*** Στις 20 Σεπτεμβρίου θα πάρει το αεροπλάνο για τη Νέα Υόρκη ο Έλληνας πρωθυπουργός. Κατ’ αρχήν, να ξεκαθαρίσω ότι πρόκειται για ένα προγραμματισμένο ταξίδι, εδώ και καιρό.
*** Πηγαίνει στο «μεγάλο μήλο» για την ετήσια Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Όμως, η συγκυρία που γίνεται αυτή η επίσκεψη, «του ‘ρχεται λουκούμι». Για πολλούς λόγους.
*** Ο πρώτος είναι ο προφανής: Θα έχει την ευκαιρία να προωθήσει τις ελληνικές θέσεις, για μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα, αρχής γενομένης από τα εθνικά.
*** Υπάρχει ωστόσο και ο αφανής: Θα έχει την ευκαιρία να ξαναφτιάξει το διεθνές προφίλ του, που έχει πληγεί από το μπαράζ των ξένων δημοσιευμάτων, σχετικά με την υπόθεση των υποκλοπών στην Ελλάδα, αλλά και το προσφυγικό.
*** Γι’ αυτό, όπως μαθαίνω, έχει ζητήσει δύο πράγματα από το επιτελείο του: α) να του κλείσουν όσο το δυνατόν περισσότερα ραντεβού με ξένους ηγέτες στο περιθώριο της Γενικής Συνόδου, β) να του κανονίσουν όσο το δυνατόν περισσότερες συναντήσεις με τα επιτελεία μεγάλων αμερικανικών ΜΜΕ, συνεντεύξεις, παρουσιάσεις κλπ.
*** Η πρέσβειρα της Ελλάδας στις ΗΠΑ Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου έχει αναλάβει το βασικό καθήκον για όλα τα παραπάνω. Θεωρείται και είναι πολύ ικανή, με καλές «άκρες» κι έχει φέρει σε πέρας πολύ δυσκολότερες αποστολές, στο πρόσφατο αλλά και στο απώτερο παρελθόν.
*** Πόσο μεγάλος είναι τελικά ο κίνδυνος να ζήσει (και) η Ελλάδα ό,τι ζει αυτές τις ώρες η Ιταλία, τόσο στο επίπεδο της πολιτικής αστάθειας όσο και σ’ αυτό της οικονομικής ανισορροπίας που θα προκαλέσει;
*** Το ερώτημα μόνο θεωρητικό δεν είναι, αν το καλοσκεφτείτε. Γιατί αν η ΝΔ δεν εξασφαλίσει αυτοδυναμία στις δεύτερες κάλπες, όποτε κι αν αυτές στηθούν, τότε, ποια θα είναι η λύση;
*** Οι τρίτες κάλπες, η συγκυβέρνηση (μεταξύ ποιων) ή κάποιο άλλο σενάριο, πιο ευφάνταστο; Και πώς θα αντιδράσουν σ’ αυτή την περίπτωση οι αγορές;
*** Αν κρίνει κανείς από τις αγριότητες που ετοιμάζονται στην Ιταλία, όπου τα hedge funds ξεκίνησαν ήδη τις «χαμηλές πτήσεις» τους, τίποτα το θετικό δεν προμηνύεται.
*** Και θυμίζω ότι η Ιταλία είναι η τρίτη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομία. Η ελληνική; Έχοντας μάλιστα την εμπειρία της τελευταίας υπερδεκαετούς κρίσης;
*** Από τα μέσα του 2027 φιλοδοξεί η Κύπρος να ξεκινήσει τις εξαγωγές φυσικού αερίου από το κοίτασμα που βρέθηκε στο θαλάσσιο οικόπεδο 10. Πόσο αισιόδοξο είναι το σενάριο;
*** Στη Λευκωσία, το χαρακτηρίζουν «ρεαλιστικό» και δίνουν ραντεβού για τον Μάιο – Ιούνιο του 2027.
*** Η αλήθεια είναι ότι το εγχείρημα θα είναι (πολύ) σύνθετο, ιδιαίτερα αν λάβει κανείς υπόψη του τον παράγοντα «Τουρκία».
*** Πώς σκοπεύουν να τον διαχειριστούν; Κατ’ αρχήν, αποδεικνύοντας κι εμπράκτως ότι απ’ αυτή την ιστορία κερδισμένη θα βγει και η τουρκοκυπριακή πλευρά. Απαντήσεις σε όλα τα πώς και τα γιατί, αναμένονται σύντομα.
*** Υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο σχέδιο, που θα εφαρμόσει η ελληνική πλευρά, για να αντιμετωπίσει την επερχόμενη ενεργειακή κρίση φέτος τον χειμώνα;
*** Όχι. Αυτό που έχει αποφασισθεί είναι να κλεισθούν όσο το δυνατόν περισσότερες συμφωνίες αγοράς (με Σαουδική Αραβία, Κατάρ κι όχι μόνο) και να αξιοποιηθεί στο έπακρο η Ρεβυθούσα.
*** Αν όλα πάνε καλά, τους μήνες που έρχονται στον εκεί σταθμό υποδοχής θα «πιάνει» ένα φορτίο LNG κάθε 48 ώρες.
*** Κι αυτό είναι μόνο η αρχή…
