Τέσσερα κρίσιμα ερωτήματα για τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά μένουν αναπάντητα, καθώς ολοκληρώνεται ο κύκλος των παρουσιάσεων των πολιτικών αρχηγών στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ). Ερωτήματα, που έχουν να κάνουν με το τι μέλλει γενέσθαι με προγράμματα, οράματα και συμμαχίες. Ήδη τα πρώτα δείγματα γραφής δεν προοιωνίζονται εκπλήξεις και ανατροπές. Είναι όμως εφικτή μια υπέρβαση του ελλείμματος στην αντιπολίτευση; Μπορούμε να αναμένουμε ανατροπές και εκπλήξεις; Οι απαντήσεις που θα δοθούν στα πέντε ερωτήματα-κλειδιά θα είναι καθοριστικές.
Η κυβέρνηση αντεπιτίθεται. Η αντιπολίτευση; Ο Πρωθυπουργός εξάγγειλε στη ΔΕΘ ένα κάθε άλλο παρά αδιάφορο φορολογικό πακέτο, που μάλιστα εξειδικεύτηκε σε κοινωνικές ομάδες, που έχουν τα μεγαλύτερα προβλήματα. ΟΙ πρώτες αντιδράσεις των κομμάτων ήταν περί διαγραμμάτων: η κυβέρνηση πάει να καλύψει τα σκάνδαλά τους, να κερδίσει πόντους στις δημοσκοπήσεις, μέτρα για τα μάτια του κόσμου και τα συναφή.
Ακόμα κι έτσι όμως, η ουσιαστική κριτική για τα μέτρα ακούγεται υποτονική. Κι όμως, σε λίγες μέρες το «πακέτο» θα έρθει για συζήτηση στη Βουλή και τα κόμματα θα κληθούν να πάρουν θέση. Η αμήχανη στάση της αντιπολίτευσης δεν έχει όμως βάση, καθώς υπάρχει πεδίον δόξης λαμπρό, για να διατυπωθούν τολμηρές προτάσεις τόσο για το φορολογικό, τη μείωση του ΦΠΑ, αλλά και να υποστηριχθούν προτάσεις-κυρίως από το ΠΑΣΟΚ- για το αν είναι εφικτή η χορήγηση 13ου μισθού.
Θα γίνει υπέρβαση του πολυκερματισμού στον χώρο της Κεντροαριστεράς;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έθεσε εκ νέου το πλαίσιο για τα ερχόμενα δύο χρόνια. Εκλογές το 2027, με τον ίδιο εκλογικό νόμο και τον ίδιο επικεφαλής της ΝΔ για τρίτη τετραετία. Δήλωσε ότι προτιμά την αυτοδυναμία, αλλά δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει ότι η τελική ετυμηγορία ανήκει στους πολίτες που θα ψηφίσουν. Κι όμως, η εικόνα στο κεντροαριστερό φάσμα δεν είναι καλύτερη από πριν. Αντίθετα, προοιωνίζονται έντονοι ανταγωνισμοί, που δεν αφήνουν περιθώρια για υποψία συγκλίσεων. Το ΠΑΣΟΚ επιδίδεται σε διμέτωπο κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου, αλλά και τον Αλέξη Τσίπρα.
Η Πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας καραδοκεί στη γωνία την επιστροφή Τσίπρα. Ο Γιάνης Βαρουφάκης «τσιμπάει», ο Κασσελάκης επιμένει, ο ΣΥΡΙΖΑ ζει το δράμα του με το ενδεχόμενο να εξαϋλωθεί εφόσον ο Αλέξης Τσίπρας ιδρύσει κόμμα, η Νέα Αριστερά το παλεύει, αλλά περνά κάτω από τον πήχη. Όλα αυτά ενδέχεται να πάρουν τροπή προς το χειρότερο, σε περίπτωση που ο Αλέξης Τσίπρας τολμήσει το εγχείρημά του, αλλά αντί για υπέρβαση του χώρου προσθέσει έναν ακόμα «φορέα» στο πολυκερματισμένο τοπίο της Κεντροαριστεράς…
Ποιοι θα συμμαχήσουν με ποιους για να κυβερνήσουν;
Την ώρα που ο Πρωθυπουργός επικαλέστηκε στη ΔΕΘ την κρίση στη Γαλλία για να υπογραμμίσει την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας στην Ελλάδα-κατά την αντιπολίτευση λανσάρεται εκ νέου το σύνθημα «Μητσοτάκης ή χάος»-, κάποιοι στο χώρο της Αριστεράς κυρίως θυμήθηκαν το Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία και άρχισαν τις επιθέσεις φιλίας προς το ΠΑΣΟΚ για μια εναλλακτική συμμαχία απέναντι στη ΝΔ. Πρωταγωνιστής στο νέο άνοιγμα ο Σωκράτης Φάμελλος, που θεωρεί ότι μια τέτοια σύγκλιση έχει απήχηση σε τμήμα του ΠΑΣΟΚ αλλά και θα αποτελέσει μια σανίδα σωτηρίας σε περίπτωση εμφάνισης «κόμματος Τσίπρα»… Το ΠΑΣΟΚ πάντως απαντά στα σενάρια αυτά με τις δικές του προτεραιότητες.
Μετά την παρουσίαση της Μαύρης Βίβλου των πεπραγμένων της κυβέρνησης, με το σύνθημα «Αποτύχατε!», έρχεται η προβολή της «κυβερνητικής πρότασης» διακυβέρνησης. Μάλιστα, ενάντια και στις μετρήσεις, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θεωρεί ότι είναι εφικτό το κόμμα του να είναι πρώτο στις εκλογές, έστω και με μια ψήφο διαφορά, για να υλοποιηθεί η πολιτική αλλαγή. Μένει να αποδειχτεί πώς θα διαμορφωθεί η πρόταση της Χαρ. Τρικούπη εάν τα πράγματα δεν πάνε κατ’ευχήν και η ΝΔ παραμείνει πρώτο κόμμα-ακόμα και χωρίς αυτοδυναμία- στις προσεχείς εκλογές.
Ολοταχώς προς αναζήτηση οραμάτων – Ποιος θα είναι ο κερδισμένος;
Το πρόβλημα αναζήτησης οράματος, που θα εμπνεύσει τους συμπολίτες μας δεν αφορά μόνο στην κυβέρνηση, που αναζητεί το φάρμακο για να υπερβεί τη φθορά της δεύτερης τετραετίας, αλλά και τις ανεπάρκειες στο κυβερνητικό έργο. Προς αναζήτηση οραμάτων υπάρχει κινητικότητα στην αντιπολίτευση. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη συνέντευξη της κ. Διαμαντοπούλου για την ανάγκη ενός «νέου μανιφέστου, που θα εμπνέει όλες τις γενιές» ή τις δηλώσεις του κ. Τσουκαλά, ότι «το ΠΑΣΟΚ δεσμεύεται για ένα συμβόλαιο αλήθειας».
Ακόμα και ο κ. Τσίπρας αναζητεί τίτλο στο μελλοντικό του αφήγημα πότε με αναφορές στο «δημοκρατικό καπιταλισμό», πότε με το «νέο πατριωτισμό», αλλά και αναφορές στο χάσμα ανάμεσα στους μεγιστάνες και τους πολλούς που υποφέρουν. Όλα αυτά τα… οραματικά βέβαια θα έχουν αντίκρισμα εφόσον συνοδευτούν από συνεκτικές προγραμματικές θέσεις, ικανές να πείσουν τους πολίτες ότι αποτελούν εναλλακτική λύση στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ακόμα πάντως και με τις «αναλαμπές» τύπου Αλέξη Τσίπρα, το σκηνικό στον χώρο της Κεντροαριστεράς δεν εμπνέει αισιοδοξία, καθώς οι διαφωνίες, οι σκοπιμότητες, οι ανταγωνισμοί διατηρούν το πάνω χέρι…
