Η εμμονή των κινεζικών αρχών στην πολιτική zero-Covid, των αυστηρών μέτρων κοινωνικού αποκλεισμού για την αντιμετώπιση της πανδημίας, προβληματίζει.
Εδώ και τρία χρονιά, η Κίνα έχει αποκλειστεί πρακτικά από τον έξω κόσμο. Αλλά και μέσα στην Κίνα είναι προβληματική η μετακίνηση, καθώς ολόκληρες πόλεις και επαρχίες τίθενται περιοδικά σε αυστηρή καραντίνα.
Ο πληθυσμός έχει απηυδήσει, όπως δείχνουν και οι πρόσφατες ταραχές. Αλλά και η οικονομική ζωή έχει σοβαρά προβλήματα και η χώρα φλερτάρει, για πρώτη φορά μετά τον Τενγκ Χσιάο Πινγκ, με την ύφεση.
Πώς σκέφτονται άραγε οι Κινέζοι ηγέτες; Η πολιτική zero Covid φέρνει μάλλον μεγαλύτερη σωρευτική ζημιά, παρά προστατεύει την υγεία του πληθυσμού. Άλλωστε, τώρα είναι που τα κρούσματα πολλαπλασιάζονται.
Προσφέρονται διάφορες λογικοφανείς εξηγήσεις. Ότι το σύστημα υγείας πάσχει, δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί σε πολλαπλασιασμό των κρουσμάτων. Ότι υπάρχει ακόμα μεγάλο ποσοστό ανεμβολίαστων, πάνω από 30%. Ότι το κινεζικό εμβόλιο είναι στην πραγματικότητα άχρηστο.
Περίεργο πράγματι. Σε μια χώρα με τόσο ασφυκτικό έλεγχο της καθημερινής ζωής και συμπεριφοράς των πολιτών της, πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσοι απείθαρχοι μη εμβολιασμένοι;
Είτε οι κινεζικές αρχές (δηλαδή το Κομμουνιστικό Κόμμα) δεν έχουν στην πραγματικότητα τον απόλυτο έλεγχο της κινεζικής κοινωνίας που τους αποδίδεται, είτε υπάρχει άλλη εξήγηση, που είναι εν μέρει βασισμένη σε αυτήν την προηγούμενη υπόθεση.
Δηλαδή, μάλλον η πολιτική των αυστηρών μέτρων περιορισμού, με πρόφαση την πανδημία, είναι ένα πολιτικό εργαλείο με το οποίο το Κομμουνιστικό Κόμμα θέλει να επιβάλει ή να ενδυναμώσει τον απόλυτο έλεγχό του πάνω στην κινεζική κοινωνία. Καταστέλλοντας στην πορεία αυτήν όλα εκείνα τα στοιχεία από τα οποία έχουν γοητευθεί από τις «Σειρήνες» της Δύσης, την επιθυμία ελευθερίας και δικαιωμάτων.
Είναι σαν ο Σι να αντιγράφει τις συνταγές της Πολιτιστικής Επανάστασης του Μάο, προσαρμοσμένες στις σημερινές συνθήκες, με τον ίδιο πάντα σκοπό, την ενίσχυση της συγκεντρωτικής εξουσίας του και αδιαφορώντας για τις συνέπειες της αναταραχής.
Άλλωστε, σε εκείνη την Πολιτιστική Επανάσταση ανδρώθηκε κι αυτός, τότε ως θύμα…
Ας ελπίσουμε ότι έχει αντιγράψει τον Μάο σε όλα. Και έχει κρατήσει κι αυτός σε μια γωνιά, άθικτο, έναν Τενγκ Χσιάο Πινγκ, για να διορθώσει την πορεία αργότερα.
Έπειτα από αυτόν.
