«Η ΛΑΡΚΟ έχει πράσινο μέλλον με επενδύσεις στην υδρομεταλλουργία». Τάδε έφη από το βήμα του συνεδρίου της ΕΑΓΜΕ ο Δημήτρης Δημητριάδης, Σύμβουλος Διοίκησης της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, της εταιρείας που μαζί με την AD Holdings είχε αναδειχθεί προτιμητέος επενδυτής στην προηγούμενη διαδικασία ιδιωτικοποίησης που είχε δρομολογήσει το Δημόσιο, πλην όμως απέσυρε το ενδιαφέρον της το περασμένο καλοκαίρι.
Το μήνυμα του κ. Δημητριάδη έρχεται σε μια περίοδο που διατυπώνονται σκέψεις από ορισμένους κύκλους για επανέναρξη των διαγωνισμών που αφορούν τη ΛΑΡΚΟ, η οποία για να ξαναλειτουργήσει απαιτούνται σημαντικές επενδύσεις, ενώ διαθέτει ήδη λιμάνι για τη μεταφορά πρώτων υλών και έχει βασικές υποδομές. Ένα ζητούμενο που απασχολεί πλέον την αγορά είναι η μέθοδος αξιοποίησης του μεταλλεύματος.
Το στέλεχος της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ δήλωσε πως η εταιρεία με βάση τις αξιολογήσεις που έχει κάνει κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «το μέλλον της ΛΑΡΚΟ είναι πράσινο και πρότασή μας στην περιοχή του παλιού εργοστασίου είναι η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού, ανταγωνιστικού και οικονομικά ανθεκτικού τεχνολογικού κόμβου παραγωγής νικελίου, κοβαλτίου και άλλων στρατηγικών πρώτων υλών, που είναι απαραίτητα για την ασφάλεια προμηθειών της Ε.Ε. στους τομείς της άμυνας, της ενέργειας και της βιομηχανίας».
Σύμφωνα με τον κ. Δημητριάδη αυτός ο στόχος θα επιτευχθεί «με την εγκατάσταση ενός υδρομεταλλουργικού εργοστασίου, μιας επένδυσης που θα φθάσει στα 700 εκατ. ευρώ με δυνατότητα παραγωγής 20.000 τόνων νικελίου το χρόνο και 1.100 τόνων κοβαλτίου. Στο εργοστάσιο αυτό μπορεί να συνυπάρξει και να λειτουργήσει μονάδα ανακύκλωσης και ανάκτησης υπολειμμάτων, όπως χαλκού, δημιουργώντας έτσι ένα τεχνολογικό hub», ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ. Δημητριάδης.
Οι δηλώσεις του φαίνεται να παραπέμπουν σε αναθέρμανση του ενδιαφέροντος για την επαναλειτουργία και αξιοποίηση των μεταλλευμάτων της ΛΑΡΚΟ. Όπως πάντως έχει γράψει το energygame.gr για να πάρει σάρκα και οστά το σενάριο επαναλειτουργίας της ΛΑΡΚΟ θα χρειαστούν επενδύσεις και στον τεχνικό εξοπλισμό. Ένα άλλο ζήτημα είναι η μέθοδος αξιοποίησης του μεταλλεύματος. Η ΛΑΡΚΟ παρήγαγε σιδηρονικέλιο με τη μέθοδο της πυρομεταλλουργίας. Το σιδηρονικέλιο εμπεριέχει σε πολύ μεγάλο βαθμό το νικέλιο το οποίο χρησιμοποιείται από βιομηχανίες ανοξείδωτου χάλυβα, όμως μόνο το καθαρό νικέλιο μπορεί να κατευθυνθεί για την παραγωγή μπαταριών. Για να γίνει αυτό πρέπει εφαρμοσθεί η μέθοδος της υδρομεταλλουργίας. Με την ίδια διαδικασία παράγεται και το κοβάλτιο το οποίο είναι βασικό συστατικό των επαναφορτιζόμενων μπαταριών για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Μια βασική διαφορά ανάμεσα στις δύο τεχνολογίες είναι πως η υδρομεταλλουργία δεν είναι τόσο ενεργοβόρος όσο η πυρομεταλλουργία και απαιτεί λιγότερους εργαζόμενους. Ένα άλλο ζήτημα που αφορά την επαναλειτουργία της ΛΑΡΚΟ σχετίζεται με τις απαραίτητες επενδύσεις που θα πρέπει να γίνουν στο σκέλος της περιβαλλοντικής προστασίας, ώστε αυτή να ακολουθήσει τα σύγχρονα περιβαλλοντικά πρότυπα.
Διαβάστε περισσότερα στο energygame.gr
