Η τροπολογία που διευκολύνει τις λιμενικές (μαρίνες) και τις τουριστικές επενδύσεις στη χώρα μας μπορεί να πέρασε στα ψιλά, αφού τα φώτα της δημοσιότητας, στο νομοσχέδιο για την αναδιάρθρωση του ελληνικού σιδηροδρόμου και του ΟΣΕ, που ψηφίστηκε την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή, κέρδισε η τροπολογία Χατζηδάκη για τις προμήθειες των τραπεζών, εν τούτοις πρόκειται για σημαντική μεταρρύθμιση.
Η τροπολογία, μέσα στις πολλές άλλες που ψηφίστηκαν την περασμένη εβδομάδα, ορίζει ότι η αρμοδιότητα χωροθέτησης και αδειοδότησης μαρινών εντός λιμένων, που σήμερα κατέχει το υπουργείο Τουρισμού μεταφέρεται στο υπ. Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής. Η ρύθμιση αυτή, σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, μπορεί να σημαίνει τη μείωση του χρόνου χωροθέτησης και αδειοδότησης μιας μαρίνας εντός ενός λιμένα έως και 50%.
Αυτό συμβαίνει επειδή με το προηγούμενο καθεστώς (ν. 2160/1993), η χωροθέτηση και η αδειοδότηση μιας μαρίνας γίνονταν υποχρεωτικά από το υπ. Τουρισμού και έτσι, ο εκσυγχρονισμός ενός λιμένα που περιλαμβάνει μαρίνα, απαιτεί διπλάσια γραφειοκρατία και διπλάσιο χρόνο (ή και περισσότερο) απ’ ότι απαιτεί ένας λιμένας χωρίς μαρίνα.
Ειδικότερα, με βάση τη μέχρι πριν από λίγες ημέρες ισχύουσα νομοθεσία, για τον εκσυγχρονισμό του λιμένα απαιτούνταν ένα προεδρικό διάταγμα εκσυγχρονισμού των άλλων (εμπορευματικών, ακτοπλοϊκών κ.λπ.) δραστηριοτήτων του λιμένα με διατάκτη το υπ. Ναυτιλίας και ένα προεδρικό διάταγμα για τη μαρίνα που θα είχε διατάκτη το υπ. Τουρισμού. Φυσικά τα δύο ΠΔ σημαίνουν ότι θα είχαμε δύο Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ), μια για την μαρίνα και μια για το «υπόλοιπο» λιμάνι.
Επίσης θα είχαμε μια απόφαση της Επιτροπής Σχεδιασμού & Ανάπτυξης Λιμένων (υπ. Ναυτιλίας) για τις λοιπές δραστηριότητες του λιμένα, μια απόφαση από την Επιτροπή Τουριστικών Λιμένων (υπ. Τουρισμού) για την ανάπτυξη της μαρίνας και δύο αποφάσεις της Διεύθυνσης Περιβαλλοντικών Αδειοδοτήσεων (ΔΙΠΑ) του υπ. Περιβάλλοντος & Ενέργειας της έγκρισης της Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) και της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ). Τέλος θα απαιτούνταν μια σύμφωνη γνώμη για το σχέδιο αξιοποίησης της μαρίνας του υπ. Τουρισμού από το υπ. Ναυτιλίας, στη λιμενική εγκατάσταση του οποίου θα αναπτύσσονταν η μαρίνα.
Τώρα με τη νέα τροπολογία που ψηφίστηκε, και τη μεταφορά των αρμοδιοτήτων από το υπουργείο Τουρισμού στο υπουργείο Ναυτιλίας ο προηγούμενος κυκεώνας αποφάσεων απλοποιείται. Θα απαιτείται για την αξιοποίηση ενός λιμένα που περιλαμβάνει μια μαρίνα ένα ΠΔ και όχι δύο. Επίσης θα απαιτεί μια απόφαση της ΕΣΑΛ και επιπλέον απόφαση της Επιτροπής Τουριστικών Λιμένων του υπ. Τουρισμού. Επίσης δεν απαιτείται η σύμφωνη γνώμη υπ. Τουρισμού και υπ. Ναυτιλίας για την αξιοποίηση της μαρίνας.
Κάθε μια τέτοια απόφαση που καταργείται είναι διαστήματα μηνών, που βγαίνουν από τη διαδικασία της αξιοποίησης του λιμένα ή/και της μαρίνας. Το μόνο που μένει ίδιο είναι οι δύο αποφάσεις της ΔΙΠΑ (ΣΜΠΕ και ΜΠΕ) που δεν μεταβάλλονται. Το ΠΔ που θα εγκρίνεται από εδώ και στο εξής θα προβλέπει την συνολική αξιοποίηση του λιμένα και όχι μόνο το ένα μέρος του, π.χ. λοιπές εγκαταστάσεις και μαρίνα.
Ουσιαστικός στόχος με την τροπολογία, είναι οι 48+ μήνες που απαιτούνται σήμερα για την αξιοποίηση ενός λιμένα με μαρίνα, είναι να μειωθεί σε περίπου 24 μήνες. Ενδεικτικό είναι η ωρίμανση της μαρίνας στην πόλη της Καβάλας απαίτησε πάνω από 48 μήνες. Το ίδιο ισχύει και για άλλες μαρίνες εντός ή εκτός λιμένων.
Σημειώνεται ότι η τροπολογία που ψηφίστηκε στη Βουλή δεν αφαιρεί την αρμοδιότητα ωρίμανσης των μαρίνων εκτός λιμένων από το υπ. Τουρισμού. Ωστόσο, για τη χώρα μας ίσως είναι υπερβολή, παρά τον μεγάλο αριθμός τουριστικών λιμένων που διαθέτει, να έχει δύο μηχανισμούς ωρίμανσης μαρίνων- ένας εκείνος του υπ. Ναυτιλίας για τις μαρίνες εντός λιμένων, και ένας του υπ. Τουρισμού για μαρίνες εκτός λιμένων (π.χ. Άλιμος, Φλοίσβος, Καλαμαριά).
Πάντως, τον μεγαλύτερο όγκο δουλειάς έχει να κάνει το υπ. Ναυτιλίας. Οι περισσότερες μαρίνες εντοπίζονται εντός λιμένων καθώς υπάρχουν πολλές στη νησιωτική περιοχή της χώρας. Μεταξύ αυτών πολύ σημαντικές μαρίνες όπως είναι αυτές της Κέρκυρας, της Ζακύνθου, της Σκιάθου, της Μυκόνου, της Ρόδου, αλλά και σε περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας, όπως Καβάλα, Πάτρα κ.ά. Πρόκειται δηλαδή για περιοχές με έντονο τουριστικό ενδιαφέρον, και οι οποίες αργούν ν’ αξιοποιηθούν, καθώς πολλοί φορείς και πολλοί άνθρωποι έχουν δικαίωμα υπογραφής δημιουργώντας την λεγόμενη γραφειοκρατία.
Διαβάστε επίσης
Logistics: Oι νέες επενδύσεις και η πορεία των μεγάλων έργων
Σπίτι μου ΙΙ: Τα 26 μυστικά που ξεκλειδώνουν την αγορά κατοικίας
ΔΑΠΕΕΠ: Final Four για τις θέσεις Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου
