Οι μεγάλες οικονομίες της Ασίας, όπως η Κίνα και η Ινδία, θα πληγούν περισσότερο από την έλλειψη νερού, με τους τομείς της γεωργίας, της μεταποίησης και της πράσινης ενέργειας να επηρεάζονται πιο πολύ από τη λειψυδρία.
«Η έλλειψη νερού δεν είναι ζήτημα ενός τομέα αλλά ένα πολύ σοβαρό θέμα που υπερβαίνει ολόκληρη την οικονομία» ξεκαθαρίζει ο Arunabha Ghosh, ιδρυτής και CEΟ της ΜΚΟ, Council on Energy, Environment and Water (CEEW), με έδρα το Νέο Δελχί.
Μιλώντας στο CNBC, εξηγεί ότι από τη στιγμή που η Ασία αποτελεί σημαντικό κόμβο εκβιομηχάνισης με έντονα φαινόμενα αστικοποίησης, απαιτείται άφθονη ποσότητα νερού, η οποία δεν είναι δεδομένη ελέω κλιματικής αλλαγής και κακής διαχείρισης των υδάτινων πόρων.
«Δεν είναι μόνο οι παλιές βιομηχανίες, όπως η παραγωγή χάλυβα, αλλά και οι νεότερες, όπως η κατασκευή τσιπ (ημιαγωγοί) και η μετάβαση στην καθαρή ενέργεια, που θα απαιτήσουν πολύ νερό» δήλωσε. Και ξεκαθάρισε: «Η Ασία είναι η ατμομηχανή της παγκόσμιας ανάπτυξης και αυτές οι βιομηχανίες αποτελούν νέους μοχλούς για την οικονομική της ανάπτυξη».
Η παγκόσμια ζήτηση για γλυκό νερό αναμένεται να ξεπεράσει την προσφορά κατά 40% έως 50% μέχρι το 2030. Γι’ αυτό και ο CEO της CEEW καλεί τις ασιατικές οικονομίες «να κατανοήσουν ότι το νερό αποτελεί ένα περιφερειακό κοινό αγαθό», υπογραμμίζοντας πως «είναι προς το δικό τους συμφέρον να μετριάσουν τους κινδύνους που εμφανίζονται στον δρόμο τους, προκειμένου να αποτρέψουν τους οικονομικούς κλυδωνισμούς που θα επιφέρει η σοβαρή λειψυδρία».
Στην Ινδία ζει το 18% του παγκόσμιου πληθυσμού, ωστόσο οι υδάτινοι πόροι επαρκούν μόνο για το 4% του εγχώριου πληθυσμού. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, είναι η πιο υποβαθμισμένη σε νερό χώρα παγκοσμίως. Εδώ και δεκαετίες η κάλυψη των αναγκών σε νερό στηρίζεται στην εποχή των μουσώνων. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια η κλιματική αλλαγή προκαλεί περισσότερες πλημμύρες και ξηρασίες, έχοντας επιδεινώσει την έλλειψη νερού.
Το πρόβλημα με το νερό στην Κίνα
Στην ίδια «δύσκολη» θέση βρίσκεται και η Κίνα. Σύμφωνα με στοιχεία από το think tank «Lowy Institute», περίπου το 80% έως 90% των υπόγειων υδάτων της Κίνας είναι ακατάλληλα για κατανάλωση ελέω εκβιομηχάνισης, εξορύξεων και ορυχείων, την ώρα που οι μισοί υδροφόροι ορίζοντες είναι πολύ μολυσμένοι από μέταλλα για να χρησιμοποιηθούν στη γεωργία. Το 50% του νερού των ποταμών της είναι επίσης ακατάλληλο για κατανάλωση από τον άνθρωπο και το 25% δεν είναι ασφαλές για τη γεωργία.
Παρόλο που η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο στη μετάβαση προς την καθαρή ενέργεια, το σύστημα ηλεκτροδότησής της εξακολουθεί να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον άνθρακα. Και από τη στιγμή που δεν υπάρχει κατάλληλο νερό για τη βιομηχανία, δεν θα υπάρχει άνθρακας, άρα και ενέργεια για να κινήσει τις επιχειρήσεις και να δώσει ενέργεια στα νοικοκυριά.
«Το νερό είναι απαραίτητο για την παραγωγή ενέργειας από σταθμούς που λειτουργούν με άνθρακα. Όταν το νερό λιγοστεύει ή δεν είναι διαθέσιμο για την παραγωγή ενέργειας, ο εν λόγω σταθμός καθίσταται αναποτελεσματικός» σημειώνει ακόμη ο Ghosh.
