Ο κόσμος κινδυνεύει να υποστεί οικονομικές απώλειες έως και 39 τρισ. δολ. έως το 2050 εξαιτίας της καταστροφής των υγροτόπων καθώς η κλιματική κρίση κυριαρχεί, σύμφωνα με έκθεση που δημοσίευσε την Τρίτη η Σύμβαση για τους Υγροτόπους.
Οι υγρότοποι, που στηρίζουν την αλιεία, τη γεωργία και την αντιπλημμυρική προστασία, εξαφανίζονται με τον ταχύτερο ρυθμό από κάθε άλλο οικοσύστημα. Σύμφωνα με τη διακυβερνητική έκθεση, το 22% των υγροτόπων – από τα γλυκά νερά, όπως οι τύρφες, τα ποτάμια και οι λίμνες, μέχρι τα παράκτια και θαλάσσια οικοσυστήματα όπως οι μαγκρόβιες εκτάσεις και οι κοραλλιογενείς ύφαλοι – έχει χαθεί από το 1970.
Η υποβάθμιση οφείλεται κυρίως σε αλλαγές στη χρήση γης, ρύπανση, επέκταση της γεωργίας, εισβολή ξενικών ειδών και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής – όπως η άνοδος της στάθμης της θάλασσας και οι παρατεταμένες ξηρασίες.
«Η κλίμακα της απώλειας και της υποβάθμισης είναι πέρα από ό,τι μπορούμε να αγνοήσουμε», δήλωσε ο Χιου Ρόμπερτσον, κύριος συντάκτης της έκθεσης.
Η έκθεση καλεί σε ετήσιες επενδύσεις ύψους 275 έως 550 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την αντιστροφή της καταστροφής των εναπομεινάντων υγροτόπων, σημειώνοντας ότι οι σημερινές δαπάνες αποτελούν μια «ουσιαστική υποεπένδυση» — χωρίς όμως να παρέχει συγκεκριμένα στοιχεία για το τρέχον επίπεδο χρηματοδότησης.
Περίπου 411 εκατομμύρια εκτάρια υγροτόπων έχουν χαθεί, έκταση αντίστοιχη με μισό δισεκατομμύριο ποδοσφαιρικά γήπεδα, ενώ το 25% όσων απομένουν βρίσκεται ήδη σε κατάσταση υποβάθμισης, σύμφωνα με την ίδια έκθεση.
Οι υγρότοποι προσφέρουν οικονομικά οφέλη όπως αντιπλημμυρική προστασία, καθαρισμό του νερού και αποθήκευση άνθρακα, υπηρεσίες κρίσιμες σε μια εποχή αύξησης της στάθμης των υδάτων και εντατικοποίησης των τροπικών καταιγίδων λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Επιπλέον, στηρίζουν τους τομείς της αλιείας και της γεωργίας και προσφέρουν πολιτιστικά και κοινωνικά οφέλη στις τοπικές κοινότητες.
Η έκθεση δημοσιεύθηκε μια εβδομάδα πριν από τη συνάντηση των μερών της Σύμβασης για τους Υγροτόπους στους Καταρράκτες Βικτωρίας, στη Ζιμπάμπουε – μιας παγκόσμιας συμφωνίας που υπεγράφη το 1971 και αριθμεί 172 κράτη, μεταξύ των οποίων η Κίνα, η Ρωσία και οι ΗΠΑ. Η σύνοδος συγκαλείται κάθε τρία χρόνια, αν και δεν είναι σαφές αν όλα τα κράτη θα στείλουν αντιπροσωπείες.
Η έκθεση υπογραμμίζει ότι η υποβάθμιση των υγροτόπων είναι ιδιαίτερα έντονη στην Αφρική, τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, ενώ επιδεινώνεται και στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική.
Ωστόσο, προγράμματα αποκατάστασης βρίσκονται σε εξέλιξη σε χώρες όπως η Ζάμπια, η Καμπότζη και η Κίνα, δείχνοντας ότι υπάρχει ακόμη περιθώριο δράσης για την αντιστροφή της καταστροφής.
