Πενήντα ένα χρόνια μετά, τα λείψανα δύο ηρώων της ΕΛΔΥΚ, σκεπασμένα με την ελληνική και την κυπριακή σημαία, επέστρεψαν στη γη από την οποία ξεκίνησαν χρόνια πριν το ταξίδι προς την υπεράσπιση των ιδανικών της πατρίδας και της ελευθερίας. Ένα ταξίδι που για τους στρατιώτες Θεόδωρο Χαραλαμπίδη και Στέφανο Κουρκούλη έμελλε να μην έχει επιστροφή.
Και οι δύο εξαφανίστηκαν στο ύψωμα “Α” του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, στη Λευκωσία, μαχόμενοι κατά των Τούρκων, στις 16 Αυγούστου 1974. Για δεκαετίες χαρακτηρίζονταν αγνοούμενοι. Μέχρι που, χάρη στο πολύχρονο έργο ταυτοποίησης λειψάνων της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι οικογένειες τους έλαβαν την απάντηση που περίμεναν μισό αιώνα, και σήμερα έγιναν οι κηδείες στους τόπους καταγωγής τους.
Έφυγε από την πατρίδα του 21 ετών κι επέστρεψε ήρωας
Στον μητροπολιτικό ναό Αγίας Σκέπης της Έδεσσας, κάτω από έναν βουβό καλοκαιρινό ήλιο, δεκάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν για να συνοδεύσουν τον Θεόδωρο Χαραλαμπίδη στο τελευταίο του ταξίδι. Ανάμεσά τους, τα αδέλφια του -ο Αθανάσιος και η Βασιλική- αλλά και συμπολεμιστές του, που ήρθαν να αποχαιρετίσουν τον στρατιώτη που έφυγε από την πατρίδα του 21 ετών κι επέστρεψε ήρωας, πέντε και πλέον δεκαετίες μετά.
Η θητεία του, όπως ανέφερε ο Γενικός Πρόξενος, ήταν απαιτητική από την αρχή. “Χειριστής Πυροβόλου Άνευ Οπισθοδρομήσεως (ΠΑΟ) 106 χιλιοστών κατά τη θητεία του, ενός βαρέως όπλου η χρήση του οποίου απαιτεί προσήλωση, ακρίβεια και γενναιότητα. Γενναιότητα, καθώς το όπλο είναι φτιαγμένο, κυρίως, για χρήση κατά των αρμάτων μάχης του εχθρού, σε περίοδο πολέμου. Με άλλα λόγια, ένας άνθρωπος κατά των σιδηρόφρακτων αρμάτων του εχθρού”, εξήγησε.
Ο Θεόδωρος Χαραλαμπίδης επρόκειτο να απολυθεί μαζί με τη σειρά του στις 16-19 Ιουλίου 1974, ωστόσο τα σχέδια του διακόπηκαν απότομα με την τουρκική εισβολή. “Η μοίρα, αλλά και τα βάρβαρα και διχοτομικά σχέδια της Τουρκίας για την Κύπρο, επεφύλασσαν διαφορετική την τύχη του γενναίου Θεόδωρου αλλά και της σειράς του, και της ΕΛΔΥΚ γενικότερα”, τόνισε ο κ. Πολυκάρπου.
Για τον Θεόδωρο Χαραλαμπίδη, οι μαρτυρίες των συμπολεμιστών του επιβεβαιώνουν τη γενναιότητα που έδειξε μέχρι τέλους: «Σύμφωνα με μαρτυρία φίλου και συμπολεμιστή του, που με δικαιολογημένη υπερηφάνεια μοιράστηκε μαζί μου ο αδερφός του, Αθανάσιος Χαραλαμπίδης, “ο Θεόδωρος αποδείχθηκε ότι ήταν θαραλλέο παιδί».
«Δεν φεύγω. Αν δεν ρίξω 10 αεροπλάνα, δεν γυρίζω πίσω»
Συμμετείχε ενεργά στη μάχη, καλύπτοντας συμπολεμιστές του, ενώ έφερνε τραυματίες στο στρατόπεδο και με γενναιότητα ξαναορμούσε, ανέφερε χαρακτηριστικά ο Κύπριος Γενικός Πρόξενος. Και η μαρτυρία κορυφώθηκε με μια φράση που η οικογένεια κρατά ως κειμήλιο ψυχής: «Δεν φεύγω. Αν δεν ρίξω 10 αεροπλάνα, δεν γυρίζω πίσω».
Μετά την εξόδιο ακολουθία, ακολούθησε η ταφή στα στρατιωτικά κοιμητήρια Έδεσσας, όπου από σήμερα αναπαύεται ο ήρωας της ΕΛΔΥΚ.
Ο Στέφανος Κουτρούλης «επέστρεψε» στο Νέο Μαρμαρά
Την ώρα που η Έδεσσα αποχαιρετούσε τον Θεόδωρο Χαραλαμπίδη, στη Χαλκιδική η παραθαλάσσια κοινότητα του Νέου Μαρμαρά αποχαιρετούσε ένα από τα δικά της παιδιά: τον Στέφανο Κουτρούλη, γεννημένο το 1952. Και αυτός έπεσε μαχόμενος στην ίδια φονική μάχη, στο ίδιο ύψωμα, την ίδια μέρα. Όπως και ο Χαραλαμπίδης, έτσι και ο Κουτρούλης προήχθη μεταθανατίως στον βαθμό του Ανθυπασπιστή.
“Η Ελληνική Πολιτεία και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, εκπληρώνοντας την υποχρέωσή τους απέναντι στους οικείους του, παραδίδουν σήμερα τα οστά του ήρωα για να ταφούν στη Μητέρα Πατρίδα”, αναφέρεται στο σύντομο βιογραφικό σημείωμα των δύο στρατιωτών που κηδεύτηκαν σήμερα.
Στον Νέο Μαρμαρά, ένα μνημείο με τη δαφνοστεφανωμένη μορφή του Στέφανου Κουτρούλη λαξευμένη πάνω σε μάρμαρο, με ένα ρητό και το ανάγλυφο της Κύπρου να τον συνοδεύει, θα θυμίζει πάντα στους κατοίκους της μικρής κοινότητας τη θυσία του δικού τους ήρωα.
