Οι ποσοτικοί και περισσότερο εύληπτοι πολιτικοί και οικονομικοί στόχοι δημιουργούν συνήθως ένα ισχυρό κίνητρο για όλες τις κοινωνικές ομάδες και αποτελούν συνεκτικά τη μαμή των εθνικών εξελίξεων. Ένας τέτοιος στόχος ήταν για παράδειγμα η είσοδος της χώρας στην ΕΟΚ το 1981 ή η είσοδος στην ΟΝΕ το 2002 κ.ο.κ. Εάν σήμερα αναλογιστούμε έναν αντίστοιχο εθνικό στόχο, που να κινητοποιεί όλες τις κοινωνικές ομάδες, να είναι συνυφασμένος με την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα, την απαιτούμενη ανάπτυξη και την ευημερία του ελληνικού λαού, αυτός ο στόχος είναι λογικά να φτάσει το κατά κεφαλήν εισόδημα των Ελλήνων στο 88% του μέσου όρου των χωρών της ΕΕ. Τουλάχιστον, δηλαδή, όσο ήταν πριν από 15 χρόνια, το 2007, έναν χρόνο πριν ξεσπάσει η μεγάλη κρίση. Σήμερα, δυστυχώς, αντιπροσωπεύει μόλις το 68% του μέσου όρου των ευρωπαϊκών χωρών.
TO THE POINT
