Η κυβερνητική πλειοψηφία εξετάζει ενδελεχώς το σύνολο της δικογραφίας και θα ανακοινώσει σύντομα τη θέση της μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας αξιολόγησης των στοιχείων που βρίσκονται στη διάθεση της Βουλής, απαντούν πηγές του Μαξίμου μετά την κατάθεση πρότασης από το ΠΑΣΟΚ για προανακριτική. Σε κάθε περίπτωση, η Νέα Δημοκρατία, όπως έχει αποδείξει μέχρι σήμερα και στην περίπτωση του Χρήστου Τριαντόπουλου, κινείται απολύτως θεσμικά και θα τοποθετηθεί συνολικά, χωρίς να στέκεται εμπόδιο στο έργο της δικαιοσύνης.
Οι 6 λόγοι που αποδομούν το κατηγορητήριο του ΠΑΣΟΚ για κακουργηματικά αδικήματα
• Το κατηγορητήριο που συνέταξε το ΠΑΣΟΚ σε βάρος των κ.κ. Κώστα Καραμανλή και Χρήστου Σπίρτζη καθώς και των υφυπουργών της περιόδου 2016-2023 για τη διερεύνηση αδικημάτων κακουργηματικού χαρακτήρα, δηλαδή αδικημάτων που περιέχουν το στοιχείο του δόλου και είχαν ως αποτέλεσμα 57 νεκρούς και μεγάλο αριθμό τραυματιών, είναι απολύτως αβάσιμο και παντελώς ατεκμηρίωτο. Εκτός εάν στο ΠΑΣΟΚ πραγματικά πιστεύουν ότι οι ανωτέρω ευθύνονται προσωπικά και με δόλο για το συγκεκριμένο δυστύχημα που είχε ως αποτέλεσμα τη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών με τους 57 νεκρούς.
• Για ακόμη μία φορά το ΠΑΣΟΚ, όπως και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, δεν προτάσσουν την αποκάλυψη της αλήθειας και την απόδοση ευθυνών με βάση πραγματικά περιστατικά αλλά επιχειρούν την πολιτική εκμετάλλευση της τραγωδίας, υιοθετώντας ακρίτως σενάρια και θεωρίες συνωμοσίας, οι οποίες καταρρέουν με κρότο. Φαίνεται, ότι το ΠΑΣΟΚ του κ. Ανδρουλάκη, έχει ζηλέψει τον ΣΥΡΙΖΑ και το Δόγμα Πολάκη που ήθελε αδιακρίτως «να μπουν κάποιοι στη φυλακή», αλλά και τις πρακτικές Παπαγγελόπουλου που προέτρεπε εισαγγελείς να «τραβήξουν μία δίωξη» χωρίς στοιχεία και να πάει ο άλλος να αποδείξει την αθωότητά του, αντιστρέφοντας πλήρως το τεκμήριο της αθωότητας.
Γιατί όμως δεν έχει νομική βάση το κατηγορητήριο του ΠΑΣΟΚ σε ό,τι αφορά τη διερεύνηση αδικημάτων κακουργηματικού χαρακτήρα;
1) Η εποπτεία του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών σε ΟΣΕ – ΕΡΓΟΣΕ είναι μόνο διοικητική
Το κατηγορητήριο του ΠΑΣΟΚ βασίζεται στις απολογίες 2 υπηρεσιακών στελεχών του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών που υποστήριξαν ότι την εποπτεία του διαχειριστή της υποδομής δηλαδή του ΟΣΕ, και του φορέα υλοποίησης της σύμβασης 717 (ΕΡΓΟΣΕ) ασκούν οι εκάστοτε Υπουργοί Υποδομών και Μεταφορών. Οι ίδιοι όμως διευθυντές τεκμηρίωσαν ότι η εποπτεία του υπουργού είναι αποκλειστικά διοικητική και σε καμία περίπτωση δεν αφορά σε θέματα ασφαλείας. Μοναδική αρμόδια αρχή για θέματα ασφάλειας είναι η ΡΑΣ, η οποία οφείλει να εισηγείται και να αποφασίζει για όλα τα σχετικά θέματα ασφάλειας. Από έγγραφα αποδεικνύεται ότι τόσο η ΡΑΣ, όσο και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Σιδηροδρόμων (ERA) είχαν εκδώσει πιστοποιητικά για την ασφάλεια των σιδηροδρομικών μεταφορών πριν την τραγωδία των Τεμπών. Συνεπώς, τι θα μπορούσε να κάνει οποιοσδήποτε υπουργός, όταν οι αρμόδιες αρχές για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων πιστοποιούσαν την ασφαλή λειτουργία τους; Είναι ξεκάθαρο λοιπόν, ότι η εποπτεία του υπουργείου είναι αποκλειστικά και μόνο διοικητική και δεν σχετίζεται με τα ζητήματα ασφάλειας των σιδηροδρόμων.
2) Τα υπηρεσιακά στελέχη του υπουργείου διώκονται διότι δεν προέβησαν στις απαραίτητες ενέργειες προς τον υπουργό για λήψη πρόσθετων μέτρων
Κατά των δύο υπηρεσιακών στελεχών αυτών έχουν ασκηθεί διώξεις και σύμφωνα με το κατηγορητήριο, μεταξύ των παραλείψεών τους, επισημαίνεται ότι δεν προέβησαν στις απαιτούμενες προπαρασκευαστικές ενέργειες προς τον Υπουργό για να μπορέσει να λάβει επιπλέον μέτρα. Αντιστοίχως και στο κατηγορητήριο της προέδρου της ΡΑΣ επισημαίνεται ότι δεν εισηγήθηκε, ως όφειλε, μέτρα προς τον Υπουργό για θέσπιση εθνικών κανόνων και λήψη λοιπών μέτρων. Συνεπώς πώς είναι δυνατόν από τη μία πλευρά ο ανακριτής να ζητάει τον ποινικό έλεγχο των υπηρεσιακών στελεχών για το ότι δεν προέβησαν στις απαραίτητες ενέργειες προς τον Υπουργό και την ίδια στιγμή να αποδίδονται αντίστοιχες ευθύνες και μάλιστα κάποιες εκ δόλου και στον Υπουργό;
3) Το κατηγορητήριο κατά των διευθυντών δεν μπορεί να μεταφερθεί στον Υπουργό αφού εκείνοι δεν είχαν προβεί στις απαιτούμενες εισηγήσεις
Δεν στέκει ούτε νομικά αλλά ούτε και με την κοινή λογική ο ισχυρισμός του ΠΑΣΟΚ ότι το κατηγορητήριο κατά των 2 διευθυντών πρέπει να μεταφερθεί και στον προϊστάμενό τους υπουργό. Η ποινική ευθύνη είναι προσωπική και όχι συλλογική. Δεν μεταβιβάζεται από τον υφιστάμενο στον προϊστάμενο ούτε αντιστρόφως. Καθένας κρίνεται με βάση τα προσωπικά του καθήκοντα και τον νόμο.
4) Η πολιτική ευθύνη για συστημικά προβλήματα δεν ταυτίζεται με ποινικές ευθύνες και μάλιστα κακουργηματικού χαρακτήρα
Συστημικά προβλήματα και θέματα διοικητικής και μόνο εποπτείας των υπουργών δε μπορεί να συνδυάζονται με απόδοση σε αυτούς ποινικών και δη κακουργηματικών πράξεων. Εάν η μη υλοποίηση των συστημάτων επιπρόσθετης ασφάλειας γεννά για τους υπουργούς ποινικές ευθύνες, με την ίδια λογική όλοι οι Υπουργοί Υποδομών και Μεταφορών θα πρέπει να είναι ποινικά ελεγχόμενοι για τα δυστυχήματα που γίνονται στις εθνικές οδούς που δεν έχουν ολοκληρωθεί (Πύργος – Πάτρα, ΒΟΑΚ), όλοι οι Υπουργοί Υγείας για τις ελλείψεις σε γιατρούς ή διασώστες ΕΚΑΒ ή μη επαρκή υποδομή κ.λπ.
Η Νέα Δημοκρατία διαχρονικά διαχωρίζει την πολιτική από την ποινική ευθύνη και για αυτό τον λόγο σε όποια τραγωδία, ήταν αντιπολίτευση ποτέ δεν ζήτησε ποινική δίωξη για υπουργούς των εκάστοτε κυβερνήσεων (Σάμινα, Μάτι, Μάνδρα), ενώ είχαν διαβιβαστεί δικογραφίες στη Βουλή. Ειδικά για το Μάτι η ίδια η δικαιοσύνη αναφέρει ότι εάν λειτουργούσε το 112 θα είχαν σωθεί κάποια από τα θύματα της τραγωδίας. Και στην υπόθεση του Σάμινα η Νέα Δημοκρατία ζήτησε απλά εξεταστική επιτροπή που αρνήθηκε η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
5) Το διαβιβαστικό της δικαιοσύνης αφορά ρητώς μόνο τους υπουργούς και όχι τους υφυπουργούς
Το διαβιβαστικό της δικαιοσύνης αναφέρεται αποκλειστικά στους Υπουργούς Υποδομών και Μεταφορών της εξεταζόμενης περιόδου (από 1.1.2016 έως 28.2.2023), χωρίς να περιλαμβάνει τους υφυπουργούς. Επομένως, η απόπειρα του ΠΑΣΟΚ να προσθέσει στο κατηγορητήριό του τους υφυπουργούς της ανωτέρω περιόδου δεν έχει καμία απολύτως νομική βάση, δεν εδράζεται σε πραγματικά περιστατικά και έρχεται σε σύγκρουση ακόμα και με το επίσημο διαβιβαστικό της δικαιοσύνης, που ρητώς αναφέρεται μόνο σε υπουργούς.
6) Αποσβεστική προθεσμία για τον Χρήστο Σπίρτζη
Για τον πρώην Υπουργό Υποδομών και Μεταφορών κ. Χρήστο Σπίρτζη, οι τυχόν εγκληματικές του αμέλειες έχουν εξαλειφθεί λόγω των ευεργετικών διατάξεων που ίσχυαν στο άρθρο 86 του Συντάγματος πριν αναθεωρηθεί το 2019 και επομένως δεν προτείνεται η ποινική του διερεύνηση. Τυχόν αποδοχή της πρότασης συνεπάγεται αναγκαστικά την απαλλαγή του κ. Σπίρτζη και συνεπώς γίνεται απλώς και μόνο για τη δημιουργία εντυπώσεων.
Νωρίτερα στο γραφείο του προέδρου της Βουλής Νικήτα Κακλαμάνη, βρέθηκε το πολυσέλιδο κείμενο – 61 σελίδες – της πρότασης του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ για τη σύσταση της προανακριτικής επιτροπής για τα Τέμπη. Οι πληροφορίες που μιλούσαν για κακουργηματικές πράξεις της ηγεσίας του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών (2019 – 2023) επιβεβαιώνονται μέσα από την πρόταση που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ. Συγκεκριμένα η πρόταση βασίζεται στο άρθρο 291 του Ποινικού Κώδικα που μιλάει για το αδίκημα της διατάραξης ασφάλειας των συγκοινωνιών. Μάλιστα, οι συγκεκριμένες πράξεις επισύρουν ποινές φυλάκισης (από 3 χρόνια μέχρι ισόβια) για όσους διαταράσσουν την ασφάλεια των συγκοινωνιών σταθερής τροχιάς είτε άμεσα είτε με αμέλεια.
Έτσι λοιπόν το ΠΑΣΟΚ ζητάει να διερευνηθούν εάν στοιχειοθετούνται κακουργηματικού τύπου κατηγορίες για τον Κώστα Αχ. Καραμανλή αλλά και για τους υφυπουργούς του Γιώργο Καραγιάννη, Γιάννη Κεφαλογιάννη και Μιχάλη Παπαδόπουλο. Επιπλέον περιλαμβάνονται τα ονόματα της ηγεσίας του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών επί ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Συγκεκριμένα πρόκειται για τους Νίκο Μαυραγάνη, Θάνο Μωραΐτη, Χρήστο Σπίρτζη και Μαρίνα Χρυσοβελώνη.
Τι αναφέρει η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για προανακριτική
Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ κατέθεσε αίτημα σύστασης Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης κατά του πρώην υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Κ. Καραμανλή, των πρώην υφυπουργών Ι. Κεφαλογιάννη, Γ. Καραγιάννη, Μ. Παπαδόπουλου, του πρώην Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Χ. Σπίρτζη και των πρώην υφυπουργών Μ. Χρυσοβελώνη, Ν. Μαυραγάνη και Αθ. Μωραΐτη για τη διερεύνηση ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών τους σχετικά με το κακούργημα της διατάραξης της ασφάλειας των συγκοινωνιών (αρ. 291 ΠΚ).
Από τη μελέτη της δικογραφίας συνάγεται ότι τόσο οι υπηρεσιακοί παράγοντες όσο και οι εκπρόσωποι των εργαζομένων είχαν κατ’ επανάληψη προειδοποιήσει – όχι μόνο προφορικά αλλά και εγγράφως – την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου ότι η κατάσταση του σιδηροδρόμου είναι τραγική, ότι υπάρχει μεγάλη έλλειψη προσωπικού και χρηματοδότησης, ότι δεν ανατάσσονται οι ζημιές εγκαίρως και πλήρως, ότι δεν έχουν εκτελεστεί τα απαραίτητα έργα για την ασφάλεια και ότι η κατάσταση αυτή εγκυμονεί κινδύνους σοβαρού ατυχήματος.
Επιπλέον, ήταν επίσης γνωστή υπηρεσιακά στην πολιτική ηγεσία η καθυστέρηση υλοποίησης της 717 και των λοιπών έργων, όπως της αποκατάστασης της τηλεδιοίκησης στην επίμαχη περιοχή, της σηματοδότησης και της εγκατάστασης του δικτύου GSM-R. Επίσης, τα χρόνια που προηγήθηκαν της τραγωδίας η συχνότητα των ατυχημάτων, εκτροχιασμών κλπ. είχε αυξηθεί επικίνδυνα και είχαν καταστεί πλέον τα διάφορα συμβάντα στοιχείο της καθημερινότητας.
Προκύπτουν, συνεπώς, σοβαρές ενδείξεις ότι ο Υπουργός και οι Υφυπουργοί Μεταφορών και Υποδομών, έχοντας σχετικές συναρμοδιότητες βάσει των δημοσιευμένων στο ΦΕΚ αποφάσεων ανάθεσης αρμοδιοτήτων, αν και ήταν νόμιμα επιφορτισμένοι με το καθήκον εποπτείας και υλοποίησης της ασφάλειας της σιδηροδρομικής συγκοινωνίας, με πράξεις και παραλείψεις τους παραβίασαν ουσιώδη μέτρα ασφαλείας και παρέλειψαν να ενεργήσουν καθοριστικά για την ασφαλή λειτουργία της κυκλοφορίας παρότι είχαν ιδιαίτερη νομική υποχρέωση προς αυτό.
Αυτό δηλαδή που τους αποδίδεται είναι ότι επέτρεψαν, εν γνώσει τους και έχοντας προειδοποιηθεί επανειλημμένα για τον κίνδυνο, τη συνέχιση λειτουργίας μίας αναντίλεκτα ανασφαλούς σιδηροδρομικής σύνδεσης στο τμήμα Λάρισας – Νέων Πόρων και ότι από τον κίνδυνο αυτό εντέλει προέκυψε η τραγωδία των Τεμπών.
Όπως αναφέρεται στο σκεπτικό της πρότασης του ΠΑΣΟΚ, «παρόλο που τελούσαν σε πλήρη γνώση, ενόψει της ιδιότητάς τους και των προεκτεθέντων στις οικείες θέσεις εγγράφων, του κινδύνου από την έλλειψη των ως δικλίδων ασφαλείας, όπως και των προπεριγραφόμενων ελλείψεων – παραλείψεων στην ασφάλεια της σιδηροδρομικής κυκλοφορίας,(…) δεν μερίμνησαν για την πλήρη λειτουργία των ουσιωδών και κρίσιμων συστημάτων ασφαλείας, επικοινωνίας και διαχείρισης της σιδηροδρομικής κυκλοφορίας επί του δικτύου του ΟΣΕ. Ομοίως δεν μερίμνησαν ώστε ο ΟΣΕ να προβαίνει σε έγκαιρο έλεγχο, επίβλεψη, συντήρηση, ανάταξη και αποκατάσταση βλαβών, προκειμένου να επιτυγχάνεται ασφαλής σιδηροδρομική κυκλοφορία επί του σιδηροδρομικού δικτύου».
Κατά τον κρίσιμο χρόνο (28-2-2023) και τόπο (επίδικο τμήμα Λάρισας – Ν. Πόρων), δεν τελούσε σε λειτουργία κανένα από τα ουσιώδη συστήματα ασφάλειας της σιδηροδρομικής κυκλοφορίας, ούτε είχαν ληφθεί προληπτικά μέτρα ασφαλείας της σιδηροδρομικής κυκλοφορίας (2ος σταθμάρχης νυκτερινής βάρδιας, μείωση ταχύτητα αμαξοστοιχιών, θέσπιση νέου εθνικού κανόνα με το ανωτέρω περιεχόμενο), που θα απέτρεπαν τη σύγκρουση των αμαξοστοιχιών είτε συνδυαστικά είτε μεμονωμένα, είτε
α) μέσω της λειτουργίας της τηλεδιοίκησης του ΚΕΚ Λάρισας και της αμφίδρομης φωτοσήμανσης – σηματοδότησης της γραμμής
β) του συστήματος GSM-R
γ) μέσω της παρουσίας δεύτερου (2ου) σταθμάρχη στη βραδινή βάρδια του Σ. Σ. Λάρισας αντί ενός (1) μόνο, ο οποίος (2ος σταθμάρχης), όντας παρών στο σταθμαρχείο του σταθμού θα εντόπιζε έγκαιρα την ενέργεια του σταθμάρχη να θέσει αντίρροπα επί της γραμμής καθόδου την επιβατική αμαξοστοιχία κατά την έξοδό της από το Σ.Σ. Λάρισας και θα επενέβαινε προκειμένου αυτή να άμεσα ακινητοποιηθεί και να εισέλθει κανονικά στη γραμμή ανόδου
δ) μέσω της μειωμένης ταχύτητας που θα είχε οριστεί για την κίνηση των αμαξοστοιχιών με σχετική εγκύκλιο βραδυπορίας από τη Διεύθυνση Κυκλοφορίας του ΟΣΕ ΑΕ (άρθρα 76 – 77 ΓΚΚ) ενόψει της επικινδυνότητας της κίνησης συνεπεία των ως άνω ελλείψεων
ε) και με τη θέσπιση αναγκαίου Νέου Εθνικού Κανόνα, έστω ως προσωρινού προληπτικού μέτρου, λόγω του κατεπείγοντος, που θα λάμβανε υπόψη όλα τα παραπάνω δεδομένα και η εφαρμογή του θα διαμόρφωνε ασφαλείς συνθήκες σιδηροδρομικής κυκλοφορίας, μεταξύ άλλων και στο επίδικο τμήμα (Λάρισα – Ν. Πόροι), όπου επισυνέβη το εν λόγω σιδηροδρομικό δυστύχημα.
Επιπλέον, στο αίτημα αναφέρεται ότι τα εν λόγω πολιτικά πρόσωπα τέλεσαν την κακουργηματική αυτή πράξη με ενδεχόμενο δόλο, καθώς «αντιλαμβάνονταν πλήρως και γνώριζαν τις διαταραχές στη λειτουργία του σιδηροδρομικού δικτύου και την επικινδυνότητα της αξιόποινης συμπεριφοράς τους, ήτοι της παράλειψής τους να αποτρέψουν την διατάραξη και τον εξ αυτής κίνδυνο αν και υποχρεούνταν προς τούτο, και, παρά τούτο, αδιαφόρησαν και επέμειναν στην τέλεση της πράξεως τους, ιδίως με τη μη έγκαιρη επέμβασή τους προς επίλυση των ως άνω προβλημάτων (αν και όφειλαν και μπορούσαν να το έχουν πράξει αυτό), αποδεχόμενοι προδήλως άπαντες τους κινδύνους από την ανασφαλή λειτουργία του δικτύου (ιδίως για άνθρωπο) και επιδεικνύοντας αμέλεια ως προς το τελικά επελθόν αποτέλεσμα των 57 ανθρωποκτονιών και πολλών σωματικών βλαβών (καθώς αν είχαν ενδεχόμενο δόλο ως προς αυτές θα στοιχειοθετούνταν πλέον όχι το προτεινόμενο έγκλημα διακινδύνευσης αλλά έγκλημα βλάβης, όπως της ανθρωποκτονίας από πρόθεση κ.ο.κ., περίπτωση που δεν συνιστά πρότασή μας και που δεν στηρίζεται κατά την κρίση μας στα μέχρι σήμερα τεθέντα υπόψη μας στοιχεία της δικογραφίας)».
Για την περίπτωση του Χρήστου Σπίρτζη και πρώην υφυπουργών του, σημειώνεται ότι η τραγική κατάσταση του σιδηροδρόμου, οι μεγάλες καθυστερήσεις στην εκτέλεση της σύμβασης 717 (η 1η παράταση δόθηκε στις 7/6/2016) και οι διάφορες προειδοποιήσεις, καθώς και η κατάργηση της δεύτερης θέσης σταθμάρχη κλπ. ξεκινούν ήδη από τη θητεία τους. Επί της αποσβεστικής προθεσμίας αναφέρεται ότι αρμόδιοι να αποφανθούν είναι η Βουλή και το Δικαστικό Συμβούλιο, ενώ επιπρόσθετα η παρ.5 του άρθρου 86 Σ. δίνει τη δυνατότητα στο ίδιο το μέλος της κυβέρνησης με αίτησή του να ζητήσει τον έλεγχο της κατηγορίας από ειδική επιτροπή που μπορεί να συστήσει η Βουλή, διάταξη που δεν μπορεί να ενεργοποιηθεί καν διαδικαστικά, αν δεν εισαχθεί πρώτα προς συζήτηση πρόταση 30 τουλάχιστον βουλευτών για τη σύσταση επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης.
