Τα συμπεράσματα του Νταβός, δεν μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι είναι αισιόδοξα. Εντοπίστηκαν, ως κατεπείγοντα και ανησυχητικά προβλήματα, τρία: πρώτον, η έλλειψη των αναγκαίων συνεργασιών μεταξύ των ισχυρότερων κρατών, προκειμένου να περιοριστεί η μεγάλη παγκόσμια ανασφάλεια. Δεύτερον, η έλλειψη των απαιτούμενων κεφαλαίων για τον ενεργειακό μετασχηματισμό και το περιβάλλον, για να αναχαιτιστούν εγκαίρως οι συνέπειες της κλιματικής κρίσης. Τρίτον, η έλλειψη της απαραίτητης προετοιμασίας, από τα κράτη αλλά και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, για τη διαχείριση των μεγάλων ανατροπών που θα επιφέρει η Τεχνητή Νοημοσύνη, στην εργασία και την κοινωνία. Ζητήματα όλα, που αφορούν πρωτίστως και κατά τον μέγιστο βαθμό την λιγότερο ανταγωνιστική και εύθραυστη Ευρώπη. Εξού και η κορωνίδα της κας Λαγκάρντ, ότι υπάρχει μία ομαλοποίηση (προφανώς βραχυπρόθεσμα), αλλά δεν βαδίζουμε τον δρόμο της ομαλότητας (μεσοπρόθεσμα).
TO THE POINT
