Ασυμφωνίες, παραφωνίες και ρήγματα στην αντιπολίτευση

Καθώς η κυβέρνηση δοκιμάζεται (και) από την έκρηξη του σκανδάλου στον ΟΠΕΚΕΠΕ αλλά και την εξέλιξη της υπόθεσης για την τραγωδία των Τεμπών, το ενδιαφέρον σταδιακά θα μετατοπίζεται στην «αντεπίθεσή» της με τη δέσμη εξαγγελιών στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης  (ΔΕΘ). Παράλληλα, ωστόσο, θα φανεί και η πραγματική κατάσταση στο χώρο της αντιπολίτευσης, με τις συγκλίσεις, αποκλίσεις, διασπάσεις, που ενδέχεται να διαμορφώσουν ένα νέο τοπίο. Πόσο όμως αυτό φέρνει πιο κοντά τις δυνάμεις στον αντιπολιτευτικό χώρο την προοπτική εναλλακτικής διακυβέρνησης του τόπου; τα σημάδια δείχνουν ότι ο κατακερματισμός κυριαρχεί και ενδέχεται να βαθύνει μετά τη ΔΕΘ. Θα έλεγε κανείς ότι το «διαίρει και βασίλευε» ευνοεί σαφώς την κυβέρνηση, ωστόσο είναι παράγωγο των φυγόκεντρων δυνάμεων που εξακολουθούν να αποδυναμώνουν το όποιο αφήγημα για αξιόπιστη εναλλακτική λύση ή το άπιαστο όνειρο μιας «προοδευτικής διακυβέρνησης» του τόπου. Τα σημάδια εντός και εκτός Βουλής δεν είναι ενθαρρυντικά. Βέβαια υπάρχει κοινός τόπος στην τακτική των αντιπολιτευόμενων δυνάμεων και αυτός είναι η σφοδρή κριτική που ασκείται στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη, που κλιμακώθηκε με αφορμή τις αποκαλύψεις για τις παράνομες επιδοτήσεις εκατομμυρίων ευρώ μέσω του ΟΠΕΚΕΠΕ. Το «αποτύχαμε» του Πρωθυπουργού ήταν το πράσινο φως για ένα νέο μπαράζ επιθέσεων στην κυβέρνηση από κάθε κατεύθυνση, που πάντως συνοδεύτηκαν από ακραίες εκφράσεις περί «χούντας», «εγκληματικής συμμορίας» και «φασισμού»- και μάλιστα εντός του Κοινοβουλίου.

Όμως οι… παράλληλοι βίοι των κομμάτων με την συχνά εκτός ορίων κριτική κατά του Πρωθυπουργού σταματούν σε αυτό το σημείο. Άλλωστε η τακτική αυτή από μόνη της δεν αρκεί… Από εκεί και πέρα αρχίζουν να βαθαίνουν οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των κομμάτων-με τον κίνδυνο κάποια από αυτά να βρεθούν το φθινόπωρο αντιμέτωπα με υπαρξιακά διλήμματα.

Το νέο κύκλο αντιπαράθεσης έδωσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου την περασμένη Τρίτη στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την παραπομπή στη Δικαιοσύνη του πρώην υπουργού Μεταφορών Κώστα Καραμανλή, για την υπόθεση των Τεμπών. Η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας έστρεψε τα βέλη της τόσο κατά του αντιπροέδρου και βουλευτή του ΚΚΕ κ. Λαμπρούλη όσο και κατά της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γεροβασίλη. Άλλωστε, το κόμμα της διαφοροποιήθηκε και κατά την ψηφοφορία αφού, σε αντίθεση με τα άλλα κόμματα που αποχώρησαν, παρέμεινε στη Βουλή, καταψηφίζοντας την πρόταση της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Φαίνεται πως η κ. Κωνσταντοπούλου, που εμφανίζει δημοσκοπικές απώλειες,  επιχειρεί να εδραιώσει το αντισυστημικό της προφίλ με μετωπική κατά όλων των άλλων κομμάτων, αφήνοντας έκθετους ορισμένους παράγοντες, όπως τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτη Φάμελλο, που μέχρι πρόσφατα δεν απέκλειε  την Πλεύση Ελευθερίας  ως εν δυνάμει σύμμαχο σε ένα διευρυμένο «προοδευτικό μέτωπο». Για τον ΣΥΡΙΖΑ όμως, εκτός από την διάψευση της «αυταπάτης» για συμπράξεις με την Πλεύση, το μεγάλο πρόβλημα του φθινοπώρου θα είναι το ενδεχόμενο εξαγγελίας νέου πολιτικού φορέα από τον Αλέξη Τσίπρα. Σε μια τέτοια περίπτωση, αναζητείται από τώρα ως αντίβαρο το ενδεχόμενο συνεργασίας με τη Νέα Αριστερά, πέραν της κοινής τους πρότασης για προανακριτική για τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Πιθανότατα όμως ο πρώην πρωθυπουργός μαζί με την εξαγγελία νέου φορέα, να δημιουργήσει τη δική του κοινοβουλευτική ομάδα, αφαιρώντας βουλευτές από τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε μια τέτοια περίπτωση, είναι αμφίβολο αν θα επιβιώσει την επόμενη μέρα… Όπως και να έχει, πιθανόν το φθινόπωρο να έχουμε ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, Μέρα 25, Κίνημα Δημοκρατία και κόμμα Τσίπρα-ο ορισμός της πολυδιάσπασης…

Το ΠΑΣΟΚ εκτιμά πως τα θέματα διαφθοράς αποτελούν αχίλλειο πτέρνα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και κλιμακώνει την κριτική, με τον Πρόεδρο Νίκο Ανδρουλάκη να φτάνει στα άκρα, χαρακτηρίζοντας τον Πρωθυπουργό «εκβιαζόμενο»… Επιχειρεί, παράλληλα, να καταστήσει σαφές ότι δεν υπάρχει περίπτωση σύμπραξης με τα κόμματα της Αριστεράς, ενώ διαβεβαιώνει πως συγκυριακές συμμαχίες όπως αυτήν με την Πλεύση Ελευθερίας για την πρόταση μομφής για τα Τέμπη σε καμία περίπτωση δεν σηματοδοτούν προσχώρηση σε «προοδευτικές συμμαχίες». Μάλιστα, την ώρα που το σενάριο αυτοδυναμίας αποδυναμώνεται για τη ΝΔ, η Χαριλάου Τρικούπη εμμένει στο σύνθημα  ότι το ΠΑΣΟΚ αποτελεί τη μόνη εναλλακτική λύση, υποσχόμενη την παρουσίαση κυβερνητικού προγράμματος στη ΔΕΘ. Η εμμονή για «καθαρές λύσεις» τονίστηκε και από την κ. Διαμαντοπούλου, που απέκλεισε κατηγορηματικά-και προκαταβολικά-κάθε περίπτωση μετεκλογικής συνεργασίας με τη ΝΔ. Μια «καθαρή» στρατηγική που πάντως προσώρας δεν συνάδει με τα ποσοστά της τάξης του 12-14%.

Κι ενώ αυτά συμβαίνουν στην «αριστερή πολυκατοικία», δεξιά της ΝΔ συντηρείται συνεχώς το ενδεχόμενο δημιουργίας νέου κόμματος από τον Αντώνη Σαμαρά, το φθινόπωρο. Το Μαξίμου ανησυχεί από αυτό το ενδεχόμενο, αλλά το ερώτημα είναι εάν και πώς θα αλλάξουν τα δεδομένα για τα κόμματα του ακροδεξιού φάσματος. Με δεδομένο ότι η Νίκη βρίσκεται σε πορεία πτώσης, η Φωνή Λογικής ενδέχεται να υποστεί ισχυρό πλήγμα από ένα νέο κόμμα Σαμαρά, ενώ ένας νέος εμφύλιος ενδέχεται να ξεσπάσει με την Ελληνική Λύση, που θα νιώσει να απειλείται.

Ίσως έτσι εξηγείται πώς οι δημοσκοπικές απώλειες της κυβέρνησης, λόγω του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, δεν διαχέονται σε κανένα άλλο κόμμα, είτε δεξιά είτε αριστερά του πολιτικού φάσματος, με τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους να  παραμένουν σε στάση αναμονής, ενισχύοντας το ποσοστό της «στήλης» των αναποφάσιστων στα γκάλοπ…