Καθώς η χώρα μας έχει καθυστερήσει τραγικά στην ανάπτυξη των δικτύων οπτικών ινών, πλέον τα δίκτυα αυτά αναπτύσσονται στο «φτερό» και σε μόλις μερικά χιλιοστά κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Το σύνδρομο της ελληνικής τσαπατσουλιάς εμφανίζεται με τις οπτικές ίνες να σκαρφαλώνουν στα σπίτια με λίγα χιλιοστά επικάλυψης τσιμέντου.
Στο παρελθόν οι οπτικές ίνες στη χώρα μας έμπαιναν σε βάθος τουλάχιστον μισού μέτρου. Καθώς όμως οι πάροχοι ήθελαν να μειώσουν το κόστος δημιουργίας των δικτύων, σταδιακά άρχισαν να μειώνουν στα 30 ή και 20 εκατοστά το βάθος του καναλιού, που έμπαιναν οι οπτικές ίνες στο δρόμο. Έτσι απαιτούνταν λιγότερο χρόνο και υλικά στην αποκατάσταση του οδοστρώματος -παρόλο που τις περισσότερες φορές οι πληγές που έμεναν στο δρόμο ήταν μεγάλες.
Όμως και αυτό πλέον δεν είναι αρκετό. Στο κέντρο της Αθήνας, στο Παγκράτι, οι οπτικές ίνες μπαίνουν μερικά χιλιοστά κάτω από την άσφαλτο. Μάλιστα είναι τόσο ρηχό και τόσο στενό το λούκι που εισέρχεται το καλώδιο, όπου πλέον αυτό δεν καλύπτεται με άσφαλτο, αλλά με τσιμέντο. Το ίδιο ισχύει και στο πεζοδρόμιο, αλλά και στις άλλες επιφάνειες (τοίχοι κ.λπ.) που διέρχεται η οπτική ίνα.
Τα ελληνικά μερεμέτια με τις οπτικές ίνες © powergame.gr
Οι αναπτύξεις αυτές, όπως λένε οι ειδικοί εξοικονομούν χρόνο και χρήμα. Η οπτική ίνα όμως που μπαίνει ένα εκατοστό του μέτρου κάτω από το τσιμέντο, θα είναι ευεπίφορη σε κοψίματα από φυσικές καταστροφές, από τη διέλευση βαριών οχημάτων, αλλά και από βανδαλισμούς, σκόπιμους και μη.
Τα ελληνικά μερεμέτια με τις οπτικές ίνες © powergame.gr
Παράγοντες της αγοράς αναφέρουν ότι η προχειρότητα αυτή είναι αποτέλεσμα δύο παραγόντων. Πρώτον, της πίεσης χρόνου λόγω του ότι η χώρα μας εμφανίζεται στις τελευταίες θέσεις στο δείκτη αξιοποίησης δικτύων οπτικών ινών σε Ενωμένη Ευρώπη και ΟΟΣΑ και δεύτερον, στην πίεση του κόστους που επιβάλλουν οι τηλεπικοινωνιακοί πάροχοι στους εργολάβους τους.
Επίσης είναι αποτέλεσμα επιτήδειων που θέλουν να κερδίσουν γρήγορα και εύκολα χρήματα, καθώς η ζήτηση οπτικών ινών στη χώρα μας αυξάνει ραγδαία, ειδικά μετά και τη διάθεση και του κουπονιού (Gigabit Voucher) ύψους 240 ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης σε όσους αποκτούν συνδέσεις FTTH.
Σήμερα το κόστος εγκατάστασης μιας οπτικής ίνας σε αστικό δρόμο πληρώνεται στη χώρα μας 12-13 ευρώ το μέτρο (5-6 ευρώ το μέτρο σε ημιαστικές και αγροτικές περιοχές). Αναφερόμαστε στο κόστος εγκατάστασης οπτικής ίνας εγκατεστημένης σε βάθος 30 -50 εκατοστά από την επιφάνεια του δρόμου. Αν το κόστος αυτός μειωθεί στα 2-3 ευρώ επειδή οπτική ίνα διέρχεται ένα εκατοστό κάτω από την άσφαλτο, τότε το κόστος ανάπτυξης των δικτύων μειώνεται ραγδαία.
Προς την κατεύθυνση αυτή ευθύνες έχουν τόσο οι εθνικές αλλά και οι κοινοτικές αρχές. Η Κομισιόν έφερε Οδηγία από το 2014, για να γίνεται οργανωμένα και καλύτερα η παραγωγή δικτύων οπτικών ινών, αλλά δεν υποχρέωσε την αξιοποίηση της τεχνικής Physical Infrustracture Access (PIA) από τα κράτη μέλη. Η τεχνική αυτή επιβάλει τη δημιουργία ενός καναλιού απ όπου περνάνε όλοι, τηλεπικοινωνιακοί πάροχοι, γιατί όχι και ενεργειακοί.
Αυτό ήταν αποτέλεσμα της καθυστέρησης όλης της Ευρώπης, και φυσικά της Ελλάδας, με αποτέλεσμα να μείνει αρρύθμιστη η αγορά ανάπτυξης δικτύων οπτικών ινών και κάθε χώρα ανέπτυσε τα δίκτυα με το δικό του τρόπο. Με άλλα λόγια τα δίκτυα FTTH μπορούσαν να γίνουν με οποιονδήποτε τρόπο και όπως βόλευε τον καθένα.
Αυτό δεν ίσχυσε παντού στην Ευρώπη. Στην Ισπανία η αγορά ανάπτυξης δικτύων ρυθμίστηκε με ιδιαίτερα αποτελεσματικό τρόπο. Οι οπτικές ίνες περνάνε αποκλειστικά από αγωγούς θαμμένους μέσα στη Γη και κάθε πάροχος έχει πρόσβαση στους αγωγούς αυτούς, καταβάλλοντας φυσικά το διόδιο που έχει οριστεί και ισχύει για όλους.
Στην Ισπανία σήμερα απαγορεύεται η χονδρική πώληση οπτικών ινών, όπως ισχύει σήμερα στην χώρα μας. ‘Οποιος θέλει δίκτυο οπτικών ινών, περνά μέσα από τους αγωγούς και δημιουργεί το δικό του δίκτυο. Με τον τρόπο αυτό πάνω από το 85% του σημερινού τηλεπικοινωνιακού δικτύου της Ισπανίας είναι βασισμένο σε οπτικές ίνες, συναγωνιζόμενη την Κορέα, την Φινλανδία, το Ντουμπάι κ.ά. χώρες που βρίσκονται στην πρωτοπορία των τηλεπικοινωνιακών δικτύων.
Επίσης ο ανταγωνισμός είναι υψηλός μεταξύ των παρόχων και μάλιστα για πρώτη φορά σε επίπεδο υποδομής και όχι υπηρεσίας όπου συνέβαινε με τα δίκτυα χαλκού. Τέλος, οι αρχές της χώρας, η κυβέρνηση, οι δήμοι κ.λπ. γνωρίζουν επ’ ακριβώς, που βρίσκονται τα δίκτυα οπτικών ινών στη χώρα.
