Μια ερώτηση της εταιρείας QED για το τι είδους ηγέτη επιθυμεί η κοινή γνώμη ξεχώρισε στη σχετική έρευνα. Το 66% όλων όσοι ρωτήθηκαν, απάντησαν ότι ναι, χρειαζόμαστε outsiders στην πολιτική. Η σφυγμομέτρηση έρχεται σε μια περίοδο που, κυρίως, ο Αλέξης Τσίπρας αναζητεί τη «δεύτερη ευκαιρία» για να επανακάμψει στο πολιτικό προσκήνιο.
Ο πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί βεβαίως να λογίζεται ως outsider. Είναι πλέον ένας πολιτικός που κυβέρνησε τον τόπο σε συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, για μία τετραετία και ηγήθηκε της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τέσσερα επιπλέον χρόνια. Και αυτά όχι στο μακρινό παρελθόν, όταν η λήθη καλύπτει έργα και ημέρες.
Η πρόθεση του Αλέξη Τσίπρα προφανής πλέον, τα μέσα αμφίβολα και τα εμπόδια ανυπέρβλητα. Ακόμα κι αν στρέψουμε την προσοχή μας στο χώρο της Κεντροαριστεράς, τα ευρήματα της έρευνας της Opinion Poll δεν επιτρέπουν ζητωκραυγές ούτε δικαιώνουν όλους όσοι σπεύδουν να πανηγυρίσουν για τη δημιουργία ενός (ακόμα;) νέου «προοδευτικού φορέα». Στο σχετικό ερώτημα, το 71,1% θεωρεί ότι μια σύγκλιση των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς θα εκφραζόταν καλύτερα από ένα νέο ηγέτη. Μόλις το 16,8% θεωρεί ότι ένας από τους υπάρχοντες ηγέτες του χώρου μπορούν «να φέρουν εις πέρας τη δουλειά»…
Πού στηρίζονται οι θριαμβολογίες των θιασωτών της επιστροφής Τσίπρα για το άμεσο της ενεργού παρουσίας του; Μα στο ότι το 22% θα στήριζε ένα νέο κόμμα με ηγέτη τον Αλέξη Τσίπρα. Αυτή όμως δεν είναι ούτε η μισή αλήθεια. Γιατί αρνητική στάση στο ενδεχόμενο αυτό κρατά το 74,9% των πολιτών.
Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά το τι κρύβουν τα ποσοστά αυτά. Ακόμα και στο πιο soft ερώτημα περί πολιτικής ενεργοποίησης του Αλέξη Τσίπρα με νέο φορέα, τα αποτελέσματα δίνουν ένα αποτύπωμα του ποιοι θα το στήριζαν. Με κριτήριο το «σίγουρα ναι», εξέχουσα θέση έχουν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστό 61%. Θετικά τοποθετείται το 17,7% των εν δυνάμει ψηφοφόρων της Πλεύσης Ελευθερίας, το 16,7% από το Κίνημα Δημοκρατίας του Κασσελάκη, και, παραδόξως, το 14,1% από τη Φωνή Λογικής. Είναι ενδεικτικό πάντως των ρηγμάτων στο χώρο της Αριστεράς ότι κανείς(!) από τη Νέα Αριστερά δεν στηρίζει το «σίγουρα ναι» (ένα 25% λέει ότι ίσως στηρίξει το όποιο εγχείρημα).
Να το δούμε και από τη σκοπιά του ιδεολογικού αυτοπροσδιορισμού; Ένα «σίγουρα ναι» διατυπώνεται από το 31,1% στον «προνομιακό» χώρο της Αριστεράς και ένα 20,7% της Κεντροαριστεράς. Στους Κεντρώους το ποσοστό πέφτει στο 8,9% και στους Κεντροδεξιούς φθίνει στο 2,8%.
Μιλώντας πάντως για τα εμπόδια του όποιου εγχειρήματος, επιστρέφουμε στο συντριπτικό 74,9% κατά της δημιουργίας νέου κόμματος υπό τον πρώην πρωθυπουργό. Δεν είναι ένα τυχαίο ποσοστό. Είναι φανερό ότι αντανακλά το εύρος του «αντιΣΥΡΙΖΑ» μετώπου, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο τόσο στις εκλογικές νίκες της ΝΔ όσο και στις αλλεπάλληλες ήττες του ΣΥΡΙΖΑ σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2019. Δυστυχώς για τον Αλέξη Τσίπρα, το μέτωπο αυτό δεν «παραγράφεται» με το περίφημο rebranding καθώς οι μνήμες είναι νωπές. Για παράδειγμα, ο αγώνας κατά της ακροδεξιάς, που κήρυξε στην ημερίδα του Ινστιτούτου του, δεν συνάδει με την χρόνια αφωνία του για την συνεργασία του με τον Πάνο Καμμένο. Δεν έχει υπάρξει μια πειστική αυτοκριτική του για το πώς έγινε κατορθωτό μια δύναμη της Αριστεράς να συνυπάρξει με τους ΑΝΕΛ για να κυβερνήσει τον τόπο. Ούτε πώς η αντιπολιτευτική τακτική από το 2019 μέχρι την παραίτησή του, οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στη σημερινή αξιοθρήνητη εικόνα του. Η παράκαμψη της αναγκαίας- για την επιστροφή του στα κοινά- αυτοκριτικής είναι που ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά του «αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου», με αποτέλεσμα το δραστικό περιορισμό των ορίων μιας θεαματικής επανόδου του. Ούτε το επιχείρημα της αναγκαστικής υποταγής στην τρόικα και της εφαρμογής των μνημονίων αμβλύνει τις επιπτώσεις της φοροκαταιγίδας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στη μεσαία τάξη.
«Αυτό το δύσκολο ταξίδι όμως είχε και συμβιβασμούς Είχε και δύσκολες αποφάσεις. Είχε και τραύματα. Είχε και φθορά. Σε κάθε περίπτωση όμως ήταν ένα ταξίδι που άφησε αποτύπωμα στην ιστορία» έλεγε ο Αλέξης Τσίπρας στη δήλωση παραίτησής του, τον Ιούνιο του 2023. Αλήθεια, θα μάθουμε ποτέ από τον ίδιον πώς αποτιμά το αποτύπωμα του ταξιδιού αυτού στην ιστορία;
«Κατανοώ την ανάγκη για ένα νέο κύμα του ΣΥΡΙΖΑ, και αποφάσισα να παραμερίσω για να περάσει» έλεγε στη δήλωση παραίτησής του. Από τότε προτέθηκαν νέα αναπάντητα ερωτήματα: Πώς έγινε και ο ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρέθηκε έρμαιο μιας πολιτικής καταιγίδας, με την υποψηφιότητα και αρχηγία Κασσελάκη, παράλληλα με την πολυδιάσπαση του κόμματος; Και πώς γίνεται ο Πρώην πρόεδρός του-και νυν βουλευτής- να παρακολουθεί αμέτοχος το ναυάγιο του ΣΥΡΙΖΑ, που πλέον αντιμετωπίζει υπαρξιακό πρόβλημα; Η νέα ηθική, κοινωνική και πολιτική πρωτοβουλία που επαγγέλλεται θα γίνει με απόντες αυτούς που πορεύτηκαν μαζί του για χρόνια και την περασμένη Τρίτη παρακολούθησαν την ομιλία του;
