*** Πρέπει να το αποδεχτούμε: Σε κάποιους βασικούς τομείς, η Τουρκία έχει πάει σε άλλο level. Όπως, για παράδειγμα, στον εξοπλιστικό. Και δεν θα αναφερθώ στα drones, που λίγο-πολύ το ξέρουμε όλοι, αλλά θα πάω λίγο πιο κάτω. Στα μαχητικά αεροσκάφη.
*** Ναι, καλά διαβάσατε. Και θα σημειώσω, αν δεν το έχετε ήδη πληροφορηθεί, ότι η Τουρκία θα εξάγει 48 μαχητικά αεροσκάφη, τύπου KAAN, δικής της κατασκευής, στην Ινδονησία.
*** Το ανακοίνωσε, καμαρώνοντας σαν παγόνι, προ ημερών, ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος, Ερντογάν, υποστηρίζοντας ότι η εξέλιξη αυτή σηματοδοτεί την πρώτη συμφωνία εξαγωγής του ΚΑΑΝ.
*** Μόνο που ξέχασε να πει κάτι σημαντικό: Ότι, δηλαδή, το εν λόγω μαχητικό βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της ανάπτυξης. Συνεπώς, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πότε και πώς αυτή η συμφωνία θα υλοποιηθεί.
*** Από την άλλη, όμως, το γεγονός ότι η ίδια αυτή συμφωνία αποδεικνύει την πρόοδο της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας δεν μπορεί κανείς να το παραβλέψει. Τώρα, αν θα τα παραδώσουν κιόλας στην ώρα τους, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
*** Για την ιστορία και μόνο, θα θυμίσω ότι:
α) το πρώτο τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος πέμπτης γενιάς, KAAN, ολοκλήρωσε με επιτυχία την πρώτη του πτήση το 2024 και οι πρώτες μονάδες του αναμένεται να παραδοθούν το 2028,
β) μετά την Ινδονησία, τόσο το Πακιστάν, όσο και το Αζερμπαϊτζάν, που έχουν επίσης ισχυρούς αμυντικούς δεσμούς με την Τουρκία, φέρονται να ενδιαφέρονται να αγοράσουν μαχητικά αεροσκάφη του ίδιου τύπου.
*** Βέβαια, από την άλλη, και η Ελλάδα κάνει σημαντικά βήματα, τα οποία προτιμά να μην τα διαφημίζει και καλά κάνει. Υπό έναν όρο: Αρκεί να τα αξιοποιεί. Πάρτε, για παράδειγμα, την περίπτωση του λιμανιού της Βεγγάζης, στη Λιβύη.
*** Πόσοι ξέρατε ότι ένα μεγάλο μέρος του project της ανακατασκευής του καλύφθηκε με ελληνική παρέμβαση; Είτε δηλαδή με απευθείας ελληνικά κεφάλαια, είτε με ευρωπαϊκά, αλλά κατόπιν ενεργειών της Αθήνας.
*** Κι όμως, η χώρα μας, μέχρι τώρα, ελάχιστα έχει αξιοποιήσει αυτήν την κίνηση, που αποδείχθηκε ζωτικής σημασίας για την επιβίωση του ανατολικού μέρους της Λιβύης. Κι αναρωτιέμαι: Αν το ίδιο είχε γίνει από τους Τούρκους, πόσα ανταλλάγματα θα είχαν απαιτήσει -και πιθανόν θα είχαν εξασφαλίσει- από τους Λίβυους;
*** Ο ίδιος κανόνας ισχύει επίσης και για τους Ιταλούς, των οποίων η παρουσία στη Λιβύη γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη, σχεδόν από μέρα σε μέρα.
*** Η εξέλιξη έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, ακόμα και στη βάση της εκδήλωσης πρόθεσης. Ο λόγος αφορά το ενδεχόμενο επανόδου, στην κυπριακή αγορά, της γερμανικής τράπεζας Deutsche Bank. Για την ιστορία, να αναφέρω εδώ ότι η Deutsche έφυγε από την Κύπρο το 2016.
*** Γιατί; Λόγω της οικονομικής κρίσης που είχε προηγηθεί και κατ’ επέκταση λόγω του υψηλού ρίσκου που υπήρχε τότε (και) στην κυπριακή οικονομία. Φαίνεται, όμως, ότι έρχεται η ώρα της επιστροφής.
*** Για την ιστορία, να σημειώσω επίσης ότι η Deutsche Bank είναι η πιο ενεργή Ευρωπαϊκή Τράπεζα σε διεθνείς πληρωμές. Συνεπώς, η επάνοδός της αναμένεται ότι θα συμβάλει τα μέγιστα στην επανατοποθέτηση του νησιού.
*** Κάποια στιγμή, μεγάλες διεθνείς επιστροφές θα δούμε και στην Ελλάδα. Η UniCredit είναι απλώς μια ένδειξη…
