*** Τελικά, από τότε που σας έγραψα ότι θα ασχολούμαι με τον Αλέξη Τσίπρα μόνο όταν έχω να γράψω κάτι -πραγματικά- ενδιαφέρον, έχω την εντύπωση ότι πέφτω συνεχώς πάνω σε ειδήσεις που τον αφορούν. Θα το κοιτάξω. Μπορεί και να οφείλεται στη στέρηση.
*** Μέχρι τότε, να σας ενημερώσω ότι ο πρώην πρωθυπουργός ζήτησε από τους συνεργάτες του, που «τρέχουν» το Ινστιτούτο του, να πυκνώσουν τις εκδηλώσεις του. Και μάλιστα, ανά την Ελλάδα.
*** Όπερ σημαίνει ότι ο Τσίπρας το πήρε απόφαση να βγει και στην περιφέρεια. Δεν μου έχουν διευκρινίσει αν οι εκδηλώσεις αυτές θα γίνονται παράλληλα με τις παρουσιάσεις του βιβλίου που γράφει και θα εκδώσει εκεί γύρω στον Νοέμβριο.
*** Αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Το σημαντικότερο είναι ότι ο πρόεδρος έχει πάρει απόφαση να φτιάξει το κόμμα και να το επικοινωνήσει. Απλώς θέλει να πάρει κλίμα και από την επαρχία. Εξ ου και οι πολλές εκδηλώσεις και παρουσιάσεις.
*** Αν μαζέψουν κόσμο, θα έχουμε ανακοινώσεις, ενδεχομένως και έως στο τέλος του έτους. Αν πάλι όχι, τότε θα κάνει την καρδιά του πέτρα και θα περιμένει έως τις επόμενες εκλογές. Όπως του λένε οι Γάλλοι σύμβουλοί του.
*** Τόσο απλά.
*** Κι από την Αμαλίας θα σας πάω στη Χαριλάου Τρικούπη. Εκεί όπου μου λένε ότι περιμένουν τα γκάλοπ του φθινοπώρου για να πάρουν τις οριστικές αποφάσεις τους για το πώς θα πορευτούν από εδώ και στο εξής. Ανεξαρτήτως αυτού, όμως, έχω να σας μεταφέρω δυο πράγματα:
*** Το πρώτο έχει να κάνει με την απόφαση του προέδρου να θέσει το κόμμα σε εκλογικό συναγερμό από τον Σεπτέμβριο. Κι άρα να κόψει τον βήχα σε όσους ήθελαν να ανεβάσουν τους αντιπολιτευτικούς τόνους από το φθινόπωρο. Έχω υπ’ όψιν δυο-τρεις (κι εσείς φαντάζομαι το ίδιο).
*** Το δεύτερο έχει να κάνει με την (κατ’ αρχήν, αυτήν τη φορά) απόφαση του προέδρου το συνέδριο να πάει προς το τέλος του τρέχοντος έτους. Ο Ανδρουλάκης έχει προφανώς τους λόγους του. Να σας γράψω έναν, κατά τη γνώμη μου τον βασικότερο;
*** Ο ίδιος και το επιτελείο του θεωρούν ότι τα γκάλοπ του φθινοπώρου θα καταγράψουν την ανοδική πορεία του ΠΑΣΟΚ στην κοινή γνώμη. Γι’ αυτό. Τώρα, αν δεν την καταγράψουν, εδώ θα ‘μαστε για να σας ενημερώσουμε.
*** Με την ευκαιρία, αντιλαμβάνομαι ότι Χάρης Δούκας και Μανώλης Χριστοδουλάκης τα ξαναβρήκαν. Και συμπορεύονται.
*** Δεν υπάρχει διεθνής σύνοδος στην οποία να συμμετέχουμε ή διεθνής επαφή που κάνουμε, ως χώρα, στην οποία να μην ακούμε την ίδια προτροπή: δώστε κανένα όπλο στην Ουκρανία. Γερμανοί, Γάλλοι, όλοι. Αλλά από ποια να δώσουμε; Από αυτά που δεν έχουμε ή από αυτά που χρειαζόμαστε;
*** Τέλος πάντων, αυτή η ιστορία πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει. Μαζί με την πίεση. Γιατί θα ήθελα πολύ να δω πόσοι από αυτούς που μας «προτρέπουν» θα έδιναν όπλα αν είχαν στη γειτονιά τους την Τουρκία. Που έχει τη λογική του Καραγκιόζη: «Τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου».
*** Αλλά τέλος πάντων. Όλα τα παραπάνω τα γράφω επειδή ακούω ότι μπορεί και να στείλουμε ως βοήθεια κάποια παλιά οπλικά, σοβιετικής κατασκευής, που είναι έτοιμα προς απόσυρση. Θα τα πάρουν; Βεβαίως. Επειδή δεν θα χρειαστεί καθόλου να εξασκηθούν στη χρήση τους. Τα ξέρουν.
*** Ωστόσο, ακόμα δεν είναι σίγουρο ότι θα τα δώσουμε (κι αυτά).
