Το ΔΝΤ καλεί τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια σωτήρια οικονομική αφύπνιση, αφού προειδοποιεί ότι χωρίς μεταρρυθμίσεις σε βάθος για την αύξηση της παραγωγικότητάς της, η ΕΕ θα λιμνάζει με μέτρια ανάπτυξη. Η προειδοποίηση έρχεται λίγες ώρες μετά τις φθινοπωρινές προβλέψεις της Κομισιόν για το 2026, που δείχνουν σταθερή, αν και συγκρατημένη αναπτυξιακή πορεία για την Ευρωζώνη. Το ΑΕΠ αναμένεται να επιβραδυνθεί στο 1,2% στο μπλοκ (από 1,3% φέτος) και να παραμείνει σταθερό στο 1,4% σε ολόκληρη την Ε.Ε, ποσοστά που είναι σημαντικά χαμηλότερα από τα αντίστοιχα σε ΗΠΑ και Κίνα.
«Η Ένωση πρέπει να λάβει αποφασιστικά μέτρα για να απελευθερώσει την εσωτερική ανάπτυξη. Αυτό σημαίνει επιτάχυνση του έργου μας στην ατζέντα της ανταγωνιστικότητας, μεταξύ άλλων μέσω της απλούστευσης της ρύθμισης, της ολοκλήρωσης της ενιαίας αγοράς και της ενίσχυσης της καινοτομίας» τόνισε ο Επίτροπος Οικονομίας, Βάλντις Ντομπρόβσκις.
Οι καθοδικοί κίνδυνοι για την ΕΕ εξακολουθούν να κυριαρχούν
Οι καθοδικοί κίνδυνοι εξακολουθούν να κυριαρχούν», προειδοποιεί η εκτελεστική εξουσία της Ε.Ε. στην έκθεση. «Η επίμονη αβεβαιότητα σχετικά με την εμπορική πολιτική συνεχίζει να επηρεάζει αρνητικά την οικονομική δραστηριότητα, σε ένα περιβάλλον όπου οι δασμοί και οι μη δασμολογικοί περιορισμοί θα μπορούσαν να περιορίσουν την οικονομική ανάπτυξη περισσότερο από το αναμενόμενο. Μια περαιτέρω κλιμάκωση των γεωπολιτικών εντάσεων θα μπορούσε να εντείνει τους κραδασμούς από την πλευρά της προσφοράς» σημειώνεται στην έκθεση.
Λίγες ημέρες πριν, το ΔΝΤ μιλούσε για υπαρκτό κίνδυνος έκρηξης χρέους στην Ευρώπη έως το 2040, εξηγώντας μάλιστα και τους λόγους. Ποιοι είναι αυτοί: Οι αυξημένες πιέσεις για δαπάνες σε μία σειρά τομέων και το υψηλότερο κόστος δανεισμού. Mάλιστα το ΔΝΤ είχε χτυπήσει το καμπανάκι , και πριν από ένα μήνα, λέγοντας πως τo παγκόσμιο χρέος θα ξεπεράσει το 100% του ΑΕΠ έως το 2029.
Στο θέμα του ΔΝΤ και τις μεταρρυθμίσεις εστίασε η Les Echos. Όπως γράφει λοιπόν η γαλλική οικονομική εφημερίδα εφημερίδα, τίποτα δεν είναι γραμμένο στην πέτρα και η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να βγει από τον μαρασμό στον οποίο βρίσκεται.
ΔΝΤ: Η Ευρώπη εγκαθίσταται σε μια τροχιά αργής και μέτριας μεσοπρόθεσμης ανάπτυξης
«Η Ευρώπη εγκαθίσταται σε μια τροχιά αργής και μέτριας μεσοπρόθεσμης ανάπτυξης. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι σε καμία περίπτωση αναπόφευκτο», διαβεβαίωσε ο Alfred Kammer, διευθυντής της περιφέρειας Ευρώπης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), κατά τη διάρκεια εκδήλωσης που διοργανώθηκε την περασμένη Πέμπτη στην έδρα της Τράπεζας της Γαλλίας, στο Παρίσι. Προς το παρόν, το ΔΝΤ προβλέπει για την Ευρωζώνη ανάπτυξη μόλις 1,2% το 2025 και 1,1% το 2026. Θα φτάσει σε μια μέτρια κορύφωση στο 1,4% το 2027, υποστηριζόμενη εν μέρει από τις υψηλότερες δημόσιες δαπάνες στη Γερμανία. Αλλά το αποτέλεσμα θα είναι βραχύβιο, καθώς μεσοπρόθεσμα η ευρωπαϊκή ανάπτυξη θα πέσει ξανά στο 1,1%.
Η Ευρώπη κινδυνεύει να εισέλθει σε περίοδο στασιμότητας χωρίς άμεση δράση για την αντιμετώπιση της επιβράδυνσης της ανάπτυξης, της ασθενούς επενδυτικής δραστηριότητας και των αυξανόμενων γεωπολιτικών απειλών, είχε αναφέρει τον περασμένο Ιούνιο το ΔΝΤ.
Συνεχίζοντας, η Les Echos υπογράμμισε πως η Ευρώπη έχει ωστόσο τους πόρους για να τα πάει καλύτερα. Τον περασμένο Οκτώβριο, η Κιρισταλίνα Γκεοργκίεβα, γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, το είχε υπογραμμίσει, προτρέποντας τους Ευρωπαίους να κάνουν λιγότερα ωραία λόγια. Η Ευρώπη «διαθέτει τους ανθρώπινους, τεχνολογικούς και οικονομικούς πόρους που είναι απαραίτητοι για να αναπτυχθεί ταχύτερα.
«Το θεμελιώδες πρόβλημα έγκειται στην παραγωγικότητα: η Ευρώπη δεν στερείται ούτε κεφαλαίων ούτε εργατικού δυναμικού. Απλώς δεν καταφέρνει να αξιοποιήσει επαρκώς τους πόρους της. Σχεδόν τα τρία τέταρτα της διαφοράς με τις Ηνωμένες Πολιτείες εξηγούνται από την κατώτερη παραγωγικότητα», εξήγησε ακόμη.
Σε πολλές περιοχές, η απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα αντιπροσωπεύει ένα πολύ μικρό μερίδιο της συνολικής απασχόλησης.
Πώς μπορεί να δράσει η Ευρώπη;
Πώς μπορεί να δράσει η Ευρώπη; Περίπου το 60% του ΑΕΠ της ΕΕ παράγεται στους πόλους παραγωγικότητας της Ευρώπης, εκείνους τους τόπους που συγκεντρώνουν τις επιχειρήσεις, τους εργαζομένους και τις ιδέες. Αυτοί οι πόλοι επωφελούνται από ένα φυσικό πλεονέκτημα όσον αφορά την παραγωγικότητα: οι επιχειρήσεις μπορούν να μοιραστούν σημαντικότερους πόρους, να αποκτήσουν πρόσβαση σε ευρύτερες αγορές και να εμπνεύσουν η μία την άλλη αμοιβαία.
«Ας σκεφτούμε τη Silicon Valley, τον διάδρομο της Benelux, τη ζώνη υψηλής τεχνολογίας της Βαυαρίας ή την περιοχή Ile-de-France», τόνισε ο Alfred Kammer. Ένας από τους τρόπους ενίσχυσης της παραγωγικότητας θα ήταν ο αποκερματισμός της Ευρώπης. Έτσι, εντός της ΕΕ, το κόστος εμπορίου μεταξύ κρατών ισοδυναμεί με έναν μέσο δασμό 40% στα εμπορεύματα. Αυτό είναι «πολύ περισσότερο από αυτό που αντιμετωπίζουν οι αμερικανικές επιχειρήσεις που εμπορεύονται μεταξύ Πολιτειών», υπογράμμισε ο διευθυντής.
Αν η Ευρώπη κάλυπτε τα κενά της σε θέματα εθνικής δομικής πολιτικής σε σχέση με τα παγκόσμια πρότυπα και μείωνε τα διασυνοριακά εμπόδια στο εμπόριο και στην κινητικότητα του εργατικού δυναμικού στα επίπεδα που παρατηρούνται μεταξύ των αμερικανικών Πολιτειών, η παραγωγικότητα, και κατά συνέπεια το κατά κεφαλήν εισόδημα, θα μπορούσε να αυξηθεί κατά περίπου 20% σύμφωνα με τους υπολογισμούς του πολυμερούς οργανισμού.
Ένα άλλο μειονέκτημα: ο χαμηλός δυναμισμός του ιδιωτικού τομέα. Σε πολλές περιοχές, η απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα αντιπροσωπεύει ένα πολύ μικρό μερίδιο της συνολικής απασχόλησης, γεγονός που φρενάρει την καινοτομία και τον ανταγωνισμό.
Η ανάπτυξη απαιτεί επίσης χρηματοδοτήσεις. Όμως, το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα παραμένει εξίσου κατακερματισμένο. Τα επιχειρηματικά κεφάλαια (venture capital) είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις έχουν κατά δύο τρίτα λιγότερες πιθανότητες να λάβουν χρηματοδοτήσεις σε επιχειρηματικά κεφάλαια από τις αντίστοιχες αμερικανικές, και όταν τις λαμβάνουν, τα ποσά είναι περίπου τα μισά, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Alfred Kammer, ο οποίος σημειώνει ότι πάνω από το 60% των επενδυτών σε επιχειρηματικά κεφάλαια προέρχονται από την ίδια χώρα με τη start-up, έναντι μόλις 30% για τις αμερικανικές Πολιτείες.
Αυτό περιορίζει το μέγεθος των επιχειρήσεων και τον ανταγωνισμό. Για το ΔΝΤ, μια εναρμόνιση των νομικών καθεστώτων των επιχειρήσεων θα μπορούσε να αυξήσει τις διασυνοριακές ροές επιχειρηματικών κεφαλαίων στην ΕΕ κατά περίπου 13%, και μια απλοποίηση των διαδικασιών παρακράτησης φόρου στην πηγή κατά περίπου 20%.
