Νέες προκλήσεις φέρνει η επόμενη μέρα της μείωσης των «κόκκινων δανείων» από τις τράπεζες, με την επιστροφή πρώην προβληματικών δανείων εξυγιασμένων πίσω στο τραπεζικό σύστημα να αποτελεί μείζον θέμα για την ΤτΕ. Προς αυτήν την κατεύθυνση αναμένεται έντονη κινητικότητα μεταξύ εποπτικών Αρχών και χρηματοδοτικών φορέων, καθώς διαπιστώνεται ως επιτακτική ανάγκη να διευρυνθεί η δεξαμενή των χρηματοδοτούμενων και η πιστωτική επέκταση των τραπεζών, προκειμένου το τραπεζικό σύστημα να διατηρήσει μακροπρόθεσμα την κερδοφορία και το διψήφιο ποσοστό απόδοσης που παρουσιάζει σήμερα.
Αυτήν τη στιγμή προβληματικά δάνεια, λογιστικής αξίας 70 δισ. ευρώ και συνολικής απαίτησης πάνω από 100 δισ., βρίσκονται εκτός τραπεζικού συστήματος, αλλά όχι και εκτός της πραγματικής οικονομίας. Μεγάλο μέρος των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων που αφαιρέθηκαν από τους τραπεζικούς ισολογισμούς είναι οφειλέτες που επλήγησαν από την κρίση, αλλά αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία. Και οι τράπεζες είναι οι πιο κατάλληλες για να επανεντάξουν τα δάνεια που αναδιαρθρώνονται από τις εταιρείες διαχείρισης (servicers) και αποδεικνύονται ενήμερα βάσει όσων ορίζει η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή (σ.σ.: βασική προϋπόθεση, τα δάνεια που βρίσκονται σε ρύθμιση να εξυπηρετούνται ομαλά τουλάχιστον επί μία διετία). Που σημαίνει ότι εάν οι servicers πρόκειται να προσφέρουν αναδιαρθρώσεις σε ιδιοκτήτες κατοικιών με λογικούς δείκτες δανείου προς αξία (LTV) και διάρκεια 15-20 έτη, οι φυσικοί ιδιοκτήτες αυτών των δανείων είναι οι τράπεζες και όχι τα ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια που επένδυσαν στις τιτλοποιήσεις μη εξυπηρετούμενων δανείων εξαρχής.
Πηγές της ΤτΕ αναφέρουν στα «Παραπολιτικά» ότι εφόσον τα πρώην «κόκκινα» δάνεια έχουν ρυθμιστεί με λογικούς δείκτες αξίας δανείου προς αξία ακινήτου (εμπράγματη εξασφάλιση) και σχέσης δανείου προς εισόδημα του δανειολήπτη, δεν υπάρχει λόγος τα δάνεια αυτά να μην επιστρέψουν πίσω στις τράπεζες. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το ζητούμενο είναι να αποφευχθεί η δημιουργία νέων «κόκκινων» δανείων στο τραπεζικό σύστημα.
Το πώς θα γίνει η αναχρηματοδότηση των πρώην «κόκκινων» δανειοληπτών, δεν είναι, πάντως, κάτι απλό. Ενδεικτικά, μετά τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών και τους ευρωπαϊκούς κανόνες για το bail-out, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια που εξυγιαίνονται έχουν μια μακρά πορεία 2, 3 ή και περισσότερων ετών, για να γυρίσουν πίσω ως εξυπηρετούμενα στο τραπεζικό σύστημα. Οι φιλικές λύσεις που προωθούν οι τράπεζες και οι servicers «κολλάνε» στις δυνατότητες χρηματοδότησης του οφειλέτη.
Στελέχη εταιρειών διαχείρισης αναφέρουν ότι αυτήν τη στιγμή έχει εξυγιανθεί το 30% των δανείων των τιτλοποιήσεων και κάνουν λόγο για δάνεια 15 δισ. ευρώ που θα μπορούσαν να επιστρέψουν στις τράπεζες τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, δεν είναι ξεκάθαροι για την περίπτωση αυτήν οι κανόνες της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Αρχής (π.χ. ένα πρώην μη εξυπηρετούμενο δάνειο που εξυπηρετείται ομαλά πλέον, αλλά δεν έχει ολοκληρώσει τη διετή περίοδο παρακολούθησης για να ταξινομηθεί στα εξυπηρετούμενα, θα μπορεί να επιστρέψει στην τράπεζα;), οι οποίοι θα πρέπει να απλοποιηθούν, για να διευκολυνθεί μέσα στα επόμενα δύο-τρία χρόνια η επιστροφή των πρώην «κόκκινων» δανείων.
Επιπλέον, με τα σημερινά δεδομένα το ευρωπαϊκό εποπτικό πλαίσιο απαγορεύει σε μία τράπεζα που έχει τιτλοποιήσει μη εξυπηρετούμενα δάνεια και τα έχει βγάλει από τον ισολογισμό της να τα πάρει η ίδια ξανά πίσω υγιή. Αποτελεί επομένως ζήτημα προς διαπραγμάτευση από την ΤτΕ (για λογαριασμό των τραπεζών) με την ΕΚΤ και τον SSM το πώς θα μπορέσουν ενήμερα δάνεια των τιτλοποιήσεων να επανέλθουν στις τράπεζες και αυτές να μπορέσουν να τα ξαναχρηματοδοτήσουν.
