Του Νίκου Ρογκάκου
Η ΕΕ εν μέσω πανδημίας αδυνατεί να ενισχύσει άμεσα τη ρευστότητα των κρατών – μελών και οι αγκυλώσεις της ευρωζώνης καταφέρνουν να τροφοδοτούν την ύφεση.
Η Κομισιόν μπορεί να ανακοίνωσε παράταση της ρήτρας διαφυγής μέχρι το 2023, για την μείωση του λογαριασμού της ζημιάς από την πανδημία, που εξασφαλίζει τα περιθώρια ελιγμών για την εφαρμογή ενός προγράμματος μόνιμων μειώσεων στα φορολογικά βάρη που σηκώνουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις, όμως το ερώτημα είναι ότι δεν έχει κόψει νέο χρήμα και αυτά που έχουν προϋπολογιστεί για την Ευρώπη «δεν φτάνουν ούτε για ζήτω».
Και ερωτάται η Κομισιόν (όπως λένε και στις επίκαιρες ερωτήσεις που καταθέτουν οι βουλευτές στο Κοινοβούλιο):
- Γιατί η ΕΚΤ δεν αποφασίζει αν αποδεσμεύσει και «νέο χρήμα» για τα κράτη μέλη της με ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής, όπως έχει κάνει ήδη;
- Γιατί οι Κυβερνήσεις δεν συνεννοούνται σε μία Σύνοδο Κορυφής να διπλασιάσουν τις επιχορηγήσεις και να μειώσουν τα δάνεια, ώστε να πάρουν ανάσα οι οικονομίες
- Για ποιο λόγο δεν μειώνεται η φορολογία επιχειρήσεων και νοικοκυριών για τα επόμενα δύο έτη, με συγκεκριμένο ποσοστό σε κάθε κράτος μέλος; (Κατά παρέκκλιση)
- Να μας εξηγήσουν οι Κυβερνήσεις: σκέφτονται να έρθουν σε συμφωνία για τα ελλείμματα και τα πλεονάσματα στα κράτη μέλη, δίνοντας χρόνο στις οικονομίες και τα νοικοκυριά να ορθοποδήσουν;
Καταλαβαίνουμε ότι η οικονομία έχει τους δικούς της κανόνες, όμως οι πολίτες είναι πάνω από κάθε οικονομία και από κάθε Κυβέρνηση, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε.
Επίσης, τονίζεται από την Κομισιόν, ότι «όποιο κράτος υιοθετήσει μόνιμα μέτρα, θα πρέπει αυτά να και είναι δημοσιονομικά ουδέτερα. Εφόσον η υγειονομική κρίση αρχίζει να υποχωρεί, τότε και τα μέτρα στήριξης πρέπει να περιορίζονται και να υποκαθίστανται από μέτρα ανάκαμψης. Η απόσυρση τους θα πρέπει να γίνεται σταδιακά». Αυτό το σταδιακά πρέπει να αποσαφηνίσουν, γιατί εάν γίνουν σε μικρό χρονικό διάστημα, τότε θα έχουμε «δράματα» και νέες περιπέτειες.
Με βάση τα παραπάνω ο σχεδιασμός του οικονομικού επιτελείου προβλέπει την αντικατάσταση των οριζόντιων και γενικευμένων μέτρων στήριξης και την εφαρμογή ενός νέου μοντέλου ενισχύσεων και κινήτρων σε επιχειρήσεις με κριτήρια την πτώση του τζίρου, το είδος της δραστηριότητα και την συμμετοχή τους στη παραγωγική και αναπτυξιακή διαδικασία.Βέβαια, σύμφωνα με πηγή του υπουργείου Οικονομικών, μέτρα όπως το χαράτσι της εισφοράς αλληλεγγύης, όπου φέτος έχει ανασταλεί για τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα αλλά και για τα εισοδήματα που πρόκειται να αποκτηθούν από επιχειρηματική δραστηριότητα, μερίσματα, ενοίκια και τόκους ή η νέα μείωση στις ασφαλιστικές εισφορές, θα μπορούσαν να μπουν σε μία τροχιά μονιμοποίησης. Ωστόσο πρόκειται για ένα σενάριο που συγκεντρώνει μεγάλο βαθμό δυσκολίας αφού στις κατευθυντήριες οδηγίες της Κομισιόν ξεκαθαρίζεται ότι τα κράτη θα πρέπει να αποφεύγουν τη δημιουργία μόνιμης επιβάρυνσης στα δημόσια οικονομικά.
Και βέβαια, όσο τα περιοριστικά μέτρα επεκτείνονται, μήνα με το μήνα και εβδομάδα με την εβδομάδα, ο λογαριασμός της ύφεσης αυξάνει (δεν αποκλείουν οικονομολόγοι ακόμα και πάνω από 15% το πρώτο τρίμηνο του έτους), οι προοπτικές ανάκαμψης ψαλιδίζονται ( στο 3% ανεπίσημα ο πήχης με το 4,8% του προϋπολογισμού για το 2020 να είναι ξεπερασμένο) ενώ παράλληλα δημοσιονομικοί και ταμειακοί προβληματισμοί έρχονται στο προσκήνιο.
