THEPOWERGAME
Σχεδόν ταυτόχρονα με την κορύφωση της διαμάχης μεταξύ του βασικού μετόχου της Viva Wallet, Χάρη Καρώνη, και της JP Morgan για την τύχη της εταιρείας ηλεκτρονικών συναλλαγών, κορυφώθηκαν και οι αντιδράσεις για μια έκταση 2.600 στρεμμάτων που κατέχει ο Χ. Καρώνης στη Σέριφο, μέσω της Societe des Mines de Seriphos et de Spiliazeza (Au Laurium), που αγόρασε από την οικογένεια Θεόδωρου και Γιάννας Αγγελοπούλου προ διετίας. Για αρκετά χρόνια, και μέχρι το 2022, πρόεδρος της γαλλικής εταιρείας ήταν ο Μάρτον Σίμιτσεκ, στενός συνεργάτης της κ. Αγγελοπούλου στον οργανισμό «Αθήνα 2004», που συντόνισε τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων.
Δημοσιεύματα στον ελληνικό και τον διεθνή Τύπο κάνουν λόγο για σχέδιο αξιοποίησης της μεγάλης έκτασης στη Σέριφο, οι τοπικές δημοτικές αρχές είναι στα κάγκελα, οργανώσεις κάνουν δηλώσεις στο Bloomberg για τη διάσωση των νησιών κ.λπ.
Πρόσωπα που παρακολουθούν τη διαμάχη υποστηρίζουν στο powergame.gr πως το θέμα με την έκταση της «Εταιρείας Μεταλλείων Σερίφου και Σπηλιαζέζας (στο Λαύριο)» δεν φούντωσε τυχαία αυτές τις ημέρες. Αντίθετα, το χρησιμοποιούν όσοι στηρίζουν τη φερόμενη προσπάθεια της JP Morgan να αποκτήσει το σύνολο των μετοχών της Viva Wallet. Πώς; Μέσω του θορύβου περιορίζεται η αξία της μεγάλης έκτασης της Σερίφου και συνεπώς ο Χάρης Καρώνης και ο Μ. Αντύπας δεν μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν ως εγγύηση για να πάρουν δάνειο και να επαναγοράσουν αυτοί το ποσοστό τη JP Morgan. Εδώ και καιρό κυκλοφορεί η πληροφορία πως θέλουν να πάρουν πίσω το ποσοστό (48,5%) που απέκτησαν προ διετίας οι Αμερικανοί έναντι συνολικού τιμήματος κοντά στο ένα δισ. ευρώ. Και πως έχουν βρει συμμάχους για να καταθέσουν πρόταση στην JP Morgan.
Η γαλλική εταιρεία Societe des Mines de Seriphos et de Spiliazeza au Laurium (Ανώνυμη Εταιρεία Μεταλλείων Σερίφου και Σπηλιαζέζας στο Λαύριο) ιδρύθηκε το 1880 από μια κοινοπραξία που περιελάμβανε την τότε ισχυρή Οθωμανική Τράπεζα, πλούσιους χρηματοδότες από την Κωνσταντινούπολη και άλλους αξιόλογους επιχειρηματίες, όπως ο Ανδρέας Συγγρός και ο Ιωάννης Σερπιέρης, γνωστός από τα Μεταλλεία Λαυρίου. Το 1884, ωστόσο, η διαχείρισή της πέρασε στον Γερμανό Αιμίλιο Γκρόμαν.
Η εν λόγω εταιρεία εξελίχθηκε γρήγορα σε μία από τις μεγαλύτερες εξορυκτικές επιχειρήσεις της Ελλάδας, μάλιστα στις αρχές του 20ού αιώνα έφτασε στο αποκορύφωμά της, ωστόσο αυτή η περίοδος ευημερίας δεν ήταν χωρίς προκλήσεις. Οι συνθήκες εργασίας μέσα στα ορυχεία ήταν συχνά επικίνδυνες και εξαντλητικές. Οι πολλές ώρες εργασίας και τα ανεπαρκή μέτρα ασφαλείας δημιούργησαν ένα έντονο κλίμα δυσαρέσκειας, το οποίο οδήγησε σε μια σειρά απεργιών και διαμαρτυριών, με ανθρώπινα θύματα, που αμφισβήτησαν την εξουσία της εταιρείας και την ανάγκασαν να καθιερώσει την οκτάωρη εργασία.
Στα μέσα, ωστόσο, του 20ού αιώνα άρχισαν και τα πρώτα οικονομικά προβλήματα, καθώς η εξάντληση των κοιτασμάτων του νησιού και ο αυξανόμενος παγκόσμιος ανταγωνισμός χτύπησαν σκληρά την κερδοφορία του ορυχείου. Το τιμόνι πλέον της εταιρείας το 1933 το ανέλαβε ο γιος του Γκρόμαν, με τη θητεία του όμως να στιγματίζεται, καθώς κατηγορήθηκε ότι συνεργάστηκε με τις γερμανικές κατοχικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κάτι που είχε αποτέλεσμα να εκδιωχθεί από τη Σέριφο.
Η μεταπολεμική περίοδος ήταν γεμάτη δυσκολίες για τα μεταλλεία της Σερίφου, τα οποία τελικά σταμάτησαν τη λειτουργία τους το 1951. Εκατοντάδες χιλιάδες τόνοι σιδηρομεταλλευμάτων εξορύχθηκαν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960 από το παράρτημα της εταιρείας στο Λαύριο. Το οριστικό κλείσιμο των ορυχείων ήρθε εν τέλει το 1965. Μετέπειτα, η άλλοτε κραταιά εταιρεία Μεταλλείων πέρασε στην οικογένεια Αγγελόπουλου.
Η υπόθεση των Μεταλλείων της Σερίφου, ωστόσο, ξανά ήρθε στο προσκήνιο τον Νοέμβριο του 2022, όταν οι νέοι ιδιοκτήτες της εταιρείας Μεταλλεία Σερίφου και Σπηλιαζέζης (στο Λαύριο), Societe des Mines de Seriphos et de Spiliazeza (au Laurium), έκαναν την εμφάνισή τους. Η υπόθεση φούντωσε όμως τις τελευταίες εβδομάδες. Ο δήμαρχος της Σερίφου, Κωνσταντίνος Ρεβίνθης, και μέρος των κατοίκων του νησιού υποστηρίζουν πως οι εκτάσεις των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων είναι πλέον δημόσιες και πρέπει να αξιοποιηθούν και να αναδειχθούν ως ένα υπαίθριο μεταλλευτικό μουσείο, που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως σήμα κατατεθέν των Κυκλάδων.
Σε επίσημη τοποθέτησή της, που δημοσιεύθηκε στην «Αυγή», η WeRealizeProperties, η εταιρεία του Χάρη Καρώνη, που μέσω αυτής προχώρησε στην απόκτηση των Μεταλλείων Σερίφου, υποστηρίζει πως οι εκτάσεις δεν περιλαμβάνουν ούτε περιουσία του κράτους ούτε δημόσια γη. Επισημαίνει επίσης ότι «δεν διεκδικεί εκτάσεις από οποιονδήποτε τρίτο, ενώ υπερασπίζεται τις ιδιοκτησίες της έναντι κάθε προσβολής με τον προσήκοντα νόμιμο τρόπο» και «διαθέτει μετεγγραμμένους τίτλους ιδιοκτησίας, που ανατρέχουν από το έτος 1880 και μεταγενέστερα και έχουν επιπλέον αναγνωριστεί ως προς την εγκυρότητά και τη νομιμότητά τους με αποφάσεις ελληνικών δικαστηρίων».
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
