγμάτων» ανέφερε με νόημα.
Στην ερώτηση αν ο Πούτιν θεωρεί ότι κερδίζει, η Απλμπάουμ απαντά πως σίγουρα το πιστεύει. Όπως είπε, θεωρεί πως μπορεί να κερδίσει την Ουκρανία με την ευρύτερη έννοια. Ο πόλεμος, όμως, δεν πήγε όπως περίμενε. Η πεποίθησή του ότι θα έπαιρνε το Κίεβο δεν πραγματοποιήθηκε και ήταν μία από τις παρανοήσεις και τις αποτυχίες του. Συνεχίζει, ωστόσο, να πιστεύει πως μέσω της πολιτικής χειραγώγησης θα αποδυναμώσει τη θέληση ΕΕ και ΗΠΑ να υποστηρίξουν την Ουκρανία. Επίσης, η αύξηση των ποσοστών του Τραμπ ήταν μεγάλη νίκη και έπεισε τους Ρώσους να συνεχίσουν.
Σύμφωνα με την Απλμπάουμ, ο Πούτιν αναμένει ότι η συμμαχία υπέρ της Ουκρανίας θα καταρρεύσει και μπορεί να έχει αμφιβολίες για το κατά πόσο η Ευρώπη είναι αποφασισμένη, όμως πιστεύει πως θα κερδίσει.
Η σχέση Τραμπ με Πούτιν
Για τη σχέση Τραμπ και Πούτιν, η δημοσιογράφος σημειώνει ότι είναι καθαρά συναλλακτική. Ο Τραμπ θαυμάζει τον Πούτιν και την επιθυμία του να διοικεί τον κόσμο χωρίς ελέγχους, χωρίς την πίεση των δικαστηρίων και φαντάζεται πως έχουν αναπτύξει ιδιαίτερη σχέση. Ο Πούτιν ως μέλος της Κα Γκε Μπε έχει εκπαιδευτεί να χειραγωγεί τον κόσμο και έχει πείσει τον Τραμπ ότι αυτό ισχύει.
Κατά τη διάρκεια της τοποθέτησής της τόνισε ότι τις τελευταίες 2 εβδομάδες ο Τραμπ πήρε μία απόφαση που πολλοί δεν περίμεναν, τον βομβαρδισμό του Ιράν. Ήταν μία ένδειξη του πόσο απρόβλεπτος μπορεί να γίνει. «Δεν θεωρώ ότι έχει στρατηγική και όραμα για την έκβαση του πολέμου, φαντάζεται ότι η φιλία του με τον Πούτιν θα έβαζε τέλος στον πόλεμο και έκπληκτος διαπίστωσε ότι αυτό δεν ισχύει» συνέχισε.
Και πρόσθεσε: «Δεν μπορούμε προβλέψουμε πώς θα κινηθεί, όμως είναι μεγάλη στιγμή για την Ευρώπη, αφού συνολικά είναι μεγαλύτερη οικονομία από τη Ρωσία και έχει τη δυνατότητα να γίνει πιο μεγάλη οικονομία και αμυντική βιομηχανία από τις ΗΠΑ. Άρα, ο Πούτιν κάνει λάθος όταν θεωρεί την ΕΕ διασπασμένη, εναπόκειται στους Ευρωπαίους ηγέτες να διαπιστώσουν αυτήν την κατάσταση».
«Η Ευρώπη είναι πολύ καλή στο να πυροβολεί τα πόδια της. Μιλάω με Ευρωπαίους ηγέτες και κατά την άποψή μου αναπτύσσεται μία συμμαχία των προθύμων, ένα κομμάτι της Ευρώπης αρχίζει να ενοποιείται και να επικεντρώνεται στις κινήσεις της Ρωσίας και το σαμποτάζ σε περιοχές της Βαλτικής. Πρόθυμοι να συνεργαστούν για να προστατεύσουν την περιοχή τους. Ιστορικά, ο τρόπος με τον οποίο θα κινηθεί η Ευρώπη είναι ότι θα υπάρξουν ομάδες χωρών που θα θέλουν να κινηθούν προς τα εμπρός. Ελπίζω όλα αυτά να γίνουν πράξη» κατέληξε.
