2075 GDP /Country:
1. China 57 Trillion USD
2. India 52,5 Trillion USD
3. USA 51,5 Trillion USD
Sorry αγαπητoί έγκριτοι αναλυτές της Goldman Sachs αλλά αυτή την φορά κάνετε λάθος.
Μην ποντάρετε ποτέ κόντρα στην Αμερική.
Σας θυμίζουμε την δεκαετία του ’30 και του ’70, τις μαύρες δεκαετίες της Δύσης.
Και τότε οι προβλέψεις δεν ήταν αισιόδοξες για το μέλλον της Δύσης.
Πολλοί μετά Χριστόν «προφήτες» προέβλεπαν με βαρύγδουπες αναλύσεις το τέλος του καπιταλισμού.
Στη μαύρη δεκαετία του ’70, μετά το default των ΗΠΑ το 1971, την ατιμωτική ήττα από τις κομμουνιστικές δυνάμεις στο Βιετνάμ το 1973, το σκάνδαλο δημοκρατίας του Watergate, το πρώτο πετρελαϊκό σοκ του ’73, το δεύτερο του ’79, η μαρξίζουσα ακαδημαϊκή πολιτική ορθότητα προεξοφλούσε το τέλος της Αμερικής ως κυρίαρχης υπερδύναμης με αντίστοιχες βαθυστόχαστες αναλύσεις. Φυσικά οι προβλέψεις πήγαν άπατες, με τη συντηρητική αντεπανάσταση και τη χρυσή 12ετία Reagan & Bush υπό την οικονομική καθοδήγηση του Paul Volker, κι αντί να καταρρεύσει η Αμερική κι ο καπιταλισμός τελικά κατέρρευσε η… Σοβιετική Ένωση κι ο… κομμουνισμός!
Ειδικά μετά το κραχ του ’29, τις πτωχεύσεις κρατών, τις κοινωνικοοικονομικές αναταραχές της ταραγμένης δεκαετίας του ’30, οι απανταχού μαρξιστές έφτασαν στο ζενίθ της αισιοδοξίας τους. Η επικράτηση της παγκόσμιας επανάστασης κι ο σοσιαλιστικός παράδεισος φαινόταν πιο κοντά από ποτέ, ως διέξοδος στα τότε κοινωνικά αδιέξοδα των χτυπημένων από το κραχ καπιταλιστικών οικονομιών, με τα λουκέτα και τα συσσίτια για τις στρατιές των ανέργων να μην έχουν τέλος. Πεδίο δόξης λαμπρόν για την νεομαρξιστική σφηκοφωλιά της Σχολής της Φρανκφούρτης, που με ορμητήριο το περιβόητο Columbia University είχαν ξεκινήσει την υπόγεια διάβρωση του καπιταλισμού εκ των έσω πιστοί στο διακηρυγμένο δόγμα τους.
Οι ως τότε ιδεολόγοι μαρξιστές, που προφήτευαν μετά από κάθε μεγάλη οικονομική συστημική κρίση (1873-1893-1907) το… τέλος του καπιταλισμού, δεν έπαυαν να διαψεύδονται κάθε φορά που οι δυτικές οικονομίες ανέκαμπταν και η λαϊκή δυσαρέσκεια εκτονωνόταν. Όμως σε αυτήν την μεγάλη καπιταλιστική κρίση του ’30 υπήρχε ένα αντίβαρο και καθοδηγητικό κέντρο των απανταχού μαρξιστών, εκείνο της Σοβιετικής Ένωσης που δοκίμαζε τον βίαιο εκσυγχρονισμό της αγροτικής παραγωγής μέσω της σταλινικής κολλεκτιβοποίησης και τη ραγδαία βιομηχανοποίηση με τον κεντρικό σχεδιασμό που έμοιαζε να κερδίζει την άναρχη σύγκρουση συμφερόντων της ελεύθερης οικονομίας με τις επαναλαμβανόμενες κρίσεις της.
Οι τότε ακαδημαϊκές ελίτ της πολιτικής ορθότητας του Cambridge, Oxford, Eaton, Harvard, Yale, θεοποιούσαν τις επεκτατικές κεϋνσιανές πολιτικές ως δήθεν αντίδοτο στην κρίση, ενώ έκλειναν πονηρά το μάτι στον μαρξισμό. Ομοίως και οι νεόκοπες δυναστείες της επιχειρηματικής ελίτ, που μες στην κρίση του ’30 έκαναν χρυσοφόρες business με το αδιαφανές καθεστώς του σοβιετικού κρατισμού και ο «κομμουνιστικός κίνδυνος» περιοριζόταν μόνο στα όρια των δικών τους εργοστασίων. Τα χρυσοφόρα συμβόλαια των μεγάλων δυτικών βιομηχανιών, που εξήγαγαν με το αζημίωτο τεχνολογικά προϊόντα στην τότε καθυστερημένη σοβιετική οικονομία, έκαναν τα εκατομμύρια θυμάτων της σταλινικής θηριωδίας να περνούν στα ψιλά των εφημερίδων του Παρισιού, του Λονδίνου, της Νέας Υόρκης, κάτι σαν ασήμαντες παράπλευρες απώλειες. Τελικά ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήρθε ως διέξοδος από την κρίση, όταν ανέκαμψε και το ΑΕΠ των ΗΠΑ κι όχι από τις κρατικιστικές φορομπηχτικές πολιτικές του αποτυχημένου New Deal, για να δικαιωθεί και η θαρραλέα φιλελεύθερη φωνή του Milton Friedman απέναντι στην κεϋνσιανή κρατικοεπιδοματική λαίλαπα του ’30.
Αν
Α) στη θέση του σοσιαλιστικού παραδείσου υποκαταστήσει κανείς τη Σοβιετική Ένωση με τη σημερινή Κίνα
Β) και στη θέση της μαρξιστικής σχολής της Φρανκφούρτης του ’30 βάλει κανείς τους άξιους διαδόχους τους στα ίδια λαμπερά πανεπιστήμια του East & West Coast της woke-cancel agenda και της ισοπεδωτικής πολιτικής ορθότητας των ΜΜΕ και της socialiberal σχολής,
είναι ξεκάθαρο πως η ιστορία επαναλαμβάνεται κι όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του είναι υποχρεωμένος να το επαναλαμβάνει.
Καμία Κίνα και Ινδία δεν θα εκτοπίσει τις ΗΠΑ από την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία στο ορατό μέλλον. Καμία υπερδύναμη της ιστορίας δεν παραδόθηκε. Η νέα συντηρητική αντεπανάσταση της σημερινής ηγεσίας των ΗΠΑ στα χνάρια των νικητών του Ψυχρού Πολέμου Reagan & Bush, δεν είναι παρά η φυσική αντίδραση ενός συστήματος για να αποκαταστήσει το σημείο ισορροπίας του.
Μην ποντάρετε ποτέ κόντρα στις ΗΠΑ.
Ούτε καν εσείς οι φίλοι μας στη Goldman.
