*** Ποιο είναι το μόνιμο άγχος των επιχειρηματιών όταν σκάνε έκτακτες πολιτικές εξελίξεις; Αν θα επηρεάσουν και πόσο τα projects που βρίσκονται σε εξέλιξη. Ειδικά, αν είναι κρατικού ενδιαφέροντος. Το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό, αποκλειστικά. Θα έλεγε κανείς ότι είναι περισσότερο νοτιοευρωπαικό. Για παράδειγμα, συναντάται συχνά στην Ιταλία και την Ισπανία επίσης. Αλλά εμάς, μας ενδιαφέρει η Ελλάδα. Κι εν προκειμένω, επανέρχεται και πάλι στο προσκήνιο ενόψει του φθινοπώρου.
*** Δεν έχουν προκηρυχθεί καλά – καλά οι πρόωρες εκλογές του Σεπτεμβρίου κι αν κάνει κανείς μια βόλτα στα γραφεία των μεγάλων ομίλων αντιλαμβάνεται ότι όχι απλά τις έχουν προεξοφλήσει, αλλά αναλύουν και τις …επιπτώσεις στις δουλειές τους. Για παράδειγμα, όλοι αναρωτιούνται «αν θα πάνε πίσω οι διαδικασίες για την Αττική Οδό» ή «πόσο θα επηρεαστεί ο διαγωνισμός για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης». Μεταξύ μας, δεν έχουν και πολύ άδικο.
*** Η Αλεξανδρούπολη είναι να βγει μέχρι τέλη Ιουλίου. Δηλαδή, να κατατεθούν οι προσφορές μέχρι να τελειώσει ο μήνας. Θα βγει όμως ή θα πάει προς τα πίσω; Πάντως, θα είναι κρίμα να καθυστερήσει. Η προεργασία έγινε, η προσπάθεια το ίδιο, όλα είναι έτοιμα, γιατί να αναβληθούν οι διαδικασίες για το 67% του λιμανιού; Αν κι αυτό, επειδή έχει μια ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία, κάτι μου λέει ότι θα συνεχίσει απερίσκεπτα το δρόμο του. Για όλα τα υπόλοιπα όμως δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά…
*** Τρέχουν και δεν φτάνουν οι Τούρκοι. Και μην ακούτε τι γράφουν και τι λένε απέναντι για τη «νίκη» του σουλτάνου στη Μαδρίτη κλπ, κλπ. Ο μεγάλος στόχος τους, που ήταν να πάρουν άμεσα αμερικανικά F-16, εξακολουθεί να είναι απόμακρος, στην πραγματικότητα. Τον βλέπουν με το κιάλι.
*** Κι αυτό γιατί, ό,τι και να γίνει στο τέλος της ημέρας, την τελική έγκριση θα πρέπει να δώσει η αρμόδια Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας του αμερικανικού Κογκρέσου. Κι από εκεί, μέχρι το τέλος του χρόνου τουλάχιστον, δεν περνά τουρκικό κουνούπι. Μετά βλέπουμε.
*** Γι αυτό, μην απορήσετε αν τελικά τις επόμενες εβδομάδες διαβάσετε την είδηση ότι η «περήφανη» τουρκική αεροπορία, τελικά, τα αποκτά τα …μεταχειρισμένα Eurofighter. Κι αυτό γιατί είναι τα μόνα άμεσα διαθέσιμα στην αγορά, τα οποία μπορούν να ισορροπήσουν, κάπως, την ελληνική υπεροπλία στον αέρα, προσεχώς.
*** Τα Eurofighter δεν είναι πέμπτης γενιάς, ούτε καν τεσσεράμισι. Μάλλον προς το τρεισήμισι γέρνουν. Και θα’ χουν απέναντι τους τα Rafale. Ούτε ψύλλος στον κόρφο τους δηλαδή κι αυτό οι Τούρκοι το ξέρουν. Αλλά δεν έχουν και πολλά περιθώρια αντίδρασης, προς το παρόν.
*** Μέτρα, για ένα πολύ δύσκολο ενεργειακά χειμώνα εξετάζουν στην κυβέρνηση. Και καλά κάνουν, γιατί όλα δείχνουν ότι θα είναι. Οι Ρώσοι θα την κλείσουν ολοκληρωτικά την κάνουλα του φυσικού αερίου κι επ’ αυτού δεν έχει πλέον κανείς καμία αμφιβολία πλέον. Ούτε στην Αθήνα, ούτε στις Βρυξέλλες.
*** Βέβαια, είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις, όπου το πρόβλημα θα είναι ακόμα μεγαλύτερο στη Γερμανία απ’ ό,τι στην Ελλάδα ή τον υπόλοιπο ευρωπαϊκό νότο. Και θα ‘χει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πως θα αντιδράσουν – μια φορά – και οι Γερμανοί στα δύσκολα.
*** Αν και αν κρίνει κανείς από μια ατάκα του καγκελάριου Σολτς, προσωπικά προτιμώ να μην μάθω ποτέ. Τι φέρεται να είπε σε άλλους Ευρωπαίους ηγέτες; Ότι θα κάνει οικονομία. Πώς; Περιορίζοντας ακόμα και το πλύσιμο (του)…
