Γιατί οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι της Τουρκίας ξοδεύουν περισσότερα χρήματα για ταλέντα

Παραδόξως, μπορεί να σχετίζεται με την προβληματική οικονομία της χώρας

Οι παίκτες της Φενερμπαχτσέ πανηγυρίζουν μετά τη νίκη τους στον τρίτο προκριματικό γύρο του UEFA Champions League ©EPA/ERDEM SAHIN

Οι τέσσερις στις πέντε ακριβότερες μεταγραφές στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο αυτό το καλοκαίρι αφορούσαν την γεμάτη χρήμα Premier League της Αγγλίας. Η πέμπτη ήταν πιο ασυνήθιστη. Ο Νιγηριανός επιθετικός Victor Osimhen άφησε τη Νάπολη, την πρωταθλήτρια Ιταλίας, για τη Γαλατασαράι στην τουρκική Super Lig. Το ποσό των 75 εκατ. ευρώ (87 εκατ. δολάρια) για τη μεταγραφή του ήταν το μεγαλύτερο στην ιστορία της Τουρκίας, υπερτριπλάσιο του προηγούμενου ρεκόρ. Ο κ. Osimhen θα κερδίζει 15 εκατ. ευρώ ετησίως μετά τους φόρους, ποσό συγκρίσιμο με εκείνο των κορυφαίων παικτών στην Αγγλία και την Ισπανία. Δεν ήταν μια εφάπαξ ενέργεια. Η Γαλατασαράι και οι αντίπαλοί της, η Φενέρμπαχτσε και η Μπεσίκτας, υπέγραψαν συμφωνίες δανεισμού για παίκτες υψηλού προφίλ από την Ευρώπη, ακόμα και από τη Σαουδική Αραβία. Οι ηπειρωτικοί σύλλογοι σφίγγουν τα ζωνάρια. Τι συμβαίνει όμως στην Κωνσταντινούπολη;

Η Super Lig είναι εδώ και καιρό δημοφιλής μεταξύ των Ευρωπαίων παικτών που βρίσκονται κοντά στο τέλος της καριέρας τους. Ο ποδοσφαιρόφιλος πρόεδρος της Τουρκίας, Recep Tayyip Erdogan, τους δελεάζει με φοροαπαλλαγές: πληρώνουν κατ’ αποκοπή 20% αντί για τους συνήθεις προοδευτικούς συντελεστές. Βέβαια, ο μέσος όρος ηλικίας αυτών που υπέγραψαν αυτό το καλοκαίρι με τη Γαλατασαράι, τη Φενέρμπαχτσε και τη Μπεσίκτας είναι μόλις 26 ετών.

Παραδόξως, ένας λόγος για τον οποίο οι σύλλογοι μπορούν να αντέξουν οικονομικά τους καλύτερους παίκτες μπορεί να συνδέεται με τα οικονομικά προβλήματα της Τουρκίας. Ο κ. Erdogan διατήρησε επί μακρόν τα επιτόκια σε χαμηλά επίπεδα, παρά τον ραγδαίο πληθωρισμό, ο οποίος κορυφώθηκε στο 85%. Η λίρα έπεσε από δέκα προς ένα ευρώ το 2021 σε σχεδόν 40 το 2024. Ωστόσο, οι μεγαλύτερες ομάδες της Τουρκίας φέρνουν πολλά ευρώ. Οι αναλυτές εκτιμούν ότι τη σεζόν 2023-24, η Γαλατασαράι κέρδισε 32 εκατ. ευρώ από το Champions League και ότι, την περασμένη σεζόν, οι τρεις ομάδες της Κωνσταντινούπολης έβγαλαν συνολικά 45 εκατ. ευρώ από τους αγώνες του Europa League. Η Μπάγερν Μονάχου πλήρωσε στη Γαλατασαράι 30 εκατ. ευρώ για τον Sacha Boey, τον Γάλλο αμυντικό.

Η αδύναμη λίρα βοήθησε τις ομάδες να διογκώσουν το εγχώριο χρέος και τα έξοδα. Μεταξύ 2019-23, τα χρέη των τουρκικών συλλόγων σε ευρώ μειώθηκαν κατά 19%. Τα χρέη των ευρωπαϊκών ομάδων αυξήθηκαν κατά 40% κατά μέσο όρο. Η οικονομική πολιτική έκτοτε βελτιώθηκε και οι σύλλογοι έμειναν με ευρώ για να επενδύσουν. Η απόκτηση ελίτ παικτών με ετήσιο δανεισμό, ακόμα και με υψηλούς μισθούς που πληρώνονται σε ευρώ, είναι έξυπνη. Αναμένεται να βοηθήσει τους συλλόγους να προοδεύσουν περαιτέρω στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, γεγονός που αποφέρει περισσότερα ευρώ, χωρίς να προσθέσει μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις. Αν η λίρα πέσει ξανά, μπορούν να ξεφορτωθούν τους ακριβούς παίκτες.

Όχι όμως τον κ. Osimhen. Η Γαλατασαράι υπέγραψε μαζί του για τέσσερα χρόνια. Για να είναι σίγουρη, τον δοκίμασε πριν τον αγοράσει. Δανείστηκε τον κ. Osimhen τη σεζόν 2024-25. Πέτυχε 26 γκολ σε 30 αγώνες και η Γαλατασαράι κατέκτησε τη Super Lig.

© 2025 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved. Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com