Ο χρόνος μετρά αντίστροφα για τη φθινοπωρινή ισημερία, η έλευση της οποίας σηματοδοτεί το τέλος του καλοκαιριού και την αρχή του φθινοπώρου στο Βόρειο Ημισφαίριο. Οι ημέρες μικραίνουν, το φως της ημέρας δίνει όλο και περισσότερο τη θέση του στο σκοτάδι, τα φύλλα στα δέντρα κιτρινίζουν και αρχίζουν να πέφτουν και στα χωράφια ξεκινά η συγκομιδή αγροτικών προϊόντων.
Η φθινοπωρινή ισημερία πέφτει στις 22 Σεπτεμβρίου, στις 16:20 ώρα Ελλάδας. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, εκείνη τη στιγμή ο Ήλιος θα βρίσκεται ακριβώς πάνω από τον Ισημερινό, με αποτέλεσμα η ημέρα και η νύχτα να έχουν σχεδόν ίση διάρκεια σε όλο τον πλανήτη.
Από εκεί και μετά, στο Βόρειο Ημισφαίριο της Γης οι ημέρες αρχίζουν να μικραίνουν και οι νύχτες να μεγαλώνουν, μέχρι να έρθει το Χειμερινό Ηλιοστάσιο τον Δεκέμβριο. Σε επίπεδο θερμοκρασίας η ζέστη υποχωρεί ολοένα και περισσότερο και τα ελαφριά ρούχα δίνουν τη θέση τους στα πιο βαριά της ντουλάπας.
Γιατί υπάρχει φθινοπωρινή ισημερία
Η ισημερία προκύπτει εξαιτίας της κλίσης του άξονα της Γης (23,5 μοίρες). Καθώς η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, οι ακτίνες πέφτουν διαφορετικά σε κάθε εποχή. Στις ισημερίες (τόσο την εαρινή όσο και τη φθινοπωρινή ισημερία) ο άξονας της Γης δεν γέρνει προς ή μακριά από τον Ήλιο, με αποτέλεσμα το φως να κατανέμεται συμμετρικά.
Σημειώνεται ότι από την Αρχαιότητα ακόμη, η ισημερία αποτέλεσε αφορμή για γιορτές και θρησκευτικές τελετουργίες. Η φθινοπωρινή ισημερία, για τους Αρχαίους Έλληνες, συνδεόταν με τη Δήμητρα και τον μύθο της Περσεφόνης (σ.σ. αρπαγή από τον Άδη και κάθοδο στον Κάτω Κόσμο), που σηματοδοτούσε την έλευση του φθινοπώρου και του χειμώνα.
Επίσης, σε πολλούς πολιτισμούς, η ισημερία γιορτάζεται ως μια στιγμή ισορροπίας, ανανέωσης και προετοιμασίας για τον χειμώνα, ώστε στη συνέχεια να ακολουθήσει η «αναγέννηση» της φύσης.
