Πόσος χώρος υπάρχει στο πολιτικό στερέωμα για ένα νέο κόμμα, με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα; Ποιο πολιτικό κενό έρχεται να καλύψει-εφόσον εξαγγελθεί- και πώς αντιδρούν τα κόμματα της Κεντροαριστεράς; Ποια υπέρβαση μπορεί να κάμψει τη δημιουργία ενός ιδιότυπου «αντι-Τσίπρα» μετώπου;
Οι τελευταίες, όλο και πιο πυκνές δημόσιες παρεμβάσεις του Αλέξη Τσίπρα-ιδιαίτερα η όλη συζήτηση με αφορμή τα πρακτικά του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών, τον Ιούνιο του 2015-, ενίσχυσαν τις εκτιμήσεις ότι ο πρώην πρωθυπουργός ενδέχεται να επισπεύδει τα σχέδια επιστροφής του στο πολιτικό προσκήνιο. Πρόκειται για μια σημαντική διαφοροποίηση-εφόσον πραγματοποιηθεί-καθώς μέχρι πρόσφατα οι αναλύσεις προσδιόριζαν το comeback του κ. Τσίπρα μετά τις προσεχείς εκλογές. Όμως φαίνεται πως δύο παράγοντες παίζουν ρόλο στην επίσπευση των σχεδίων του. Το ένα η εκτίμησή του ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη μπαίνει σε φάση αποδόμησης. Το άλλο έχει να κάνει με τον συνεχιζόμενο κατακερματισμό στο χώρο της Αριστεράς, που παραλύει κάθε προσπάθεια σοβαρής αντιπολιτευτικής δράσης. Ο ίδιος ενίσχυσε τις φήμες, επιλέγοντας να απαντήσει σε σκληρή γλώσσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη την περασμένη Τετάρτη. «Μετά την ύβρη έρχεται η Νέμεσις» έγραψε για τον Πρωθυπουργό στα social media. Είχε προηγηθεί επίθεση του Κυρ. Μητσοτάκη στη Βουλή, με την υπογράμμιση ότι «η πρώτη φορά Αριστερά δεν ξεγέλασε τους Ευρωπαίους, τους Έλληνες ξεγέλασε».
Η κυβέρνηση, που βρίσκεται αντιμέτωπη για μια ακόμη φορά τόσο με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ όσο και με την έξαρση της μεταναστευτικής κρίσης, εκτιμά ότι τα σχέδια επανάκαμψης του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν γιαυτήν ένα «μικρό δώρο», μια ανάσα αντιπερισπασμού. Ήδη συντονισμένα είναι τα πυρά του Μαξίμου με την ανάκληση από το πρόσφατο παρελθόν των «επιτευγμάτων» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ο στόχος, προφανής. Από τη μια επιχειρείται να ανακληθεί στη συλλογική μνήμη η ολέθρια περίοδος των αρχών της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, που παραλίγο να μας οδηγήσει στη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ. Από την άλλη, μια τέτοια επιστροφή εκτιμάται από το Μαξίμου ότι θα συντείνει στην επανασυσπείρωση πολιτών, που συνέπτυξαν το «αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο» και σήμερα κρατούν αποστάσεις και ασκούν κριτική στις κυβερνητικές ολιγωρίες και ανεπάρκειες. Δεν θα έβλαπτε την κυβερνητική παράταξη η αναβίωση ενός διπόλου «Μητσοτάκης vs Τσίπρα» ή καλύτερα η δημιουργία ενός «αντι-Τσίπρα μετώπου», με τον πρώην πρωθυπουργό να εμφανίζεται με βεβαρημένο «πολιτικό μητρώο» και να έχει χάσει έξι φορές τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2019.
Αλλά και το ΠΑΣΟΚ «θωρακίζεται» απέναντι σε αναφορές του Αλέξη Τσίπρα για «προοδευτικά μέτωπα», που θα αντιστρατεύεται την αυτόνομη παρουσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μιλώντας την περασμένη Τετάρτη στη Βουλή, ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν άφηνε περιθώρια παρεξήγησης: ««Ο μόνος τρόπος για να φύγει η Νέα Δημοκρατία είναι το ΠΑΣΟΚ να είναι πρώτο κόμμα στις εκλογές. Δεν υπάρχει άλλο κόμμα που να έχει ένα συγκροτημένο πρόγραμμα για να κυβερνήσει με ένα ιδεολογικό πλαίσιο… Όλα τα υπόλοιπα είναι σενάριο για αυτούς που, δυστυχώς, δεν τα κατάφεραν και ψάχνουν σωσίβιο. Δεν είναι στόχος μου να δώσω σωσίβιο σε κάποιους, που δεν τα κατάφεραν».
Σε εξαιρετικά δεινή θέση σε σχέση με τα σενάρια για τον Αλέξη Τσίπρα, βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Πρόεδρος Σωκράτης Φάμελλος βλέπει το κόμμα του όχι μόνο να συρρικνώνεται δημοσκοπικά, περί το 5%, αλλά και την απειλή να εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη, εφόσον ο Αλέξης Τσίπρας πατήσει το κουμπί για νέο κόμμα. Η αντίφαση είναι πως ο κ. Τσίπρας παραμένει βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αφού παραιτήθηκε μετά τη συντριπτική ήττα στις εκλογές του 2023, ενδέχεται να το… καταργήσει.
Την ίδια ώρα, ένα άλλο δράμα εκτυλίσσεται με πρωταγωνιστή τον βραχύβιο διάδοχό του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Στέφανος Κασσελάκης βλέπει το κόμμα του, το Κίνημα Δημοκρατίας να φυλλοροεί και κάποια προβεβλημένα στελέχη του να αποχωρούν με θόρυβο. Ούτε βέβαια τα αποπεμφθέντα στελέχη της Νέας Αριστεράς καίγονται για κάποιας μορφής σύμπραξη με έναν πιθανό νέο φορέα.
Άκρως επικριτική παραμένει και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που όπως έχει πει τον περιμένει στη… γωνία:«Ο Αλέξης Τσίπρας είναι σε ένα λαγούμι και καλά θα κάνει να παραμείνει» έλεγε τον περασμένο Μάρτιο, προσθέτοντας πως «κατέστρεψε τη χώρα. Στη συνέχεια κατέστρεψε το κόμμα του, έφυγε ατάκτως κρυπτόμενος»…
Με βάση αυτήν την εικόνα, ένα ερώτημα είναι- εφόσον ο Αλέξης Τσίπρας διαβεί τον Ρουβίκωνα και επιστρέψει στην πολιτική κονίστρα-, με ποιους εκτιμά ότι θα συνεργαστεί για το νέο του πολιτικό σχηματισμό. Θα είναι στελέχη από την παλιά φρουρά, που όπως λένε συνεργάτες του, τον παρέσυραν σε λάθος επιλογές και ανέχθηκε τις φυγόκεντρες τάσεις στο κόμμα του; Θα είναι κάποιοι παράγοντες από το ΠΑΣΟΚ; Θα είναι ένα κίνημα «από τα κάτω» και με ποιους; Θα ενσωματωθούν ρεύματα της λεγόμενης «καραμανλικής πτέρυγας»; Ωστόσο, διαγράφεται μια πραγματικότητα, καθόλου αμελητέα. Κάθε συνιστώσα του πολιτικού φάσματος, από την κυβερνητική παράταξη μέχρι τη Νέα Αριστερά βρίσκεται πλέον απέναντι στο εγχείρημα του Τσίπρα- η κάθε πολιτική δύναμη με τη δική της προσέγγιση.
