Όπου σταθώ και όπου βρεθώ, ακούω την ίδια επωδό: «Δεν βρίσκουμε προσωπικό».
Στην πρωτογενή παραγωγή πρώτα και κύρια. Με αιχμή την συλλογή των καρπών, όπου η παραγωγή δεν είναι μηχανοποιημένη, αλλά και στην βιολογική Γεωργία, που κατεξοχήν χρειάζεται χέρια.
Στις επιχειρήσεις του τουρισμού και στην εστίαση. Που αποτελούν μεγάλο κομμάτι του εθνικού μας προϊόντος.
Στις βιομηχανίες και στις βιοτεχνίες, στις κατασκευές, στα τεχνικά επαγγέλματα. Δεν υπάρχουν πρόθυμοι να εργαστούν, η κατάλληλοι.
Στις υπηρεσίες. Για παράδειγμα τα λογιστικά γραφεία ψάχνουν βοηθούς λογιστών και δεν βρίσκουν. (Φίλος μου σε νησί του Αιγαίου έβαλε αγγελία για λογιστή. Και η μόνη υποψήφια ήταν μια κομμώτρια. Θα μάθω, του είπε…)
Οι Δήμοι, κυρίως στην περιφέρεια, ζητούν εργαζόμενους στην καθαριότητα (ολιγόμηνη σύμβαση) και δεν έχουν ανάλογη με την ζήτηση τους ανταπόκριση.
Αυτά είναι τα δεδομένα της πραγματικότητας.
Δεν θα οικτίρω, όπως κάνουν πολλοί. Βγάζω τα ακόλουθα συμπεράσματα:
- Η οικονομία είναι σε φάση υπερθέρμανσης. Και σχεδόν πλήρους απασχόλησης του διαθέσιμου δυναμικού της.
- Η επίσημη ανεργία είναι πλασματική. Αποτυπώνει δε σε μεγάλο βαθμό τόσο τη μαύρη εργασία, αλλά και ένα στρώμα ανθρώπων που είναι ικανοποιημένοι με τα προσφερόμενα κρατικά επιδόματα.
- Οι προσφερόμενοι μισθοί είναι χαμηλοί σε σχέση με τη ζήτηση εργασίας. Μοιραία θα αυξηθούν για να καλυφθεί το κενό μεταξύ προσφοράς και ζήτησης. (Προσοχή: δεν λέω «πρέπει», λέω «θα». Οικονομικός νόμος…)
Η αύξηση των αμοιβών θα συντηρήσει τον πληθωρισμό σε υψηλά επίπεδα, μεσοπρόθεσμα.
- Το φαινόμενο αποτυπώνει την μείωση του πληθυσμού της χώρας, που όλοι υποπτευόμαστε ότι επιταχύνεται. Περιμένουμε να δούμε τα επίσημα αποτελέσματα της περυσινής απογραφής, που καθυστερούν.
- Υπάρχει ανάγκη να καλυφθεί το κενό με ενεργητικές πολιτικές προσέλκυσης μεταναστών. Κατά προτίμηση με οργανωμένο τρόπο. (Ήδη μαθαίνω ότι εταιρείες φέρνουν Ινδούς για την πρωτογενή παραγωγή, σε μεγάλα γκρουπ).
- Οι πρόσφυγες και μετανάστες που ήλθαν χαοτικά με τους γνωστούς, επικίνδυνους, τρόπους δεν προσφέρονται όπως φαίνεται, καθώς δεν θέλουν κατά κανόνα να μείνουν στην χώρα μας. Ήδη τα κέντρα φιλοξενίας των νησιών έχουν σχεδόν αδειάσει.
(Παρατηρώντας τις παραμέτρους ενός δύσκολου πολυπαραγοντικού προβλήματος)
