Μία από τις βασικές εκκρεμότητες του πιστωτικού συστήματος που θα δώσει περαιτέρω ώθηση από θεσμικής πλευράς στη μείωση των «κόκκινων» δανείων, κλείνει από ώρα σε ώρα. Οι τράπεζες θα μπορούν να υλοποιήσουν ευρείας κλίμακας τιτλοποιήσεις, αναλαμβάνοντας το κόστος, χωρίς να βρίσκονται αντιμέτωπες με το ενδεχόμενο κρατικοποίησης.
Έτσι, ο στόχος για μονοψήφιο ποσοστό για κάποιους ομίλους φέτος και για τους υπόλοιπους το 2022, είναι όχι μόνο ορατός αλλά και επιτεύξιμος -εκτός πια άλλων απροόπτων- και σε αυτό, δεν θα βοηθήσει μόνο το έργο του τραπεζικού τομέα που έχει βαλθεί να καθαρίσει εντελώς τους ισολογισμούς από «κόκκινα» δάνεια, αλλά και το θεσμικό περιβάλλον.
Τις επόμενες ημέρες, αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή η περίφημη διάταξη για τον αναβαλλόμενο φόρο (DTC), που ως από «μηχανής Θεός» έφερε στο προσκήνιο, ο αρμόδιος για τα χρηματοοικονομικά, υφυπουργός Οικονομικών, Γιώργος Ζαββός, ρυθμίζοντας ένα θέμα που αποτελούσε «τροχοπέδη» για την έγκαιρη επίτευξη της μείωσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων.
Πρόκειται για μια ρύθμιση που υποβλήθηκε πριν από ένα περίπου μήνα για έγκριση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία με τη σειρά της έδωσε μέσα σε μόλις 7 ημέρες, το «πράσινο φως».
Με τη νέα ρύθμιση που καλείται να ψηφίσει η Βουλή, ακόμη και αν κάποια τράπεζα παρουσιάζει ζημίες – κάτι που αναπόφευκτα μπορεί να προκύψει λόγω κόστους τιτλοποίησεων – δεν απειλείται από την ενεργοποίηση της παλαιάς διάταξης του αναβαλλόμενου φόρου με την οποία ήταν υποχρεωμένη να εκδώσει μετοχές υπέρ του Δημοσίου.
Έτσι, χωρίς την έννοια και το άγχος μιας πιθανής έστω και πρόσκαιρης κρατικοποίησης, θα διευκολυνθούν οι τράπεζες ακόμη περισσότερο στην καθολική τους προσπάθεια να μειώσουν με κάθε κόστος και κάθε τίμημα στην κερδοφορία τους, τα υπόλοιπα των κόκκινων δανείων που έχουν, μέσα από κάθε δυνατή επιλογή (τιτλοποιήσεις, πωλήσεις).
Στην προοπτική αυτή, το εγχώριο τραπεζικό σύστημα θα πλησιάσει τον ευρωπαϊκό μέσο όρο το 2022.
Αναβαλλόμενος φόρος: «Δώρο» για το PSI
Για την ιστορία, να υπενθυμίσουμε ότι ο αναβαλλόμενος φόρος ήταν ένα είδος «δώρου» σε αντιστάθμισμα των απωλειών και κατ’ επέκταση των ζημιών που υπέστησαν οι τράπεζες από το PSI των ελληνικών ομολόγων . Με απλά…ελληνικά, δινόταν στις τράπεζες η δυνατότητα να κρατήσουν στα κεφάλαιά τους για κάποια χρόνια το ποσοστό της φορολογίας που τους αναλογούσε, το οποίο φυσικά παρέμενε ως απαίτηση του Δημοσίου. Αρκεί, να μην εμφάνιζαν ζημιές. Τότε, θα ενεργοποιείτο η διάταξη εκείνη – που τώρα με ρύθμιση στη Βουλή παύει να ισχύει – σύμφωνα με την οποία θα άνοιγαν οι πόρτες στο ελληνικό Δημόσιο να μπει ως μεγαλομέτοχος…
Για να το αποφύγουν αυτό μέχρι σήμερα, οι τράπεζες θα έπρεπε είτε να καθυστερήσουν τη μείωση των κόκκινων δανείων, με μικρά βήματα τιτλοποιήσεων ώστε να περιορίσουν τις όποιες ζημιές είτε, μέσω του μετασχηματισμού hive down, της απόσχισης δηλαδή της τραπεζικής δραστηριότητας σε μία νέα 100% θυγατρική εταιρία (νέα τράπεζα) και τη διατήρηση των μη τραπεζικών δραστηριτήτων σε μία holding, δηλαδή, στην παλαιά, μητρική, εισηγμένη στο ΧΑ τράπεζα.
Υπενθυμίζεται ότι ήδη τη λύση του hive down επέλεξαν οι Eurobank, Alpha Bank και Πειραιώς. Η Εθνική Τράπεζα, λόγω ύψους κεφαλαίων δεν το χρειάστηκε.
