Ενώ έχει ήδη ξεκινήσει η συζήτηση για το ποιος καλλιτέχνης, δημοσιογράφος ή ποδοσφαιριστής θα φιλοξενηθεί στα ευρωψηφοδέλτια των κομμάτων, απουσιάζει η κουβέντα για τη συνεχή διολίσθηση της Ευρώπης έναντι των διεθνών ανταγωνιστών της σε όλα τα επίπεδα! Και, όπως φαίνεται, θα φτάσουμε στις Ευρωεκλογές χωρίς να έχει υπάρξει ουσιαστικός διάλογος για τα απανωτά δυσάρεστα νέα, τα οποία περνούν από δίπλα μας ή πέφτουν πάνω μας χωρίς να προβληματιζόμαστε.
Για παράδειγμα, ουδείς ασχολήθηκε με ένα ενδιαφέρον κείμενο της (αμερικανικής) εταιρείας συμβούλων McKinsey, σύμφωνα με το οποίο η Ευρώπη πρέπει να λάβει άμεσα μέτρα σε επτά μέτωπα, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη ραγδαία υποχώρηση της ανταγωνιστικότητας έναντι ΗΠΑ και Κίνας. Ήρθε να μας τη θυμίσει ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημήτρης Παπαλεξόπουλος, στη συνέντευξη Τύπου (μία από τις σπάνιες!) που διοργάνωσε ο σύνδεσμος πριν από λίγες ημέρες.
Το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της Ευρώπης, λέει η McKinsey, βασιζόταν για δεκαετίες στη βιομηχανική αριστεία, στις συνεχείς καινοτομίες στα βιομηχανικά προϊόντα και τις διαδικασίες παραγωγής, στις πλέον εξελιγμένες εφοδιαστικές αλυσίδες του κόσμου, στην υψηλή εξειδίκευση του εργατικού δυναμικού, στη φθηνή ενέργεια και στη διαθεσιμότητα κεφαλαίων. Όμως εδώ και περίπου μια δεκαετία η κατάσταση έχει ανατραπεί. Οι μεγάλοι όμιλοι της Ευρώπης μεταξύ 2015 και 2022 δαπάνησαν τα μισά κεφάλαια (ως ποσοστό εσόδων) σε έρευνα και ανάπτυξη έναντι των ανταγωνιστών από τις ΗΠΑ. Αναπτύχθηκαν με χαμηλότερους ρυθμούς, με τη συνολική χρηματιστηριακή αξία των αμερικανικών εταιρειών να είναι 2,5 φορές υψηλότερη έναντι των ευρωπαϊκών στα τέλη του 2022. Η φθηνή ενέργεια είναι παρελθόν. Πρόκειται για ζητήματα που κατά τη McKinsey δεν είναι συγκυριακά, είναι συστημικά.
