Η πρόσφατη νομοθετική παρέμβαση για το υδρογόνο από την πλευρά του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) αποτέλεσε ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση της δημιουργίας αγοράς υδρογόνου στην Ελλάδα, ξεκαθαρίζοντας το τοπίο για την παραγωγή του, ενσωματώνοντας έτσι μεγάλος μέρος της ευρωπαϊκής οδηγίας. Ωστόσο, υπάρχουν και κάποια ερωτήματα, όπως τι θα γίνει με τους μεγάλους αγωγούς. Με άλλα λόγια, το θεσμικό πλαίσιο δεν καλύπτει προς το παρόν τα σχέδια για μεγάλες μεταφορές. Επίσης, δεν ρυθμίζει το ζήτημα της ύπαρξης μεταφορέων. Γι’ αυτά τα ζητήματα υπάρχουν, σύμφωνα με πληροφορίες, διαβουλεύσεις στο ΥΠΕΝ, με σκοπό να υπάρξει ένα πλαίσιο ρυθμίσεων, πριν από το τέλος του έτους, που θα αποσαφηνίζει τα συγκεκριμένα ζητήματα.
Είναι γνωστό πως αυτήν τη στιγμή υπάρχουν δύο λύσεις για τη μεταφορά υδρογόνου προς τη Βόρεια Ευρώπη. Η πρώτη είναι ο Νοτιοανατολικός Διάδρομος, μέρος του οποίου είναι ο ελληνο-βουλγαρικός διάδρομος υδρογόνου, ο οποίος διασχίζει τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Ουγγαρία, τη Σλοβακία και την Τσεχία. Η δεύτερη επιλογή που εξετάζεται είναι ο ελληνοϊταλικός διάδρομος υδρογόνου, που καταλήγει στη Γερμανία μέσω Ιταλίας και Αυστρίας. Ο ελληνοϊταλικός διάδρομος υδρογόνου συγκαταλέγεται στα έργα PCI και αναμένεται σύντομα η έγκρισή του καταλόγου από την ΕΕ.
Πάντως, όπως έχει αναφέρει το energygame.gr, ένα σημαντικό ζήτημα που απασχολεί την αγορά είναι το γεγονός πως δεν υπάρχουν πολλές βιομηχανίες που να βρίσκονται δίπλα σε αγωγούς αερίου, πόσω μάλλον σε αγωγούς dedicated για τη μεταφορά υδρογόνου. Θεωρητικά, οι μονάδες παραγωγής του θα μπορούσαν να εγχέουν στο δίκτυο κατανάλωσης το παραγόμενο υδρογόνο, αλλά δεν υπάρχουν μελέτες για κάτι τέτοιο. «Άρα η εικόνα είναι πως το υδρογόνο στην Ελλάδα, εάν δεν έχει εξαγωγικό χαρακτήρα, δεν είναι βιώσιμο», αναφέρουν πηγές της αγοράς.
Διαβάστε περισσότερα στο energygame.gr
