Είναι πολλές οι ενδείξεις ότι οδεύουμε, σταδιακά, να διαμορφώσουμε μία «κοινωνία των 2/3», όπως συνηθίσαμε να λέμε το κοινωνικό μοντέλο με τις μεγάλες ανισότητες και την περιορισμένη μεσαία τάξη. Από τη μία είναι οι χαμηλοί μισθοί, από τους χαμηλότερους στην Ευρώπη, το υψηλό χρέος των ιδιωτών, η μεγάλη ακρίβεια και η κρίση στέγης. Από την άλλη είναι η παρατεταμένη κρίση στην παιδεία, η οποία δεν δημιουργεί πλέον ευκαιρίες κοινωνικής ανέλιξης για όλους, όπως και η πολιτική των συνεχών κρατικών επιδομάτων, που είναι προς όφελος προσωρινό μόνο της κατανάλωσης και τείνει να γίνει στην Ελλάδα ιδεολογία. Με βάση το μοντέλο αυτό, όμως, ούτε σε ισχυρή και μακροχρόνια ανάπτυξη μπορεί κανείς να πιστεύει, ούτε στην επίλυση του μείζονος δημογραφικού προβλήματος. Θα πρέπει να αλλάξει.
TO THE POINT
