Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια διαταραχή του νευρικού συστήματος που επηρεάζει 10 εκατομμύρια ανθρώπους, χωρίς τρέχουσα θεραπεία, σε όλο τον κόσμο. Τα συμπτώματα της πάθησης περιλαμβάνουν ρυθμικό τρέμουλο, γνωστό ως τρόμο, επιβράδυνση της κίνησης, διαταραχή της ομιλίας και προβλήματα ισορροπίας, τα οποία επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου.
Ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του διαβήτη επιβράδυνε την εξέλιξη των κινητικών προβλημάτων που σχετίζονται με τη νόσο του Πάρκινσον, αναφέρθηκε σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο New England Journal of Medicine.
Οι ερευνητές αποφάσισαν να εξερευνήσουν μια κατηγορία φαρμάκων που ονομάζονται αγωνιστές υποδοχέα GLP-1, για τη δυνατότητά τους να προστατεύουν τους νευρώνες. Οι αγωνιστές υποδοχέα GLP-1 μιμούνται μια ορμόνη του εντέρου και χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία του διαβήτη και της παχυσαρκίας.
Ωστόσο, μέχρι στιγμής, οι ενδείξεις κλινικού οφέλους σε ασθενείς ήταν περιορισμένες και οι πρώιμες μελέτες έχουν αποδειχθεί ασαφείς.
Στη νέα αυτή μελέτη, συμμετείχαν 156 ασθενείς από όλη τη Γαλλία με νόσο του Πάρκινσον πρώιμου σταδίου και στη συνέχεια επιλέχθηκαν τυχαία για να λάβουν είτε το συγκεκριμένο σκεύασμα είτε ένα εικονικό φάρμακο.
Μετά από ένα χρόνο παρακολούθησης, η ομάδα που έλαβε τη θεραπεία, η οποία χορηγείται με ένεση, δεν είδε επιδείνωση των συμπτωμάτων κίνησης, ενώ η ομάδα που έλαβε το εικονικό φάρμακο παρουσίασε επιδείνωση των συμπτωμάτων.
Το αποτέλεσμα ήταν «μέτριο» σύμφωνα με την δημοσίευση και ήταν αισθητό μόνο όταν αξιολογήθηκε από επαγγελματίες «που τους έβαλαν να κάνουν εργασίες: περπάτημα, όρθια στάση, κίνηση των χεριών τους κ.λπ.», δήλωσε ο συγγραφέας Dr. Olivier Rascol, νευρολόγος στο Πανεπιστήμιο της Τουλούζης.
Όμως, πρόσθεσε, αυτό μπορεί απλώς να οφείλεται στο ότι η νόσος του Πάρκινσον επιδεινώνεται αργά και με έναν ακόμη χρόνο παρακολούθησης, οι διαφορές μπορεί να γίνουν πολύ πιο έντονες.
«Είναι η πρώτη φορά που έχουμε σαφή αποτελέσματα, τα οποία αποδεικνύουν ότι είχαμε αντίκτυπο στην εξέλιξη των συμπτωμάτων της νόσου και ότι το οφείλουμε σε μια νευροπροστατευτική δράση», είπε ο Dr. Rascol.
Γαστρικές παρενέργειες
Οι γαστρεντερικές παρενέργειες από το φάρμακο ήταν συχνές και περιελάμβαναν ναυτία, έμετο και παλινδρόμηση, ενώ λίγοι ασθενείς παρουσίασαν και απώλεια βάρους.
Τόσο ο Dr. Rasol όσο και ο συν-συγγραφέας Dr. Wassilios Meissner, νευρολόγος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Μπορντό, τόνισαν ότι θα απαιτηθεί περισσότερη μελέτη για να επιβεβαιωθεί η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα πριν χορηγηθεί η θεραπεία στους ασθενείς.
Ο Dr. Michael Okun, ιατρικός διευθυντής του Ιδρύματος Πάρκινσον, επεσήμανε ότι από πρακτική άποψη, οι διαφορές στα αποτελέσματα των ασθενών δεν ήταν κλινικά σημαντικές, αλλά «στατιστικά και σε σύγκριση με άλλες μελέτες, αυτός ο τύπος διαφοράς θα πρέπει να τραβήξει το ενδιαφέρον και την προσοχή μας».
«Οι ειδικοί θα υποστηρίξουν εάν αυτή η μελέτη πληροί ένα ελάχιστο όριο για νευροπροστασία ή όχι», συνέχισε ο Dr. Okun, προσθέτοντας ότι η παρενέργεια της απώλειας βάρους ήταν ανησυχητική για τους ασθενείς με Πάρκινσον.
Ο Dr. Rodolfo Savica, καθηγητής νευρολογίας στην κλινική Mayo στη Μινεσότα πρόσθεσε, «Τα δεδομένα μέχρι στιγμής υποδηλώνουν μια πιθανή επίδραση αλλά πρέπει σίγουρα να επαναλάβουμε τη μελέτη».
Πρόσθεσε ακόμα ότι, ενώ αυτή η μελέτη συγκεντρώνει ασθενείς ηλικίας 40-75 ετών, ο διαχωρισμός τους ανά ηλικιακή ομάδα θα μπορούσε να αποκαλύψει ηλικίες στις οποίες η θεραπεία είναι πιο αποτελεσματική.
Οι συγγραφείς της νέας μελέτης δήλωσαν ότι ανυπομονούν για τα αποτελέσματα από άλλες προσεχείς δοκιμές που μπορεί να βοηθήσουν στην επιβεβαίωση των ευρημάτων τους.
