Η έλλειψη πόρων αποτελεί μεγάλο ανάχωμα στην καταπολέμηση της κλιματικής κρίσης. Είναι ένα ζήτημα που απασχολεί κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς, που έχουν θέσει σε προτεραιότητα την πράσινη μετάβαση, λόγω της απότομης αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη και των ακραίων καιρικών φαινομένων. Η ΕΕ και οι ΗΠΑ έχουν δρομολογήσει προγράμματα με επιδοτήσεις της τάξεως των εκατοντάδων δισ. δολαρίων για να επιτύχουν τη μείωση των εκπομπών ρύπων.
Όμως ο παγκόσμιος «λογαριασμός» εκτιμάται στα 9 τρισ. δολάρια ετησίως έως το 2030, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα. Ο διεθνής οργανισμός υπό την καθοδήγηση του νέου επικεφαλής, Ατζέι Μπάνγκα, έχει καταφέρει να ενισχύσει τη δανειοδοτική ικανότητα κατά περίπου 4 τρισ. δολάρια και δεσμεύτηκε να αυξήσει το μερίδιό του στην ετήσια κλιματική χρηματοδότηση στο 45% έως το 2025. Αλλά «κανένα ποσό αποκλειστικά από πολυεθνικές τράπεζες δεν είναι αρκετό για να καλυφθούν οι δαπάνες προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή και την επιβράδυνση της υπερθέρμανσης του πλανήτη», τόνισε ο ίδιος. Χρειάζεται και η συμβολή του ιδιωτικού τομέα.
Οι κυβερνήσεις του Παγκόσμιου Νότου, μιας γεωγραφικής περιοχής που επωμίζεται δυσανάλογα τις επιπτώσεις από την κλιματική κρίση, δεν έχουν τους πόρους για να χρηματοδοτήσουν την πράσινη μετάβαση, όπως το Πακιστάν. Σε άλλες περιπτώσεις, προτεραιότητα έχει η ταχύρρυθμη ανάπτυξη με κάθε κόστος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η χαλάρωση του κανονιστικού πλαισίου για προστασία του Αμαζονίου επί διακυβέρνησης Μπολσονάρο. Κυβερνώντες στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική προάγουν την εκμετάλλευση των αποθεμάτων ορυκτού πλούτου ως βασικό μοχλό για την οικονομική τους πρόοδο και τονίζουν πως τα πλουσιότερα κράτη ευθύνονται, κυρίως, για τις αυξημένες εκπομπές ρύπων παγκοσμίως.
Οι αρμόδιοι υπουργοί και αξιωματούχοι του ΟΗΕ βρέθηκαν στην Ουάσιγκτον από τις 16 έως τις 20 Απριλίου για τις εαρινές εργασίες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Παγκόσμιας Τράπεζας, με σκοπό να συζητηθεί πώς μπορεί να γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα στον πλούσιο και τον φτωχό κόσμο.
Με αφορμή την Ημέρα της Γης, στις 22 Απριλίου, ο τωρινός Μάρτιος αποτελεί στυγνή υπενθύμιση πως το Φαινόμενο του Θερμοκηπίου απαιτεί συντονισμένες και όχι μεμονωμένες πρωτοβουλίες μεταξύ κυβερνήσεων. Ο περασμένος μήνας ήταν ο 10ος θερμότερος όλων των εποχών που έχει καταγραφεί στην ιστορία, με τη σκόνη από την παρατεταμένη ξηρασία της Αφρικής να βαραίνει την ευρωπαϊκή ατμόσφαιρα. Επιστημονική μελέτη που δημοσιοποιήθηκε τον Οκτώβριο καταλήγει στο συμπέρασμα πως ήταν πολυάριθμα τα αρνητικά ρεκόρ που κατέδειξαν πέρυσι ότι επιδεινώνεται η κλιματική κρίση, συμπεριλαμβανομένης της ανόδου της θερμοκρασίας στην ατμόσφαιρα και στους ωκεανούς και της μείωσης του στρώματος πάγου στη θάλασσα.
Η κρισιμότητα των καιρικών συνθηκών έχει αναγκάσει τους διεθνείς οργανισμούς να συμπεριλάβουν το κλίμα στην ατζέντα τους. Λίγο πριν από την έναρξη των εαρινών εργασιών της Παγκόσμιας Τράπεζας, ο επικεφαλής, Ατζέι Μπάνγκα, σκιαγράφησε μια αναδιάταξη προτεραιοτήτων του οργανισμού. Σε βιντεοσκοπημένο μήνυμα τόνισε πως ο κόσμος είναι αντιμέτωπος με αλληλένδετες προκλήσεις και έθεσε το ζήτημα της κλιματικής κρίσης στην ίδια συνομοταξία με τη συσσώρευση χρέους και την επισιτιστική ανασφάλεια και ευθραυστότητα. Κατέληξε δε στο συμπέρασμα πως είναι επιτακτική η ανάγκη επιτάχυνσης στην πρόσβαση καθαρής ατμόσφαιρας, νερού και ενέργειας.
Πρόκληση στην επόμενη Διάσκεψη του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (Cop29), η οποία έχει δρομολογηθεί για τις 11 με 22 Νοεμβρίου στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, είναι να οριστεί ένας νέος οικονομικός στόχος, ώστε να δημιουργηθούν κίνητρα για την πράσινη μετάβαση των φτωχών χωρών. Ο Σάιμον Στιλ, αρμόδιος του ΟΗΕ για το κλίμα, δήλωσε πρόσφατα στο Λονδίνο πως θα πρέπει να ληφθούν έμπρακτα μέτρα στο Μπακού. «Υπάρχει πληθώρα θεωριών», είπε επιγραμματικά, υπονοώντας πως οι υποσχέσεις δεν αρκούν για την καταπολέμηση της κλιματικής κρίσης, που γιγαντώνεται από τη μία ημέρα στην άλλη.
